Nationale looptrainersdag, cross en zevenheuvelenloop

Genoeg activiteiten rond het lopen maar te weinig tijd (of is het prioriteit) om er over te schrijven. Daarom een korte opsomming:

Vorige week zaterdag naar Nijmegen geweest voor de nationale looptrainersdag. Zo'n 1000 collega's en tientallen workshops. Erg geslaagd. Ik had gekozen voor chi-running, 'op zoek naar de ideale looptechniek' en barefoot running. Bij deze laatste clinic was het leuk om Wouter Buist weer te zien en mee te maken hoe 30 trainers op blote voeten renden, luisterend naar de signalen van hun lichaam die nu een keer niet gedempd worden door een dikke zool.
De dag er na stond de 2e cross van de Almeerse crosscup op het programma. Een erg modderig en daardoor zwaar parcours in het beginbos. Het bos waar het hardlopen voor Mart en mij zo'n 9 jaar geleden begon: Mart 5 jaar oud, deelnemend aan z'n eerste cross en ik als vader meelopend omdat ik hem niet 2 km in een bos alleen wilde laten lopen. De tijd vliegt :-)

Vandaag opnieuw naar Nijmegen, dit keer voor de zevenheuvelenloop. Koud maar zonnig, druk (30.000 mensen) maar een goed begaanbaar parcours. Van te voren mikte ik op een tijd tussen 1.07 en 1.08. Het werd 1.06.57, slechts 25 minuten verwijderd van
Leonard Komon :-)

Rustige loopweek met snelle 5 km als toetje

Na een rustige loopweek, met een gegeven intervaltraining aan de A-groep en een lekkere tempoduurloop op donderdag, stond het afgelopen weekeind in het teken van wedstrijdjes. Oorspronkelijk stond zaterdag alleen een knau cross van Mart op het programma. Maar na afloop bedachten we impulsief dat het ook wel leuk zou zijn om de volgende dag samen mee te doen aan de Wintercup in Lelystad.
Normaal gesproken lopen we in dat soort wedstrijdjes onze eigen afstand, dit keer wilden we samen bij de 5 km aan de start staan. Niet dat we tegen elkaar zouden 'racen' (Mart mikte op een tijd onder de 20 minuten, voor mij is een tijd tussen de 21 en 22 minuten al mooi) maar het maakt de wedstrijd voor ons toch extra bijzonder.

Een 5 km wedstrijd loop ik niet vaak. Het is de afstand van de Just Run brunch loop maar daarbij gaat het niet om een snelle tijd maar om het van te voren juist inschatten van je eindtijd. Verder zijn de crossen relatief kort maar verder niet goed te vergelijken met een wegparcours.

Normaal gesproken start ik in een wedstrijd altijd ergens in het midden van het veld maar omdat de wedstrijd zowel over 5, 10 als 15 km ging, had ik me dit keer toch meer van voren opgesteld.
In ieder geval stond ik voldoende vooraan om te zien dat Mart direct na het startschot met de voorsten de benen nam. Daarachter viel al snel een gat en volgde een tweede groep waarin ik liep. Aldus had ik een groot deel van de wedstrijd zicht op Mart, zij het dat ik hem langzamerhand steeds verder van me weg zag lopen.
De eerste 2 kilometer gingen in een voor mijn doen stevig tempo (rond de 4.07 minuten de kilometer) maar vervolgens liet ik me verleiden om een gaatje dicht te lopen naar 2 lopers voor me. Achteraf gezien had ik dat beter niet of geleidelijker kunnen doen want na nog een snelle 3e kilometer viel het tempo in de 4 km terug tot 4.20. Een te groot verval. Het lukte me echter om het tempo in de laatste kilometer weer op te schroeven en op een gemiddelde van 4.10 minuten de kilometer uit te komen. De eindtijd lag daarmee onder de 21 minuten en daar was ik dik tevreden mee. Bij de finish stond Mart me met een brede grijns op te wachten: hij was ruim een minuut sneller en als eerste van z'n leeftijdsgroep en 2e overall geeindigd.
Na PR's op de 12,8 (fish potato run), de 16,1 (dam tot dam) en 21 (eerst bij de city pier city, daarna bij de almere city run) m'n 5e record dit jaar op m'n free's. Blijft de 10 km over. En oh ja: de marathon....... :-)

Mooie opkomst Lopen Op Locatie (LOL)

De lange duurloop is bij uitstek geschikt om nieuwe looproutes te verkennen. Bij Just Run hebben we een redelijk aantal routes voor de zondagse duurloop maar wie al jaren bij de club loopt zal niet snel meer verrast worden. Dat komt mede omdat het parcours 'eenvoudig' moet zijn: na een korte instructie gaat iedereen namelijk op z'n eigen tempo op pad en dan wil je niet dat lopers halverwege verdwalen. Daarnaast is het aantal routes natuurlijk beperkt omdat de uitvalsbasis altijd de sporthal in Parkwijk is.

Omdat variatie altijd een goede motivator is, heb ik daarom in overleg met Ton het Lopen op Locatie (LOL) opgezet. Het concept is simpel: op de laatste zondag van de maand is het niet alleen mogelijk om te starten in de Parkwijk maar ook op een alternatieve locatie in Almere.
Vandaag was de eerste editie en als startpunt had ik voor natuurcentrum Oostvaarders gekozen. De route langs het natuurgebied en het Kotterbos is 1 van mijn favoriete parcousjes en ik weet dat veel lopers uit Stad en Haven hier nooit lopen.

Toen ik naar Almere Buiten reed, had ik nog geen goed beeld van het aantal lopers dat zou komen. Ik had wel positieve reacties gehad op het initiatief, maar gezien het weer (druilerig) en de periode (herfstvakantie) zou het ook tegen kunnen vallen. Ik was dan ook aangenaam verrast toen bleek dat er zo'n 60 lopers op af waren gekomen (er waren slechts 2 lopers naar de Parkwijk gegaan en die wiste niet van LOL!). Na een kort welkomswoord zette iedereen zich in beweging en het was een mooi gezicht om het lint van lopers langs de Oostvaardersplassen te zien gaan.
De volgende editie zal starten in de Havenkom en ik hoop natuurlijk dat er dan weer zoveel animo is. Ik heb met Ton afgesproken om daarna te bekijken of het initiatief in 2011 voortgezet zal worden.

Tot slot nog een overzichtje van de loopactiviteiten van deze week:
* dinsdag: interval training in de omgeving van het stadshart. Gegeven door Wim: wel meegelopen met de A-lopers maar me bewust ingehouden.
* woensdag: 3 km rustig gelopen op m'n surfschoentjes
* donderdag: duurloop, gegeven door Pia. Behoorlijke afstand (zo'n 14 km) en lekker tempo, inclusief 1 pittige versnelling.
* zaterdag: training gegeven aan de c en d lopers, daarna nog zelf met Mart 5 km door het bos gelopen.
* zondag (vandaag dus): rustige duurloop (15 1/2 km, gemiddelde hartslag 135) op m'n free 3.0

Na twee weken rustig aan, weer genieten van het lopen

Na een week rust en een week opstarten was de blessure aan m'n rechter achillespees weer zodanig hersteld dat ik 'lekker' kon lopen. Geen focus meer op signalen van het lichaam maar op het plezier van lopen met elkaar (zaterdagochtend, 12 km fartlek training bij Just Run) en het lopen in een prachtige omgeving (zondag 10 km bij de Oostvaardersplassen).

Zeker na het gestrompel in de eerste dagen na de cross valt de hersteltijd me mee. Voor de komende weken neem ik als leergeld mee dat ik het lopen op de surfschoentjes beter moet doseren en beperken als een extraatje, niet een vervanger van het lopen op m'n Free's. Voornemen is daarom om eens per week er een kort rondje (3-5 km ipv de eerdere 9-10 km) op rennen om te zien wat de reactie van m'n lichaam is. Voor de trainingen bij Just Run en wedstrijden gebruik ik m'n Free's.

Weer opstarten met rondjes van 5 km

Deze week staat in het teken van herstel. Na de overbelasting blessure ben ik dinsdag alsnog naar de fysio geweest. Vroeger een behoorlijke drempel maar het afgelopen jaar heb ik ervaren dat zelfs 1 bezoekje met behandeling en wat oefeningen een wereld van verschil kan maken t.o.v. het 'lijdzaam' wachten tot het lichaam vanzelf herstelt.

De rechter achillespees is inmiddels weer voldoende in orde om hard te lopen maar ik doe het nog wel rustig aan. Na het korte bosparcoursje afgelopen zondag, heb ik de afgelopen 3 avonden bewust m'n standaard rondje van 5 km gelopen. Per dag voelde dat beter. Dus op naar het weekeinde met op zaterdag een training die ik zelf geef en op zondag een duurloop met Helen en Rudolf.

Weekje zonder hardlopen maar met lezing Henk Kraaijenhof over testen en monitoren

Sinds lange tijd een week zonder hardlopen. Dat krijg je er van als je niet goed naar je lichaam luistert en alleen op basis van enthousiasme je keuzes maakt :-)
Direct na de cross van zondag was al wel duidelijk dat ik beter niet op de minimalistische G&G surfschoentjes de wedstrijd had kunnen lopen (zie ook vorige blog post). Zondagnacht en de volgende ochtend werd dat nog duidelijker: m'n rechter achillespees protesteerde hevig na. Dat betekende ook dat ik strompelend naar m'n werk ging en dat ik niet lang hoefde na te denken over deelname aan de 1/2e marathon van Amsterdam met het VU team: m'n startnummer kon naar iemand anders.

Het strompelen is inmiddels voorbij maar ik heb vanochtend pas weer voor het eerst een 1/2 uurtje gelopen. De pees is nog steeds gevoelig maar stil zitten is ook niet de beste remedie. Een bezoekje aan de fyio kan dat wel zijn maar dat lukt helaas pas a.s. dinsdag.
Wat daarnaast voor de toekomst zal helpen is beter te luisteren naar het lichaam. Of eigenlijk moet ik zeggen: (nog) beter te reageren. Want ik wist dat de rechter achillespees protesteerde na de extra belasting de afgelopen weken maar ik had me gericht op (en veel zin in) een cross op de G&G's en dat voornemen doorgezet.

Gelukkig stond niet de hele week in het teken van de blessure. Zaterdag gaf Henk Kraaijenhof een lezing voor de trainers van Just Run over testen en monitoren. Geweldig natuurlijk dat hij met ons z'n ervaringen wilde delen en om parktijkverhalen te horen over zijn begeleiding van toppers als Nelli Cooman, Melene Ottey, Troy Douglas en tennisser Mary Pierce.

Mooie cross maar rechter achillespees sputtert tegen

Hardlopen op m'n minimalistische G&G surfschoentjes zorgt voor een dubbel gevoel. Het geeft een kick om op deze manier lichtvoetig over bospad en asfalt te rennen maar m'n rechter achillespees heeft er moeite mee. Deze pees is al jaren m'n zwakke plek (ironisch) en daar waar de linkerkant moeiteloos de belasting op een natuurlijke wijze weet op te vangen zorgt de van oudsher wat strammere (en mindere elastische?) rechterkant voor klachten. Ik doe wel oefeningen om alles onder controle te houden maar toch.

Vandaag stond de eerste Almeerse cross van dit seizoen op het programma: 8 km in het Kotterbos. De omstandigheden waren erg goed en ik had zeker voor m'n Free's kunnen kiezen maar ik had te veel uitgekeken naar een eerste wedstrijdje op de G's. Naar de cross zelf ook trouwens: Mart en ik doen er al negen jaar aan mee en het is een echt 'vader en zoon' gebeuren. Samen inlopen, parcours verkennen, tactiek bespreken, elkaar aanmoedigen en na afloop samen uitlopen en napraten. En zo nu en dan (net als vandaag): een prijsuitreiking met Mart op het podium.

Qua wedstrijdresultaat ging het mij overigens ook meer dan goed. Meestal heb ik ergens in een cross wel een dip maar die bleef dit keer uit terwijl het kilometertempo met 4.28 hoger lag dan vorige jaren. Ander hoogtepunt: geen rondje worden ingehaald door de voorste lopers (tja, ieder heeft z'n eigen doelen....).
Maar waarschijnlijk ook door dat voor mijn doen hogere blotevoeten tempo werd m'n rechter achillespees in de laatste ronde gevoeliger en dat veranderde na de wedstrijd in stijfheid die er nu, in de avond, nog steeds in zit. Komende dagen dus maar rustig aandoen, koelen en rekken, en kijken of het voldoende herstelt voor volgende week zondag. Dan staat de halve marathon van Amsterdam op het programma. Mocht ik op tijd fit zijn dan verwen ik m'n voeten met een paar comfortabele free's :-)

G&G Surf: barefoot schoen voor een tientje?

De eerste mail van de Almere crosscup kwam onlangs binnen. Mart gaat zeker meedoen aan het circuit, dit jaar bestaande uit 4 wedstrijden, ik ga denk ik voor losse inschrijvingen. Natuurlijk kwam vervolgens de vraag naar voren op welke schoen ik die ga lopen. De crosscup staat synoniem voor modder en ik betwijfel om m'n Free's (met name de dunne stoffen bovenkant en binnenzool) daar ongeschonden uitkomen. De cross op blote voeten lopen durf ik (nog) niet aan.
Dat betekende dus nadenken over een alternatieve schoen. De vibram Five finger kwam natuurlijk gelijk naar voren als een serieuze optie. Zeker ook na m'n loopje op woensdag. Die 10 km op blote voeten smaakte naar meer maar tegelijkertijd bleken er enkele beperkingen: in het donker lopen op blote voeten is te gevaarlijk en sommige paden zijn voor mij niet geschikt omdat de ondergrond te ruw/scherp is. Denk daarbij aan wandelpaden met een toplaag van fijn grind of grof asfalt waarbij het net niet recht neerkomen van je voet zorgt voor ontvelling.
Ik hik echter wel tegen de prijs aan van de Vibram en ze zijn in Almere ook niet of zeer beperkt verkrijgbaar. In het voorjaar had ik bij Bever zwerfsport al wel een paar in m'n handen gehad maar deze waren te groot en niet het model dat specifiek voor hardlopen geschikt is.
Na het geven van een training vanochtend besloot ik weer een keer langs te gaan bij de winkel. Dit keer had men helemaal geen Vibrams maar ik zag wel een waterschoen die er erg interessant uitzag: de G&G surf. De maat 43 zat prima en met een prijskaartje van 10 euro leken ze me wel geschikt voor een paar testloopjes. Als ze tijdens het lopen niet voldoen of als de zool te snel slijt dan was het een aardig experiment. Blijken ze wel geschikt en langer mee te gaan dan heb ik een nieuwe minimalistische schoen in m'n 'arsenaal', zowel qua demping als qua prijs :-)
Natuurlijk heb ik vervolgens gelijk een testloopje gedaan: zeven kilometer over asfalt, betonpad, zand en bospaden. Qua demping is het identiek aan blootvoets lopen. Het grootste verschil is dat je je verzekerd weet van enige bescherming en dat voelt goed. De steentjes voel je, nog veel beter dan bij de Free's, maar paden met veel losse steentjes kon ik dit keer wel pijnloos nemen.
Na afloop was het slechts een kwestie van schoenen even onder de kraan afspoelen en buiten laten drogen en ze waren weer schoon. De onderkant vertoonde nog geen slijtplekken, benieuwd of dat zo blijft als ik er ook een langere duurloop mee ga doen.
Hieronder 3 foto's: 'nieuw', 'na 1e loop van 7 km' en 'na 1e loop en afgespoeld'

Interval met Just Run en 10 kilometer blootvoets alleen

Gisteren weer lekker met de A groep meegelopen. Voor m'n gevoel was het al weer een tijdje geleden dat ik als loper op de dinsdag met een interval mee kon doen. Natuurlijk werd er veel nagepraat over de dam tot damloop. Tijdens de training was het lopen met korte pas regelmatig onderwerp van gesprek. Petrus toont daarbij als (1 van de) snelste loper van de a-groep dat korte pas en hoge snelheid prima samengaan.

Omdat ik morgen met een voorlichtingsavond op school heb, besloot ik vanavond zelf te lopen. Snel na het eten, zodat het nog licht was. Ik wilde niet alleen profiteren van het lekkere weer maar was ook van plan om het grootste deel op blote voeten te lopen. Aan het einde van de training werd het zicht wat minder (zeker als je onder een brug / viaduct loopt) maar uiteindelijk stond er zo'n 10 kilometer op de teller waarvan het meeste op asfalt en ongeveer een derde op onverharde paden. De ruiterpaden langs de vaart nabij het kasteel vormen daarbij een uitdagend (hobbelig, mul) parcours.

Naast het feit dat beide trainingen prima gingen na de damloop, viel me ook op dat ik me na afloop bijna direct hersteld voelde. Het zelfde gevoel dus als vorige week woensdag. De snellere tempo's zorgen er wel voor dat de training zelf pittige stukken kent maar door de focus op efficiëntie met korte pas en ontspannen loophouding, lijkt het wel of na de training de inspanning gelijk van je afvalt en je weer volkomen fris bent. Bijzonder.

Combinatie barefoot techniek en Nike Free's beginnen vruchten af te werpen

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik ben ovegestapt van 'reguliere' loopschoenen naar Nike Free (3.0, 5.0 en run+). Geen pure barefoot schoenen, wel een mooie mix van eenvoud en comfort. Alleen al door dit type schoen te dragen veranderde m'n techniek: van landing op de hak naar midden/voorvoet en van een relatief zware, lange pas naar een lichtere, korte pas.

Na een half jaar 'learning by doing', ontstond de behoefte om me meer te verdiepen in bijbehorende looptheorieen. Chi running (boek en dvd), Pose running (dvd) en evolution running (dvd) boden meer dan voldoende aanknopingspunten en vorig weekeind volgde de clinic barefoot running (zie ook eerder blogposts). Dat resulteerde deze week in een opvallend makkelijk rondje weerwater en een PR op de 16.1 tijdens de dam tot damloop. Het gevoel bekruipt me dat er een aantal puzzelstukjes op z'n plaats aan het vallen zijn :-)

Belangrijkste aandachtspunten die ik voormezelf had meegenomen van de barefoot running clinic waren de sterke aandacht op loopefficienty inclusief een gedoseerde armbeweging (passend bij de snelheid die je wilt ontwikkelen) en een iets gehoekte loophouding van heup tot voet om verend te kunnen lopen. Dit laatste was een nuancering van m'n streven om m'n hele lichaam lang te maken tijdens het lopen. Het verschil merkte ik vooral vandaag: de geringe aanpassing in de bekkenstand voorkwam spierspanning op m'n bovenbenen (iets dat ik de maanden ervoor wel voelde tijdens een pittige training of wedstrijd).

Nadat ik dinsdag training had gegeven, stond woensdag m'n enige eigen looptraining van deze week op het programma (druk, druk). Het plan was om een rondje weerwater te lopen waarbij ontspanning centraal stond maar waarbij ik wel een redelijk tempo wilde lopen mits m'n hartslag niet te hoog zou oplopen.
Het resultaat was een rondje met een zeer stabiel gemiddeld tempo van 4.47 bij een hartslag van gemiddeld 153. Eenmaal thuis had ik nauwelijks het gevoel me ingespannen te hebben.
Het idee dat mijn duurtempo wel eens rond of onder de 4.50 kan liggen mits ik me focus op loopefficienty was redelijk verbijsterend. En ik moet bekennen dat ik voor het eerst weer ging nadenken over het lopen van een tweede marathon.

Vandaag stond de dam tot damloop op het programma. Oorspronkelijk zou ik meedoen met het recreantenteam van de VU maar uiteindelijk werd ik gepromoveerd naar het wedstrijdteam :-). Omdat ik 8 mijl van de fish potatorun met een gemiddelde van 4.34 had gelopen, was die kilometertijd ook het doel van de 10 mijl van de damloop. Dat zou moeten leiden tot een tijd van ruim 1.13. Maar omdat de temperatuur een stuk gunstiger voorspeld was, hoopte ik dat het nog iets harder kon. Daarnaast is het beste voornemen voor de damloop natuurlijk om vooral te genieten van de sfeer van het evenement: de lopers in hun bedrijfsoutfit, de trommelaars, de muziek die overal door de boxen schalt en natuurlijk de start met de tunnel. Dit laatste blijft een interessant fenomeen: opgejaagd door wedstrijdstress, pompende beats (muziek en trommels) en een aflopend wegdek legt de horde lopers de eerste twee kilometer als bezetenen af en word je in de tunnel links en rechts alleen maar voorbij gerend.
Mijn focus lag in de eerste kilometers vooral op ontspanning en kleine pas waarbij ik een paar keer m'n hartslag checkte om te kijken of m'n gevoel paste bij de 'harde cijfers'. Dat bleek het geval en al snel had ik een prettig tempo te pakken.
Het vervolg van de loop stond vooral in het tekenen van genieten van de sfeer en gestaag lopers voor me inhalen. Met nog 3 kilometer te gaan was het tijd om de laatste reserves aan te spreken. Achteraf gezien had ik daar beter nog even mee kunnen wachten want nadat het tempo van 4.30 naar 4.20 was gegaan en de hartslag naar de 180 liep, werd het de laatste kilometer toch nog werken. Maar op dit schoonheidsfoutje na, ging de wedstrijd zeer soepel met als resultaat een gemiddelde van 4.28 de kilometer en een eindtijd van 1.12.11.
Het was voor het eerst dat ik een afstand van boven de 10 km afgelegde met een gemiddelde van 4.30 of lager, dus de combinatie van m'n Free's en bare foot running techniek beginnen z'n vruchten af te werpen.

Loopweekend met Fish Potato Run en clinic barefoot running

Ik moet eerlijk bekennen dat ik had uitgekeken naar dit weekend. Op zaterdag stond de Fish Potator Run op het programma en zondag een loopclinic 'barefoot running'.

De Fish Potato Run is speciaal voor me omdat de finish in Emmeloord ligt: de plaats waar ik ben opgegroeid. Het parcours van Urk naar Emmeloord is ook bijzonder: bijna 1 rechte weg van de haven naar de poldertoren. Zaterdag betekende dat een windje schuin in de rug. Tegenover deze meevaller stond de hoge temperatuur (22 graden) die de laatste kilometers extra zwaar maakte. M'n planning was om de 12,88 km (8 mijl) in zo'n 58 minuten te lopen. De klok bleef uiteindelijk steken op 58.34, oftewel een gemiddeld tempo van 4.34 minuten de km. Het had misschien nog iets harder gekund maar ik wilde me niet forceren met het oog op de loopclinic van zondag.
Deze clinic 'barefoot running', gegeven door Wouter Buist, was nog een kadootje voor m'n 45e verjaardag.
De clinic startte om 11.00 uur bij de Soester Duinen. Een prachtige locatie. We waren met tien lopers en na een kort voorstel rondje (ik bleek van de cursisten de meeste ervaring te hebben met blootvoetslopen) gingen we het bos in. De schoenen lagen toen al in de auto. Geen gewenning dus maar gelijk het 'echte' werk. Na een kort stukje inlopen en het uitwisselen van eerste ervaringen (wat voelen je voeten, verandert je pas, etc), was het tijd voor wat oefeningen. Ontspanning en efficiency waren daarbij de kernbegrippen. De meeste aspecten die Wouter naar voren bracht had ik al eerder ervaren tijdens m'n eigen trainingen. Maar er viel meer dan genoeg te leren en daarnaast was het zeer motiverend om er als groep mee bezig te zijn.
Wel opvallend: de vele opmerkingen van voorbijgangers. Je krijgt als loopgroep wel eens opmerkingen van wandelaars of 'hangjongeren', maar dit keer konden zelfs andere hardlopers het niet laten. En nee, we waren onze loopschoenen niet vergeten :-)
Na zo'n 2 uur was de clinic afgelopen en hadden we al oefenend en hardlopend een schitterend rondje van 4 km afgelegd, vooral bospad en zand maar ook een stukje betonnen fietspad. Beton lijkt heftig maar als je daar ontspannen en efficient op loopt dan voel je nauwelijk impact. Een aantal lopers hield het hierna voor gezien maar met z'n 6en wilden we het rondje als 'toetje' nog een keer afleggen maar dan in 1 keer, zonder instructies of pauzes. En eerlijk is eerlijk: dat smaakt naar meer.
Voor wie meer wil weten over Wouters clinics: zie z'n website http://www.wouterbuist.nl/. Daarnaast geeft Wouter ook een workshop tijdens de looptrainersdag op 13 november.

Een zomervakantie vol hardlooptheorie en praktijk

Terug van twee weken vakantie in Nieuw Haamstede. In de koffer (en vervolgens strandtas) zaten o.a. twee loopboeken: het bekende 'Chi Running' van Danny Dreyer en een boekje genaamd 'Meditatief hardlopen' van Michael Bauer. Daarnaast had ik me voorgenomen een aantal mooie routes te lopen door het duingebied nabij ons huisje en het bosgebied bij Westenschouwen. Deels op schoenen, deels blootvoets. En mocht ik nog geen overdosis looptheorie hebben dan lag er thuis nog dvd materiaal te wachten over Pose Running en Evolution Running.

Inmiddels is de vakantie afgelopen (zeer relaxed), zijn de routes gelopen (prachtig), de boeken gelezen (inspirerend) en de dvd's bekeken (leerzaam).
Voor wie een mooie looplocatie zoekt: het bos bij Westenschouwen is perfect. Zand- en bospaden wisselen elkaar af op dit glooiende parcours en je loopt zo vanuit het bos het strand op (wel eerst een stijle strandopgang nemen). Ook routes rond het duingebied van Nieuw Haamstede en Renesse zorgden er echter voor dat ik elke keer weer uitkeek naar een volgende training in de natuur.
Het genieten van het lopen 'in het nu', luisteren naar het lichaam en het aarden met de ondergrond (zeker op blotevoeten) pasten goed bij de meegenomen loopboeken. 'Meditatief lopen' is zeker geen 'must read' maar wie een keer wat anders wil dan een technisch loopboek en ook vindt/voelt dat lopen goed is voor 'de ziel' (of dat wil ontdekken), vindt zeker een aantal interessante hoofdstukken.

Chi Running is van een andere orde: het is een complete looptheorie en filosofie. Eentje die wezenlijk verschilt van de BK methode (die door de KNAU wordt gehanteerd tijdens de trainerscursussen en daarmee binnen Nederland de 'gangbare' methode is).
Ik geloof niet dat er een perfecte looptheorie is voor alle lopers: het maakt nogal uit of je traint voor een 800 meter onder de 2 minuten op de baan, je als starter 30 minuten wil volmaken, een 10 km onder de 45 minuten wil lopen of mikt op je eerste stadsmarathon. En dan zijn er ook nog de vele verschillen in lichaamsbouw en -gewicht.
Maar wat me bij Chi Running in ieder geval aanspreekt zijn de ideeen over korte pas, anticiperen op de zwaartekracht, landen onder het lichaam en het zoeken naar ontspanning in de loopbeweging. Aspecten die ook 'vanzelf' op m'n Free's op z'n plaats vielen. De middenvoetlanding zie ik bij mezelf wel terug als ik zeer ontspannen een lange rustige duurloop doe maar meestal land ik toch op de bal van m'n voet. Wat dat betreft sprak de DVD over 'evolution running' me erg aan, waarbij omdat je meer op de bal van je voet landt, je ook gebruik maakt van de elasticiteit van je gestel. Zaken die ook bij Pose en BK naar voren komen. Maar ik moet bekennen dat ik na het lezen van Chi Running nadrukkelijker bezig ben met houding (hoofd, schouders, romp, bekken), luisten naar het lichaam (body sensing) en ontspanning. Aardig daarbij om te merken dat pijntjes tijdens het lopen verdwijnen als je de ontspanning vindt en weer 'netjes' gaat lopen.

Nu de vakantie is afgelopen, is het zaak om de opgedane inspiraties mee te nemen in het lopen. Dat zal niet zo moeilijk zijn: ik heb voor m'n verjaardag een workshop barefoot running gekregen en de komende maanden staan een aantal leuke loopevenementen op het programma: de Fish Potato Run, dam tot dam loop, 1/2e marathon van Amsterdam en de zevenheuvelenloop.

Rustige loopweek

Hoewel ik niet gericht een schema volg, kon de afgelopen week als een rustweek gelabeld worden. Wel nodig na de intensieve trainingsarbeid van de vorige weken.

Dinsdag gaf ik zelf training: interval. Dat betekent niet zelf meelopen maar motivateren en coaching (techniek, tempo's, herstel).
Omdat hardlopen er donderdag ook al niet inzat, besloot ik woensdag een rustig duurloopje te doen: rondje Weerwater oftewel zo'n 8 1/2 kilometer in een gemiddeld tempo van 5.40 minuten de kilometer.
Zaterdag gaf ik opnieuw training, dit keer een rustige fartlek training voor de A/B met een totale omvang van zo'n 10 kilometer en een gemiddeld tempo van 6.30.
En vandaag was de duurloop een rustige: 16 kilometer (waarvan zo'n 3 blootvoets) in 90 minuten met een gemiddelde hartslag van 131.

Pittige zaterdagochtend training en lange duurloop op zondag

Het was zaterdagochtend direct al duidelijk: Ton wilde er een pittige training van maken. Ondanks dat het half negen was, lag het inlooptempo direct hoog. De afgelopen zaterdagtrainingen waren speels geweest, het was nu weer tijd voor een 'hardere' training, aldus Ton. Dat betekende op een parcours van 500 meter 2 series in tempo marathon, halve marathon, 10 km, 5 km en max. Elk rondje afgewisseld met een korte pauze.
Ik liep o.a. samen met Bram en Paul en het aardige van de training was dat je goed zag dat we alledrie onze favoriete afstanden hebben, inclusief bijbehorende tempo's. Bram richt zich vooral op marathons, z'n basistempo blijft bij het gemiddelde van de A-groep iets achter, maar dat tempo kan hij verbazingwekkend lang volhouden. Paul z'n basistempo ligt erg hoog, maar mede door z'n trainerscursus heeft hij relatief weinig kilometers in de benen: de kortere afstanden liggen hem (momenteel) het best. En ik zit daar tussenin: de 16 en 21 km staan dit jaar centraal. Het resultaat was dat tijdens de training Bram op het marathon tempo bij Paul en mij in de buurt bleef, ik op halve en 10 km tempo nog voor Paul lag en dat Paul, zeker bij de maximale snelheid, mij met enkele seconden voorbleef.
En het resultaat was ook een training die ik de volgende ochtend nog in de benen voelde...

Oorspronkelijk had ik voor de zondag een lange duurloop met andere Just Runners in gedachten van zo'n 90 tot 100 minuten, maar de route (richting Kromslootpark) verleidde Hans tot het idee om er een rondje van te maken (ipv halverwege keren en dezelfde weg teruglopen): via het Kromslootpark door naar het Almeerderzand en dan via het Spoorbaanpad terug richting Parkwijk.


Al met al een rondje van zo'n 20 1/2 km dat we met een gemiddeld van 5.18 minuten de kilometer aflegde. Het warme weer maakte het behoorlijk pittig maar met een gemiddelde hartslag van 143 was ik tevreden: twee maanden geleden liep ik voor het laatst een lange duurloop van 20 km en in vergelijbare omstandigheden liep ik toen met een zelfde gemiddelde hartslag 5.31 minuten de kilometer.

Na deze drukke trainingsweek is het goed om volgende week wat gas terug te nemen. Dat zal voor dinsdag niet lastig zijn: dan geef ik zelf training, aan de B-groep.

Gemengde trainingen zorgen voor ontspannen afwisseling

In de zomermaanden gaan de trainingen van Just Run gewoon door. Maar omdat het aantal lopers natuurlijk lager ligt dan gemiddeld en er ook veel trainers op vakantie zijn, worden regelmatig niveaugroepen bij elkaar gevoegd. Afgelopen zaterdag betekende dat weer een ouderwetse a/b/c/d training. Allemaal samen dus. Ton had daarbij nog een paar oefeningen bedacht waarbij in tweetallen getraind werd en snellere aan langzamere lopers werden gekoppeld. Dat leverde een erg gezellige training op waarbij je ook eens clubgenoten sprak die je anders nooit of zelden tegenkwam.

Donderdag had Wim de A/B onder z'n hoede voor een duurloop. Ook hier zorgde de vermenging van groepen voor een prima sfeer en, ook wel eens goed, een minder fanatieke training. Na een snelle en een warme intervaltraining op dinsdag (totale omvang 13 km waarvan 5 km in wedstrijdtempo) een meevaller :-)

Weer opstarten

Het mag duidelijk zijn, ik heb m'n blog de afgelopen maand verwaarloosd. Genoeg gelopen maar het kwam er niet van (of de motivatie was er niet....) om na afloop nog even wat gedachten op 'papier' te zetten. Bij deze het voornemen om, ook als ik geen tijd/zin heb om een uitgebreide blogpost te schrijven, in ieder geval kort aan te geven wat in de loopweek is gebeurd. Op die manier blijft het voor mij in ieder geval een soort logboek!

Meest opvallende was deze week de loop-zwemtraining afgelopen dinsdag. De loop-zwemtrainining is een mooie Just Run traditie maar niet echt 'mijn ding'. Toch meegedaan en voor een keertje zeker aardig maar de volgende keer hou ik het toch weer bij een reguliere looptraining.

Vandaag met Just Run een duurlooptraining gedaan die uiteindelijk meer op een climaxloop van 17 1/2 km leek, met een 15e kilometer van zo'n 4.20 en een gemiddelde van 5.15 minuten de kilometer. Gemiddelde hartslag: 142, totale looptijd: 1.33

Gevarieerde duurloop van 16 kilometer waarvan 9 blootvoets

Nadat ik de afgelopen maanden een paar keer 1 tot 2 kilometer blootvoets had hardgelopen als variatie tijdens een training, besloot ik dat het vandaag tijd was om het eens als hoofdingrediënt van de training te proberen. Ik had daarvoor een parcours tussen het kasteel en de Kemphaan op het oog, bestaande uit voornamelijk wandel- en ruiterpaden en enkele verbindende stukjes asfalt.


Na 3 kilometer op schoenen er naar toe te zijn gelopen, bleek echter dat er toch een verschil is tussen een pad dat er natuurlijk uitziet en een pad dat prettig loopbaar is. Ik was van plan om als eerste het looppad door het Weteringpark te nemen richting het ruiterpad naast het Stanleypad en de woonboten. Het looppad door het Weteringpark is zo'n 1 1/2 jaar geleden aangelegd en zowel alleen als met de loopgroep heb ik er meerdere keren opgelopen. Op hardloopschoenen een perfect pad, maar waar ik niet bij stil had gestaan was dat de toplaag voornamelijk bestaat uit kleine kiezels. Op blote voeten voelde het alles behalve prettig met als gevolg dat ik de route bijstelde en de korte, geasfalteerde route richting het ruiterpad koos. Een beetje een valse start dus, maar vervolgens ging het prima. Na een kilometer afalt volgde het ruiterpad: zo'n 1 1/2 kilometer rul zand. Een pittig stuk maar het lukte me om het tempo onder de 5 minuten de kilometer te houden.
Na dit ruiterpad ging het rechtsaf het bos in. Dit is een prachtig hardloopgebied en er liggen diverse paden die je richting landgoed De Kemphaan voeren. Ook hier zijn echter een aantal van deze paden voorzien van een toplaag met kleine kiezels dus het was twee keer even zoeken naar de juiste afslag, maar het lukte om op de zanderige paden te blijven. Na een kleine 3 kilometer was ik uit het bos, pakte een klein stukje asfalt bij de Kemphaan, vond weer een ruiterpad en belandde weer in het bosgebied. Hier was ik op de heenweg ook langsgekomen, en ik koos er voor om exact dezelfde weg terug te gaan: het bos uit en het ruiterpad op richting het Kasteel. Het mulle zandpad was dit keer nog zwaarder en ik merkte dat m'n benen vermoeid werden. Daarom besloot ik, na 9 kilometer blootvoets te hebben hardgelopen, dat het tijd was om de laatste 3 kilometer weer m'n Nike's aan te doen.
Al met al een motiverende training!

High tech, low tech, no tech en het gevoel van vrijheid

Eén van de mooiste ervaringen tijdens het lopen is het gevoel van vrijheid. Dat ervaarde ik afgelopen dinsdag heel sterk toen ik een uurtje ging hardlopen in de bossen bij Zeist. Het aardige was dat het te danken was aan een balans tussen no tech, low tech en high tech.

No tech: halverwege het rondje liep ik zo'n 2 kilometer blootvoets. Ik doe dit af en toe tijdens m'n trainingen en het blijft een bijzondere ervaring, zeker als je blootvoets loopt op gras of een bospad. Tegelijkertijd merk ik dat zeker de eerste honderden meters m'n voeten wat schrikachtig zijn als ze een takje of dennenappel voelen en dat ik daarna toch geconcentreerder loop, meer focus op de weg voor me en m'n snelheid wat beperk. De vrijheid aan m'n voeten is geweldig maar zorgt dus voor wat minder vrijheid in m'n hoofd.

Low tech: de rest van het rondje liep ik op m'n nike free 3.0. In mijn 'schoenen arsenaal' de schoen met de minste demping en ondersteuning. Natuurlijk is dit geen blootvoets lopen maar in mijn beleving (een persoonlijk gevoel dus) voelt deze schoen wel erg natuurlijk aan en geeft het me tijdens het lopen een gevoel van vrijheid. Ik heb veel beter contact met de ondergrond dan met een traditionele schoen maar hoef met m'n gedachten niet bij scherpe steentjes, takjes, etc. bezig te zijn.
De demping, hoe gering ook, zorgt ook in m'n reguliere trainingen voor een goede balans met onnatuurlijke ondergrond zoals asfalt en beton (een in Almere veel voorkomende ondergrond voor fietspaden). Want ik moet eerlijk bekennen dat blootvoetslopen op asfalt wel te doen is maar dat ik het absoluut niet fijn vind voelen. Niet vanwege de impact, maar omdat beton en asfalt voor mij niet als een natuurlijke loopondergrond aanvoelen.

High tech: lopen in de natuur geeft helemaal een gevoel van vrijheid als je op gevoel willekeurige paden inslaat. Je ondertussen niet bezig hoeft te houden met de vraag of je nog wel de weg naar huis terugvindt. Dinsdag maakte ik voor het eerst gebruik van de mogelijkheden van m'n sporthorloge om de startlocatie terug te vinden. Met als resultaat dat ik in de Zeister bossen op gevoel 45 minuten lang fietspaden, ruiterpaden, nordic walking paden en een wirwar van kleine bospaden insloeg om daarna via de GPS in 15 minuten de kortste weg terug naar het beginpunt te lopen.

Lopen op blote voeten, m'n free 3.0 en met m'n Garming 410 zorgden aldus dinsdag voor een perfect gevoel van vrijheid.

Paul geslaagd voor z'n trainersexamen

Zaterdag was het dan zover: het praktijkexamen van Paul. De laatste horde op weg naar de trainerslicentie. Zo'n examen is allereerst een kwestie van goed voorbereiden. Paul had gekozen voor een training die aansloot op z'n jaarplan maar ook rekening hield met de lopers die niet dat schema volgden. Ook bood het voldoende handvatten voor de lopers om op eigen niveau te trainen. Dit laatste is erg belangrijk omdat in de praktijk blijkt dat bij een oproep om mee te doen aan een trainersexamen Just Runners uit zowel de A,B, C als D groep inschrijven.

Zo'n twee weken geleden hebben we het lesplan uitgebreid tegen het licht gehouden en hier en daar nog wat aangescherpt (extra aandacht voor rode draad, hoe stuur je tijdens de training op het bereiken van gestelde trainingsdoelen, etc.). En tot slot had Paul nog een aantal elementen uit z'n examenles getest tijdens een reguliere Just Run training. Kortom: hij was er zaterdag klaar voor. Van zenuwen was niks te merken en uitgerekend op de warmste dag van het jaar stonden zo'n 15 Just Run lopers om 12.00 uur voor hem klaar op de atletiekbaan van Huizen.
De training zelf liep voorspoedig. Paul toonde geen spoor van zenuwen en er werd lekker ontspannen getraind. Na een half uurtje had de examinator genoeg gezien en ging hij samen met Paul nog even naar binnen om na te praten. Aan mij de 'eer' om de training af te ronden waarna het wachten kon beginnen. Maar omdat zowel Paul als de lopers het gevoel hadden dat het allemaal prima was gegaan, was de sfeer relaxed. Na een half uurtje wachten, was de formele uitslag daar: geslaagd, inclusief de complimenten voor de training en het na-gesprek. Tijd voor felicitaties, lovende woorden over en weer, bloemen en een kado voor Paul van de club, een mooi dankwoord van Paul en een presentje van hem voor alle Just Runners die waren meegekomen. Kortom: een letterlijk en figuurlijk warme happening.
Later op de middag volgde nog een trainer in opleiding van Just Run het voorbeeld van Paul: Agnes. Daarmee heeft Just Run er weer twee gediplomeerde trainers bij. Dat in combinatie met een geslaagd HTA project (afgelopen woensdag de laatste training) maakte het een prima week voor onze loopgroep.

Als toetje trakteerde ik mezelf vandaag op een lange rustige duurloop van 2 uur in de omgeving van de groene kathedraal, Almere Overgooi en de Kemphaan.

Een zeer geslaagde Almere City Run met een PR en een 2e plaats voor Mart

Zondag was het dan eindelijk zover: de Almere City Run (ACR). M'n zoon Mart (14) had zich ingeschreven voor de 7 km, ik voor de 1/2e marathon. Maar als 'voorafje' had Mart eerst op de zaterdag nog een Junioren C competitiewedstrijd met Almere '81. Onder fraaie weersomstandigheden (wat een verschil met zondag!) raffelde hij de 800 meter af in 2.18. Een dik persoonlijk record in een mooie race waarbij hij het aandurfde om gecontroleerd agressief te openen en vervolgens het tweede rondje maar weinig inleverde. Achteraf gezien een voorproefje voor wat zondag komen ging.

Zondag gingen we samen naar de ACR maar hadden afgesproken wel samen in te lopen maar niet samen te starten. Daarvoor zou het tempoverschil tussen ons te hoog zijn. Omdat er wat aandachtspunten op het parcours zaten in de eerste kilometer hadden we alvast vrijdag op de fiets het traject verkend. Aldus wist Mart wat hem te wachten stond.

Toen we zondag rond 11.00 uur richting het centrum gingen was al goed te zien dat er een stroom hardlopers op weg was naar de wedstrijd. Een mooi gezicht! Dat leidde uiteindelijk tot een vol startterrein met erg veel bekende gezichten: waaronder zowel HTA lopers als Just Runners. Ondanks het feit dat diverse Just Runners bergen met werk hadden verzet in de voorbereiding van de wedstrijd en ook de nodige clubgenoten op de dag zelf meehielpen (waardoor ze zelf niet mee konden doen aan de wedstrijd!) waren er nog voldoende over om het rondje weerwater 1, 2 of 3 x te lappen.
Dat bleek uiteindelijk eerder 'dweilen' te zijn want zo'n 10 minuten voor de start begon het steeds harder te regenen en dat bleef het gedurende de hele wedstrijd doen.

Na het startschot zette de meute zich in gang en al snel werd duidelijk dat ik geen last had van gedrang (waar ik vooraf wat huiverig voor was omdat de weg vrij smal was). Wat wel onontkomelijk bleek, waren de plassen water op het parcours. Hier en daar was het nog mogelijk om de droge plekken te vinden maar op een gegeven moment was er geen houden meer aan. En aldus kon 1 van m'n voornemens 'voeten drooghouden' al na een paar kilometers in de prullenbak.
Een ander voornemen 'rustig opbouwen' bleek ook al snel onder druk te staan. Toen ik na zo'n 2 kilometer een lekker ritme had, lag het tempo onder de 4.40. Maar het relatief hogere tempo had twee voordelen: ik had het gevoel dat m'n benen er warmer door bleven (alles was inmiddels doornat en ik was bang voor koude en stijve benen bij een te laag tempo) en door bij het groepje voor me aan te sluiten kon ik wat schuilen tussen kilometer 3 en 5 waar een forse tegenwind stond. Het gevolg was dat ik m'n eerste rondje van 7 kilometer met een gemiddelde van zo'n 4.38 minuten de kilometer aflegde. Als ik het eventuele verlies aan snelheid in de volgende rondes beperkt zou kunnen houden dan was een tijd onder de 1.40 (m'n streeftijd) mogelijk.

Mart heb ik die hele ronde niet gezien en pas achteraf hoorde ik over zijn wedstrijd. Hij was snel gestart en had slechts een tiental lopers voor zich. Toen hij na een paar kilometer kon aansluiten bij een loper voor hem, lukte het om het hoge tempo vast te houden en nog enkele deelnemers van de 7, 14 en 21 km in te halen. Richting de finish kon hij er zelfs nog een versnelling uit persen. Dat resulteerde uiteindelijk in een tijd van 27.04 minuten, oftewel zo'n 3.50 per kilometer. Goed voor de 2e plaats bij de heren. Dat werd dus een podium met twee 'heren' en 1 jongen, klein van stuk maar met een groot lopershart :-)

Ondertussen was ik begonnen aan de tweede ronde. Traditioneel is het middenstuk m'n minste. Maar het lukte me steeds om inspiratie te vinden in een groepje voor me of in de enkele loper die me inhaalde. Aldus ging het gemiddelde tempo richting de 4.30. Ik had geen idee hoe lang ik dit tempo kon volhouden maar vond steeds weer een reden om bij een loper voor me aan te sluiten, even mee te lopen en daarna door te lopen naar de volgende loper. Zo ging het ook in het derde rondje maar ik moet bekennen dat het na zo'n 16 kilometer wel zwaarder werd. M'n linkervoet werd wat pijnlijk (ongetwijfeld mede door de dunne zool van m'n free en het voor mijn doen hoge tempo) en na een uur lopen in de stromende regen ging de kleding schuren. Maar het tempo zakte niet. Dat leverde een eindtijd op van 1.36.17. Met als rondetijden 32.17, 32.01 en 32.00. Vijf minuten sneller dan de CPC loop en een dik PR.

Bij de finish stonden Mart (gewapend met z'n 2e prijs) en Syl (gewapend met paraplu) me op te wachten en was het een kwestie van snel naar huis gaan voor een warme douche, droge kleren en het uitwisselen van uitgebreide wedstrijdverslagen.

De eerste ACR was voor Mart en mij aldus een prachtig evenement. Dus bij deze dank aan bestuur en alle vrijwilligers die dit hebben mogelijk gemaakt. Ik hoop dat er volgend jaar een nieuwe editie komt!

Klaar voor de 21 km van de Almere CIty Run

Zondag is het dan zover: de Almere City Run. Een evenement om naar uit te kijken omdat ik samen met vele andere HTA trainers een grote groep lopers heb begeleid richting dit evenement en daarnaast zelf de halve marathon ga lopen.
Afgelopen woensdag stond nog een HTA training op het programma. Hans was ook gekomen dus de A-lopers wisten zich gesterkt (lees: 'lastig gevallen met tips' :-)) door twee trainers.
Ik had een rondje van zo'n 10 km uitgestippeld waarbij de lopers 3 keer een lichte versnelling mochten maken. Verder was het vooral gezellig met elkaar een stukje lopen, wat tips uitwisselen en (onvermijdelijk met een A groep) elkaar wat stangen.
Maar de groep is er zeker klaar voor en de meeste A lopers lijken door te stromen naar de reguliere Just Run trainingen. Erg leuk!

Tot zondag is het verder rustig aan doen. Dat geldt overigens niet voor Mart: hij heeft morgen een Junioren C wedstrijd (waarbij hij namens Almere '81 meedoet aan de 800 meter en het verspringen) en loopt zondag de 7 km. We kunnen dus samen naar de Almere City Run toe!
Gezien de omvang van de loop en de verkeerssituatie rond het ziekenhuis lopen we waarschijnlijk de eerste 500 meter samen maar daarna zal ik 'm wel moeten laten gaan. Hij droomt van een tijd onder de 30 minuten, ik zou tekenen voor 3 rondjes van elk 33.30 minuten en dus een eindtijd van rond de 1 uur 40 minuten.

Tijd voor een nieuw sporthorloge

Het stond al een tijdje op m'n wensenlijstje: een nieuw sporthorloge. M'n oude, trouwe Polar heeft als instapmodel een beperkt aantal functies en steeds vaker had ik het gevoel dat het handig zou zijn om bijvoorbeeld meer informatie te hebben over m'n actuele loopsnelheid en trainingsomvang. Vervolgens kwam Runnersworld in de laatste editie met een overzicht van sporthorloges en maakten we er in de clinic van Bob Boverman gebruik van de veelzijdige Polar RS800CX. Al met al genoeg reden om toch even bij Run2Day langs te gaan en me te laten bijpraten door Kees.

Hoewel ik de RS800CX zeker interessant vond, viel deze al snel af vanwege de losse voetpod en GPS unit. En daar waar de voetpod van de RS800CX nog relatief klein is, zijn die voor de meeste andere pods voor Polar horloges gerust 'enorm' te noemen. Een grote voetpod op m'n Free, dat is als vloeken in de kerk.
Alternatieven van Nike en Adidas, hoe interessant de trainingsondersteunende software ook lijkt, vielen ook al snel af omdat ik de info via een sporthorloge wil hebben.

Aldus kwam ik uit bij Garmin. De meeste trainers bij Just Run hebben een Garmin Forerunner 305 of 310. Deze zien er meer met het hoekige formaat uit als een 'polscomputer' en zijn vrij fors, zeker voor mijn dunne pols. Mijn interesse ging daarom uit naar de 405 en de nieuwe 110. De 405 is iets duurder maar daar krijg je de nodige extra functionaliteiten voor terug. De 110 is volgens de specificaties iets dunner en lichter maar 'aan de pols' was dat nauwelijks merkbaar of zichtbaar. Na kort wikken en wegen werd het uiteindelijk de 405 HRM.

Inmiddels heb ik er zondag en maandag mee getraind en het horloge bevalt erg goed. Enkele functionaleiten die me aanspraken:
* mogelijkheid om 3 schermen zelf in te richten (tot max. 3 soorten info per scherm)
* draadloze informatie-uitwisseling met de pc (als je na een training in de buurt van de computer komt wordt overdracht van trainingsdata automatisch gestart)
* veel software mogelijkheden waaronder het uitlezen van trainingen met Google maps en het uploaden van parcoursen naar je horloge (inclusief de mogelijkheid om te lopen tegen een 'virtuele loper' op basis van een van te voren opgegeven richttempo)
* automatisch stoppen van metingen op het moment dat je stil staat (dan duikt het gemiddelde looptempo niet omlaag :-) )
* snelle GPS connectie
* de 'touch' ring waarmee je door het menu kan scrollen en instellingen kan aanpassen

Kortom: positieve eerste ervaringen en zeker een motivatie om na de 1/2 marathon van komende zondag me verder te verdiepen in het gebruik van het horloge bij het bereiken van nieuwe loopdoelen!

Interessante clinic van Bob Boverman

Zoals ik al eerder had aangegeven, stond er zaterdag een clinic van Bob Boverman op het programma. Ton organiseert wel vaker iets voor het trainersgilde van Just Run. Soms puur sociaal, soms met een inhoudelijk element. Dit keer had hij mede-Almeerder Bob Boverman uitgenodigd. Bob heeft een indrukwekkend cv en een enorme hoeveelheid praktijkervaring dus dat alleen al maakte het de moeite waard. Daarnaast is het altijd leuk om met de andere trainers iets samen te doen.

Bob heeft hij in z'n trainingstheorie een aantal elementen die mij zeer aanspreken. De presentatie en daarop volgende workout waren dus zowel leerzaam als een bevestiging voor m'n eigen aanpak. Het gaat te ver om alle behandelde onderdelen te benoemen, maar hierbij een paar punten die voor mij belangrijk waren:
* middenvoetlanding zorgt voor minder impact / piekbelasting dan de haklanding (die het lichaam haaks op de voorwaartse beweging zet)
* loop met het bovenlichaam iets naar voren maar niet te ver (vallen richting de horizon, niet richting de grond)
* loop met korte pas (zo'n 90 passen per minuut)
* loop ritmisch
* aandacht voor ontspanning in de schouders/armen (leuke oefening: lopen met armen als vliegtuigvleugels, daarna laten vallen en vanuit die ontspanning weer arminzet)
* loop met 'voorwielaandrijving' (draaiende beweging knie/voet met name voor de romp, niet achter).
* train gevarieerd: ga de natuur in, neem bospaden, heuvels/bruggen mee

Aardig om te merken dat met het lopen op m'n Free's ik al 'vanzelf' ben overgeschakeld op een middenvoetlanding, het lopen met korte pas (inderdaad: zo'n 90 passen per minuut), het ritmisch lopen en de voorwielaandrijving. Technieken die ik de komende tijd er verder wil inslijpen. Daarnaast is het natuurlijk ook aardig om wat elementen als trainer mee te nemen in de loopscholing en andere trainingsvormen.

Op jacht met Hans

Afgelopen zaterdag weer een fartlektraining gegeven aan de A/B groep. Lekker een rondje Weerwater 'off road'. Vanwege de niveauverschillen wel bewust achteraan blijven lopen zodat de achterste lopers niet het gevoel hadden er alleen voor te staan tijdens de tempoversnellingen. Resultaat was echter wel dat het voor mij een ontspannen training was.

Met dat gevoel ging ik zondag weer naar de sporthal toe voor de duurloop met het idee om als de kans zich voordeed ook nog wat stukken in hoger tempo te lopen.
En ik werd uiteindelijk door Hans op m'n wenken bediend. Na zo'n 45 minuten lopen (zeer rustig startend en geleidelijk het tempo iets opvoerend) besloten 4 van ons groepje om te draaien. Maar Hans wilde nog 300 meter doorlopen om de 9 km 'vol te maken'. Ik besloot mee te gaan in de wetenschap dat we daarna de achtervolging zouden inzetten op de anderen. Het resultaat laat zich raden: bijna 5 km lang in een pittig tempo op jacht naar de lopers voor ons. Mijn ademhaling werd steeds hijgeriger, Hans bleef ondertussen moeiteloos naast me lopen, me ondertussen 2 x drinken aanbiedend (stom: ik had geen water mee genomen). Al met al een prettig pittige training en wat mij betreft een laatste test voor de 21 km op 30 mei. De laatste 2 weken wil ik rustiger aan doen. Vandaag lukte dat moeiteloos omdat ik zelf weer training gaf. Dit keer interval aan de B groep.

Waar ik in ieder geval deze week naar uitkijk is a.s. zaterdag: Ton heeft voor de Just Run trainers een clinic georganiseerd. Deze wordt verzorgd door Bob Boverman en heeft als titel 'slim lopen'. Ik ben benieuwd! Verder staat er zondag een verkenningsloop op het programma voor de HTA groep. Dan gaan we het parcours van de Almere City Run verkennen waarna Kees (Run2day) de lunch verzorgt.

Trots op Paul en spierpijn in m'n kuiten

Paul heeft afgelopen week alle pvb's (proeven van bekwaamheid) voor zijn trainerscursus met succes afgerond. Als enige rest nu nog het praktijkexamen op 5 juni. Als z'n praktijkbegeleider ben ik natuurlijk trots op hem :-)
De nieuwe cursusopzet voor het behalen van het trainersdiploma is beter maar ook zwaarder. De nadruk ligt veel meer op de praktijk. Een goed voorbeeld daarvan is het organiseren van een evenement. Ik heb daar volgens mij een hoofdstukje voor uit m'n hoofd geleerd en kreeg er op het theorie examen 1 vraag over. Paul heeft, samen met Agnes die ook de cursus volgt, een wedstrijd georganiseerd. Het resultaat was een zeer geslaagde brunchloop maar ook de nodige tijdsinspanning om het allemaal tot een succes te maken.
Ook van de praktijkbegeleider wordt de nodige gevraagd en met alle drukte thuis en op het werk ben ik eerlijk gezegd ook wel blij dat het traject er bijna op zit. Ik hoop zeker dat we volgend jaar weer 1 of 2 nieuwe trainers in opleiding krijgen maar twijfel wel sterk of ik weer gelijk als praktijkbegeleider wil fungeren. Gelukkig hebben Marjan, Ton en Roel ook hun papiertje dus we kunnen deze rol ook van elkaar over nemen.

Afgelopen 2 weken een paar keer op m'n nieuwe Nike Free Run+ gelopen. Dat leverde de eerste twee keer zowaar spierpijn op aan m'n kuiten. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht vanwege de vele kilometers op de 3.0 en 5.0. Blijkbaar is de belasting weer net iets anders maar misschien komt het ook omdat ik op de 5.0 met binnenzool loop en op de Run+ zonder binnenzool. M'n volgende wedstrijd is de 21 km van de Almere City Run op 30 mei. Ik denk dat ik die op de 5.0 ga lopen.

Review: nike free run+ versus nike free 5.0 en 3.0 (deel 2)

Vandaag voor het eerst op m'n Nike Free Run+ hardgelopen. Nadat ik ze 's middags eerst als sneaker had gedragen (daar waren de 3.0 en 5.0 ook erg geschikt voor) volgde aan het eind van de middag een training van een uurtje met wisselende tempo's rond het Weerwater. De schoenen zaten erg goed en ik had continu het gevoel perfecte controle te hebben over m'n loopstijl en tempo. Iets meer op de voorvoet of juist iets meer landen op de middenvoet: de schoen paste zich dankzij z'n flexibiliteit steeds goed aan. Qua demping lijkt de run+ veel op de 5.0, ik zal een volgende keer ze eens in 1 training om de beurt gebruiken om exacter weer te geven wat de verschillen en overeenkomsten zijn.

Net als bij de 3.0 heb ik de losse zool er uit gehaald. Dan komt bij de linkerschoen de (afgedichte) uitsparing in de binnenzool vrij waar je eventueel de nike+ chip in kan doen. Ik was benieuwd of je die uitsparing zou kunnen voelen tijdens het lopen maar dat bleek niet het geval. De binnenzool voelde zelfs prettiger aan als die van de 3.0 (die ik ook in 'gestripte' uitvoering gebruik).

Het rondje rond het Weerwater ging heerlijk, het waaide behoorlijk maar ik had zeker 3/4 ronde het gevoel wind mee te hebben :-)
Daarmee was het een zeer geslaagde test.

Voorlopige conclusie: de Run+ is een waardige opvolger van de 5.0. Het zou mooi zijn als Nike vergelijkbaar met het 3/5/7 concept ook variaties op de markt brengt maar de Run+ is ook als zelfstandig product een schoen waarmee ik naar verwachting de komende jaren zeker vooruit kan.

Review: nike free run+ versus nike free 5.0 en 3.0 (deel 1)

Ik heb op m'n blog al het nodige geschreven over het Nike Free concept en m'n ervaringen met de 5.0 en de 3.0. Nike heeft een paar weken geleden de opvolger van dit concept gepresenteerd: de Nike Free run+. Vorige week had ik een paar in 'mijn maat' (US 10) gepast maar die zaten toch wat wijder bij de tenen, dus daarom een 1/2 maatje kleiner besteld. Die waren een paar dagen later binnen gekomen bij Run2day en vandaag had ik tijd om ze te passen. Maat 9 1/2 zat beter (hoewel de pasvorm toch iets anders is dan de andere schoenen) dus ik ben nu in het bezit van 3 variaties op hetzelfde thema :-)

Hierbij wat eerste indrukken van de run+ en een eerste vergelijking met de 3.0 en 5.0. Maar ik moet er gelijk bij vermelden dat ik er nog niet op hardgelopen heb, dus de 'echte' test moet nog volgen.

'the looks'


Hoewel ik een zwak heb voor het fluoriserend oranje van m'n 5.0 is de zwarte uitvoering van de run+ wat mij betreft de fraaiste van het trio. Met zwarte veters, een zwart logo en het 'vlechtwerk' aan de zijkant ziet het er strak uit.

'the feel'
Het aspect waar het feitelijk om gaat maar dat ik nu nog niet getest heb. Dus daarom hierbij een focus op de pasvorm: van de drie schoenen zit de 5.0 me als gegoten. Dat komt omdat het exact aansluit bij m'n smalle voet. De ruimte bij de tenen is bij de 3.0 en de run+ iets ruimer. Net als bij de 3.0 is m'n eerste indruk dat de schoen zonder binnenzool (nog) beter zit dan met binnenzool. De run+ is ongeveer even zwaar (of beter gezegd: licht) als de 5.0.
Opgeteld betekent dit dat qua pasvorm de 5.0 m'n favoriet is en qua gewicht de 3.0.

'the technology'
Het oorspronkelijke concept van de free kende een nummering (3/5/7) en bijbehorende technologie om blootvoets lopen in meer of mindere mate te benaderen. Met de Run+ laat Nike de nummering los. De vraag is of er nog diversiteit in ondersteuning komt. Voorlopig lijkt er maar 1 type schoen te zijn, benieuwd of dit nog gaat veranderen.
De run+ heeft wat kenmerken van zowel de 3.0 als de 5.0.
Flexibiliteit: de zool van de run+ heeft 13 inkepingen, net als de 3.0. Met 10 inkepingen is de zool van de 5.0 minder flexibel. Maar de diepte van de inkepingen zelf zijn vergelijkbaar met de 5.0, daar waar de 3.0 verder gaan (waardoor de zool nog meer buigzaam is). Daarmee plaatst de run+ zich qua flexibiliteit van de zool tussen de 3.0 en 5.0 in. Het buitenwerk van de 3.0 is het meest flexibel (oftewel: geeft nauwelijks steun). Bij de 5.0 is aan de binnenzijde wat versteviging aangebracht, bij de run+ aan beide zijden (het vlechtwerk wat ik eerder in deze post noemde).
De hoogte van de zool is vergelijkbaar met die van de 5.0 (het schijnt een milimeter lager te zijn maar ik moet bekennen dat ik het niet voel als ik ze vergelijk maar misschien komt dat omdat ik met m'n 5.0 al de nodige km heb gemaakt), de 3.0 heeft een voelbaar dunnere zool.
Het gevolg is dat in ieder geval dat op het eerste gevoel de run+ qua 'blootvoets lopen concept' dicht tegen de 5.0 aan zit en niet direct als een 4.0 kan worden gezien (zoals op sommige blogs wordt aangegeven). Ik ben benieuwd of m'n eerste loopervaring dat zal bevestigen.

Tot slot: voor wie zich afvraagt waarom er nu een '+' in de naam staat: daarmee geeft Nike aan dat de schoen nu past binnen het nike plus concept.

Hardlopen door schitterend en heuvelachtig Edinburgh

Ik was deze week 4 dagen in Edinburgh voor werk (UKSG 2010 conferentie). Op eerdere 'dienstreizen' had ik nooit m'n hardloopspullen meegenomen maar omdat ik wat tijd voor mezelf had leek het me dit keer wel mogelijk om 1 of 2 keer hard te lopen. Dat leverde uiteindelijk twee perfecte loopjes op in een schitterende stad, met zonnig (!) weer.
Maandagochtend stond ik om 07.15 uur bij het B&B buiten met een globaal idee van een groene zone in westelijke richting. Al binnen vijf minuten zag ik een prachtig glooiend park voor me liggen. Er waren meerdere lopers en die liepen allemaal keurig op het fietspad, maar vlak daarnaast was op het gras een natuurlijk pad zichtbaar. Het resultaat: een parcours van zo'n 2 km op een natuurlijke ondergrond in een fantastische stad die langzaam wakker wordt. En ook ideaal om de vermoeidheid van de reis van zondag en de verkennende wandeling van me de 'af te lopen'. Zo'n anderhalf uur later zat ik aan de eieren met spek, helemaal klaar voor 3 conferentiedagen.
Op de dinsdag volgde de tweede loop. Daarbij had ik m'n doel iets ambitieuzer gesteld. Niet een fraai glooiend park maar de heuvels in. Edinburg kent zowaar een 251 meter hoge vulkaankegel, direct buiten de stad. Hoewel ik niet de top heb gehaald (dat zou het klimmen ipv hardlopen zijn geworden) was het voor een polderloper een forse klim met panoramische vergezichten.

bron foto: http://www.edwud.com/2008/09/13/view-over-holyrood-park/

Bijna beneden lag er een gras parcours voor me en al lopend had ik het gevoel over een golfbaan te lopen zo fraai lag het er bij. Tja en toen moest ik wel m'n free's (3.0) uitdoen om daadwerkelijk een stuk blootvoets af te leggen in de Schotse heuvels. Na zo'n 1 1/2 km met de schoenen in de hand, ging het parcours weer over op een verharde weg en gingen de schoenen weer aan. Via een omweg leidde de route vervolgens weer naar huis waar ik 1.45 uur en zo'n 14 km later aankwam. Moe maar ontzettend voldaan en hongerig genoeg voor het 'conference diner' dat zo'n 2 uur later zou plaatsvinden.

Woensdagavond was de vlucht terug, achteraf net op tijd want een paar uur later sloot het vliegveld ivm de vulkaanuitbarsting in IJsland.

Een prettige chaos met 12 volwassenen en 1 paashaas

Hoogtepunt van de afgelopen trainingsweek was de zaterdagtraining van Paul. Z'n 11e training alweer (van de minimaal 12 die hij moet geven voor z'n opleiding). Paul had een circuit voorbereid met 9 stations waarbij elk team na het uitvoeren van een oefening paaseitjes als beloning kreeg. Winnaar was het team dat na afloop de meeste eitjes in de juiste kleur had verzameld.
Het resultaat was, naast een bak vol eitjes voor ieder team, een prettig chaotische training met 12 uitgelaten, enthousiaste en soms valsspelende volwassenen en 1 paashaas (Paul).
Het aardige van zo'n training als deze, maar ook van de fartlek trainingen, is dat ze zo afwijken van de reguliere dinsdag, donderdag en zondag trainingen. Veel Just Runners doen alleen deze reguliere trainingen en ze weten niet was ze missen :-)

M'n andere trainingsactiviteiten waren deze week:
* op de dinsdag een intensieve interval (gegeven door Olaf)
* woensdag zelf training geven aan de HTA A groep (het was KOUD!)
* donderdag een duurloop (gegeven door Hans)
* zondag een rustige duurloop, inclusief zo'n 3 km in hoog tempo halverwege na 45 minuten.

Verder vond ik op internet eindelijk meer info over de toekomst van de Nike Free. Nike brengt deze zomer ipv de Free 3.0 en 5.0 een nieuw model uit, onder een nieuwe naam: nike free run+. Reden voor de andere naam was o.a. een schijnbare onduidelijkheid in nummering (5.0 was toe aan versie 4 en had dus als naam 5.0 V4) en het feit dat de schoen nu ook aangesloten is op de + lijn.
Ik ben benieuwd hoe deze schoen loopt. Volgens Nikeberichten zit het qua ondersteuning tussen de 3.0 en 5.0 in.

Een druk weekje bij Just Run

Deze week stonden er veel Just Run activiteiten op het programma:
* maandagavond: samen met andere trainers vullen van 140 'goodiebags' voor de HTA lopers.
* dinsdagavond: Paul gaf weer training, dit keer interval aan D lopers. Na afloop natuurlijk evalueren.
* woensdagavond: uitdelen van de tasjes en shirtjes aan de HTA lopers
* donderdagavond: lekker lopen met de A-B groep
* zaterdagochtend: de tweede training van Paul deze week, een fartlek. Maar daar waar ik dinsdag vooral langs de kant stond om te kijken, kon ik dit keer lekker meedoen.

Vandaag daarom een parcours voor mezelf uitgezocht om m'n free 3.0 verder 'in te lopen'. Dat resulteerde in een mooie route van zo'n 10 km over voornamelijk bos- en zandpaden in de omgeving van Almere Hout en de Kemphaan.

Finishfoto City Pier City

Ik kreeg zojuist de finishfoto van de CPC binnen. Het verslag is twee blog berichten eerder te vinden.

Mijn Nike Free 3.0 zijn binnen! Een mooie kans om ze met de 5.0 te vergelijken

29 oktober begon ik mijn eerste blogpost over de Free 5.0 met 'het is oranje en het weegt bijna niks'. Dit keer zou ik kunnen beginnen met 'het is zwart en het weegt nog minder'. Mijn Free 3.0 schoenen zijn namelijk binnen!
Hoewel ik erg tevreden ben met de 5.0 werd ik op een gegeven moment toch benieuwd naar z'n 'broertje'. Zowel als schoen als vanwege het concept (hebben de 5.0 en 3.0 een zelfde soort 'karakter').

Hieronder wat losse observaties
* een zwarte schoen: minder gewaagd dan m'n oranje 5.0 maar erg fraai
* een nog flexibere zool dan de 5.0 omdat de inkepingen in de zool een stuk dieper zijn
* de hak is dunner: als ik met 1 voet in een 3.0 en 1 in een 5.0 sta dan merk je het verschil: je voet zit dichter op de grond
* het comfort is iets minder dan bij de 5.0. De 5.0 is zeer comfortabel aan je voet. Dat komt zowel door de materiaal keuze als de wijze waarop de schoenlip van de 5.0 is vormgegeven. Ook lijkt de losse binnenzool iets minder natuurlijk te zitten in de 3.0. Zonder zool zit het voor mijn gevoel zelfs beter en dat scheelt ook nog eens gewicht. Net als de 5.0 nodigt de 3.0 echter ook uit tot het lopen zonder sokken.
* de 3.0 is lichter. Zonder binnenzool blijft de keukenweegschaal steken op 192 gram per schoen. De 5.0 weegt 250 gram. En geloof me: dat voel je. Zowel als je ze in je hand houdt als aan je voeten. Wel opvallend trouwens: je lichaamsgewicht schommelt door het jaar heen met halve of hele kilo zonder dat je het direct merkt met lopen maar aan je voet lijkt een paar gram een wereld van verschil.

Natuurlijk heb ik vanmiddag ook gelijk op de 3.0 gelopen. Of moet ik zeggen: de 2.9 omdat er geen binnenzool meer in zit. En dan merk je dat het onderdeel is van een concept. Het kostte me twee maanden om zonder kramp in m'n kuiten een paar kilometer hard te lopen op de 5.0. Lopen op de 3.0 voelt lichter en aan het eind van het korte loopje ga ik lichtjes m'n kuiten voelen maar je merkt dat het lopen op de 5.0 een goede voorbereiding is om op de extremere 3.0 te lopen. Daarmee bewijst het concept zich wat mij betreft!

Tot slot toch een puntje van kritiek. Niet op de schoen, niet op het concept maar op Nike. Waarom is het zo moeilijk om deze 3.0 te vinden? Nike maakt op z'n websites veel reclame voor het Free concept maar daar waar het aanbod 5.0 er nog wel is, geldt dat voor de 3.0 al enige tijd niet. Het is zeker niet zo dat ik een garantie wil dat een schoenenlijn voor de eeuwigheid gegarandeerd wordt doorontwikkeld maar een concept op de markt zetten, promoten en dan voor 1 onderdeel geen voorraad hebben wekt bevreemding op. Zeker omdat volgens mij 2010 het jaar van de 'natuurlijke lopen' (of blootvoetslopen) wordt, met daarbinnen een brede range aan producten: van Nike Free en Newton Running tot de Vibram. Een gemiste kans. Zeker als er zelfs kansen zijn om het concept door te ontwikkelen naar een Nike Free 2.0. Tot slot: voor wie het idee achter de nummering niet kent: een Free 1.0 is niet nodig want die heeft iedereen al: dat zijn namelijk je blote voeten :-)

Geslaagde City Pier City op m'n free's

De 21 km van de city pier city zitten er op. Van te voren was ik tevreden geweest met 1.45 (mede omdat ik de afgelopen maanden nauwelijks duurlopen van 90 minuten of langer heb gelopen) maar het werd uiteindelijk 1.41.01.
De race verliep eerlijk gezegd perfect: een rustige start (bewust, maar ook omdat de mensenmassa met 6600 lopers enorm was), een ontspannen middenstuk en vanaf de 15 km het tempo opvoeren om de laatste 2 km maar te zien waar het schip strandde. Zie ook onderstaande plaatje. Aldus kwam ik overigens wel behoorlijk stuk over de finish maar met een erg goed gevoel





Met een beetje mazzel heb ik binnenkort de Nike Free 3.0 in huis. Via internet heb je diverse shops die ze aanbieden maar niet alle webwinkels zien er even betrouwbaar uit (of de prijs is zo laag dat je het nauwelijks kunt vertrouwen). Maar via Amazon kon ik ze bij een winkel in de UK kopen en zo te zien leveren ze 'overseas'. Dus even afwachten of er maandag/dinsdag nog een bevestiging of afwijzing van de winkel zelf komt.

Bij Just Run krijg ik overigens regelmatig vragen over de Free's. Hierbij de meest voorkomende, inclusief m'n antwoord:
* heb je geen koude voeten (ik loop namelijk zonder sokken): Nee! De voering is erg zacht en iets elastisch waardoor ze goed aansluiten op m'n voet. Wat mij betreft zijn ze juist gemaakt voor het lopen zonder sokken.
* ga je straks ook blootsvoets lopen?: Daar ben ik niet gericht naar toe aan het trainen. Ik zie mezelf in de vakantie nu wel een langere duurloop op het strand op blote voeten maken, maar een reguliere training / wedstrijd op blote voeten zie ik mezelf niet doen.
* is die schoen ook geschikt voor mij (= vragensteller): daar kan ik geen antwoord op geven. Mijn enige advies is om niet klakkeloos schoenen aan te schaffen als een gewoonte of omdat het wordt aanbevolen door anderen. Als je van lopen houdt en je loopt vaak: gun jezelf de luxe om te experimenteren met schoenen. Luister naar je lichaam en ontdek wat bij je past. Welke schoen dat vervolgens is..... dat zal voor iedereen anders zijn.
* ga je er ook marathons op lopen? Om die vraag te beantwoorden moet ik voor mezelf eerst de vraag beantwoorden of ik nog een keer een tweede marathon ga lopen. Ik denk het wel, maar zeker niet dit jaar. Als ik weer voor een marathon ga trainen dan wil ik dat op schoenen doen die ik 'dagelijks' gebruik en die geschikt zijn voor lange duurtrainingen. De 5.0 voldoet daar in ieder geval aan, ik heb er immers net een halve marathon mee gelopen.

Klaar voor de City Pier City maar het hoogtepunt van de week is al geweest

Deze week rustig aan gedaan. Woensdag een intervaltraining gegeven aan de A groep van Hardloop Training Almere en donderdag mocht ik hulpje spelen van Paul bij zijn training :-)
Er zit nog een kleine stijfheid in m'n rechter achillespees maar daar verwacht ik weinig problemen mee morgen tijdens de 1/2 marathon van de CPC loop. Ik heb veel zin in de loop maar moet tegelijkertijd bekennen dat het hoogtepunt van de week al weer achter me ligt. In m'n blog schrijf ik wel eens over m'n zoon Mart, maar ik heb ook een dochter: Lin. Gisteren trad ze op tijdens een muziekuitvoering op haar basisschool en had daarvoor 'The Rose' van Bette Midler ingestudeerd (zowel zang als piano!). Hoewel dit een hardloopblog is, kan ik het niet nalaten als trotse pa het filmpje hier te publiceren.

Snelle benen maar oppassen voor overbelasting

Na het geploeter in de modder van vorige week zondag, voelden de benen deze week super. Dinsdag ging het snel tijdens de intensieve interval met als toetje het voor Just Runners bekende (of beruchte) 1 km parcours van NS station Stad tot bovenop de brug over de Veluwedreef. De tijd: 3.38, sneller dan ik me kan heugen.
Donderdag ging de duurloop relaxed maar 1 stukje van zo'n 1 1/2 km mocht in pittig tempo en na een geleidelijke opbouw had ik aan het laatste deel het gevoel te kunnen blijven versnellen.
Zaterdag gaf Paul een prima fartlek training en hoewel ik m'n tempo in de gaten hield kon ik toch merken dat ik de 7 dagen daarvoor veel trainingsarbeid had verricht. Er zijn wat kleine pijntjes ingeslopen die ik niet moet/mag negeren.

Voor vandaag stond een duurloop van 1 1/2 uur op het programma. Locatie was de omgeving van Huizen omdat Mart de komende zes weken bij AV Zuidwal meedoet aan de MILA regiotraining. Paul bleek daar ook te zijn (z'n zoon doet mee met verspringen) dus vertrokken we samen in een zeer rustig tempo. Dat wisten we zo te houden waardoor we al kletsend uiteindelijk 14 km aflegden. In het zonnetje, in de natuur, wat wil je nog meer :-)

De komende week doe ik het rustiger aan. Om het lichaam te laten herstellen en a.s. zondag fit de start te staan van de City Pier City loop!

Over Just Run, lopen op de hei, wedstrijden en m'n free's

Het is te lang geleden dat ik een bericht geplaatst heb op m'n blog! Hieronder een paar 'highlights' van de afgelopen 3 weken.

Just Run
Het winterse weer ligt (definitief?) achter ons en dat betekent weer lekker trainen bij Just Run. Paul is ondertussen op stoom gekomen met z'n cursus en heeft de afgelopen weken meerdere trainingen gegeven. Goed om te zien dat hij fris voor de groep staat en aandachtspunten prima oppakt. Deze week was Paul vrij en dat betekende dat er meerdere uitgewerkte verslagen voor me klaar stonden in de elektronische leeromgeving van de atletiekunie :-)

Lopen op de hei
Vorig weekeinde afgesproken met Helen en Rudolf om lekker te lopen. De tweede keer dat we dit doen en ik hoop dat het een mooie traditie wordt. Het tempo is erg rustig dus prima om ondertussen bij te praten. Daarnaast moest ik nog wat energie overhouden want 's middags stond namelijk nog een uitstapje met Mart op het programma: schaatsen bij Flevonice. De eerste keer sinds zeker 20 jaar dat ik weer op schaatsen stond!

Wedstrijden
Vandaag stond de laatste cross van de Almeerse crosscup op het programma. Dit keer geen sneeuw maar wat een modder! Bij het inlopen hielden Mart en ik nog bewust de voeten droog door niet het hele parcours te verkennen maar tijdens de cross was er geen ontkomen aan: binnen enkele seconden ploegden we tot onze enkels door modder en plassen. Hier en daar moest een loper stoppen om een schoen uit de modder te vissen.... Kortom: een echte cross :-)
Over twee weken staat de city pier city (1/2e marathon) op het programma en ik heb me inmiddels ook ingeschreven voor de 21 km van de Almere City Run. Deze wordt eind mei gehouden. Vanuit Hardloop Trainingen Almere worden trainingen verzorgd ter voorbereiding op deze wedstrijd en ik zal zelf ook eens in de twee weken training geven.

M'n free's
Nee, tijdens de cross van vandaag heb ik niet op m'n Free's gelopen maar alle trainigen wel en het bevalt me nog steeds ontzettend goed. Ik loop lichter, het voelt natuurlijker en pijnklachten blijven weg. Na een pittige trainingen voel ik soms wel m'n kuiten maar dat is een 'prettige' spierpijn die me het gevoel geeft een goede inspanning te hebben geleverd. Geen blessurepijn dus.
Ik heb nu de Nike Free 5.0 maar ben ook erg benieuwd naar de 3.0.. Deze zijn nog meer basic. Ik ben niet bewust bezig om 'af te bouwen' richting blootvoetslopen maar wel benieuwd wat het gevoel is om op de Nike Free 3.0 te lopen. Ik lees echter op het internet diverse verhalen dat de 3.0 niet meer leverbaar is. Bij Run2day was Kees echter optimistisch en hij gaat er achteraan. Ik ben benieuwd!

Praktijkbegeleider in de Sport

Ik kreeg deze week m'n diploma 'praktijkbegeleider in de sport' binnen. Dat betekent dat ik nu formeel een trainer in opleiding mag begeleiden. Dat moet voor Paul toch een hele geruststelling zijn :-)
Ik moet eerlijk bekennen dat het behalen van dit diploma voelde als een 'moetje'. Het hele concept van het werken met proeven van bekwaamheden vind ik wel goed maar daar waar je bij het behalen van je trainersdiploma echt het gevoel had ergens naar toe te werken, was dat nu niet het geval.

Het training geven stond dinsdag centraal. Ik gaf interval aan de A groep maar omdat het lichtjes vroor en sneeuw verwacht werd, stond veiligheid voorop. Dat betekende voor de groep: vanaf een beginpunt een paar honderd meter dribbelen (daarmee ook het parcours verkennend) en daarna in een hoger tempo heen en terug te lopen, vervolgens weer verder te dribbelen en dit nog een keer te herhalen. De tweede keer was dus de afstand langer. Net rond het laatste tempostuk begon het daadwerkelijk te sneeuwen waarna we in een rustig tempo richting de sporthal zijn gelopen.

Donderdag is een vaste loopdag maar omdat Mart jarig was, sloeg ik deze over. Zaterdagochtend lukte het echter wel om vlak voor Mart z'n cross nog mee te trainen. Van te voren was ik wel benieuwd of de opkomst groot zou zijn of niet. Dat viel reuze mee! De A/B groep was goed gevuld en Henk gaf een prima circuit training inclusief brug, trappen, sprint en touwtje springen.
Daarna was het snel de auto in om met Mart naar Amersfoort te gaan voor een KNAU cross. De wedstrijdtactiek was om rustig te starten vanwege de beperkte hoeveelheid training van Mart in de afgelopen weken en het feit dat het om een cross over 3.5 km ging. Mart hield zich perfect aan de tactiek. In een veld van 41 jongens (zijn leeftijd of een jaartje ouder) lag hij na de start op de 35 plaats maar uiteindelijk eindigde hij met een zeer gevoel 15e.

Zondag deden we allebei mee aan de snertloop van de AVA. Dat is vooral een loopje voor de lol: geen opgespelde rugnummers, geen startschot, geen formele eindtijd. Er wordt nauwelijks ruchtbaarheid aan gegeven. Mart koos voor de 2 1/2 km, ik voor de 10. Voor Mart betekende dat een lekkere tempoloop, voor mij was het behoorlijk afzien. Ik startte in een tempo rond de 4.30 de km en mede door het kleine deelnemersveld liep ik zo'n 9 km alleen. Met een iets zakkend tempo gedurende de loop, voelde het minder soepel als vorige week tijdens de TVA loop maar na even samen uitgelopen te hebben op de atletiekbaan gingen we toch met een goed gevoel naar huis.

Als afsluiting van dit weekeind heb ik vanavond de lesvoorbereiding van Paul voor a.s. dinsdag bekeken en van commentaar voorzien.

Kortom: het was weer een zeer gevarieerde loopweek!

ATC Ten Miles: spelen met de wind

Zondavond, de tijd vliegt. Hierbij een overzichtje van de trainingen van deze week en de wedstrijd van vandaag.

Dinsdag lukte het om eind van de middag nog de free's aan te trekken voor een rondje Weerwater. Dan merk je ook dat het eindelijk weer langer licht blijft. Door op een paar stukken het tempo te verhogen kreeg het rondje een beetje een interval karakter.

Donderdag sloot ik aan bij Just Run waarbij Pia een klein groepje A lopers onder haar hoede nam. De bruggen waren zeker aan de gladde kant maar er werd alert over het spoorbaanpad gelopen en iedereen vond het duidelijk prettig om weer samen te lopen.

Zaterdag lag er sneeuw en daar werd door de reguliere zaterdaglopers goed op geanticipeerd: slechts twee lopers kwamen voor niets naar de sporthal om de mededeling van Ton aan te horen dat de training was afgelast. 1 daarvan was Bram die eigenlijk al wel verwacht had dat het niet door ging maar toch even kwam buurten. Aangezien hij nog wel een rondje Weerwater wilde lopen en ik de verse sneeuw wel wilde beroeren gingen we met z'n 2en. Hier en daar waren er wat slechtere stukken maar over het algemeen was het rondje goed te doen. Het feit dat je slechts met z'n 2en bent maakt het daarbij makkelijker om overzicht te houden en geconcentreerd te blijven lopen.

Vandaag stond de 10 mijl, oftewel 16.1 km van TVA op het programma. De afgelopen dagen had de organisatie op de website goed gecommuniceerd over de status en aangepast parcours. Zo op het eerste gezicht leek de opkomst dus niet te lijden te hebben gehad van de weersomstandigheden. Het parcours liep nu eerst via de dijk naar de Stichtse Brug om na 3 km te keren en vervolgens richting de Hollandse brug te lopen. Of we daarbij exact de 16.1 km vol maakten betwijfel ik, maar het was niet zozeer de tijd waarvan ik blij werd, alswel mijn lopen zelf en het 'spelen' met de wind.
Na de start ging het eerst 3 km wind mee. Dat gaf al snel het gevoel dat het erg soepel ging. Grootste uitdaging was vooral om op een zo schoon mogelijk stuk van het parcours te lopen. Zeker in het begin loopt iedereen nog dicht op elkaar terwijl je met licht besneeuwde paden liever wat ruimte houdt.
De weg terug was merkbaar zwaarder door de tegenwind. Net als een aantal lopers om me heen probeerde ik daarop te anticiperen door aan te sluiten bij een loper voor je. Maar als iedereen dat probeert dan valt dat niet mee.... het gevolg was dat je lopers voor je zag versnellen net als je zelf wilde aansluiten. De keuze was toen om of 'aanvallend' te blijven lopen en aansluiting te zoeken bij lopers voor me (ook al was de wedstrijd eigenlijk nog maar net begonnen) of om het tempo stabieler te houden met het risico alleen te lopen.
Ik koos voor de eerste optie en dat werkte stimulerend met als gevolg dat ik meerdere keren de korte afstanden tussen de verschillende lopers voor me overbrugde, even aansloot en dan weer verder ging.
Na zo'n 6 km bereikte ik weer het beginpunt en stond het 2e deel van het parcours op het menu: heen en terug naar de Hollandse brug. Inmiddels stabiliseerde de verschillen zich wat meer en liep ik samen met een andere loper waarbij we een paar keer de kop van elkaar overnamen. Op dat moment kregen we een breed geschouderde loper in het vizier wat reden was om hier doelgericht naar toe te lopen.
Ik kon het niet nalaten om na het aansluiten hem te complimenteren met z'n brede rug :-) Ook hier deed zich weer hetzelfde voor als op het eerste stuk: als je een gat dichtloopt heb je al snel de neiging om het tempo vast te houden en al vlug 'besloten' we hem achter ons te laten.
Vlak voor het keerpunt ontdekte ik echter dat een veter los zat. Dat overkomt me eigenlijk nooit en ook dit keer had ik een dubbele knoop gebruikt. Dat betekende bij het keerpunt stoppen, veter strikken en weer op gang komen. Al met al duurde het zo'n 1 1/2 km om weer aansluiting te vinden en ook nu kon ik het niet laten om het tempo vast te houden en dus weg te lopen van m'n net teruggevonden 'loopmaat'. Dat lukte ook door de rugwind die het makkelijker maakte weer een soepele tred aan te houden. Het parcours werkte niet altijd mee: hier en daar was het glad en was er beduidend minder grip, maar ik liep heerlijk.

Ging dan verder alles volgens plan? Ja en nee. Ja: want ondanks dat het aan het eind weer zwaar werd liep ik heerlijk op m'n free's en was ik erg tevreden met m'n eindtijd van 1.13.57. En toch ook nee, want door wie werd ik op het laatst weer ingehaald? Juist: de loper met wie ik een groot deel van de wedstrijd had samengelopen. Uiteindelijk finishte hij een paar seconden eerder. Maar toen we elkaar na de finish de hand schudde en complimenteerde bleek dat hij iets meer vooraan was gestart en onze klok exact dezelfde eindtijd aangaf. Een mooie symbolische afsluiting van een lekkere wedstrijd waarbij het ook mooi was om te zien dat er diverse Just Runners meeliepen met zowel de 10 miles als de 10 km.

Veel aandacht voor blootvoetslopen

Blootvoetslopen staat volop in de belangstelling. Niet alleen door 'de geboren renner' maar ook door de resultaten van (de op het boek geïnspireerde?) onderzoek. Een publicatie in Nature kreeg o.a. in het NRC en de Volkskrant veel aandacht. Essentie is daarbij niet zozeer het lopen op blote voeten maar de voorvoet landing (waarbij overigens de hak wel de grond kan raken maar niet als eerste). Dit laatste wordt bemoeilijkt door het reguliere loopschoenen concept dat gericht is op demping en een dikkere hak om een haklanding mogelijk te maken daar waar iemand die blootvoets loopt al snel zal merken dat een haklanding ongemakkelijk of zelfs pijnlijk is.

Hieronder een aardig filmpje van Nature over de resultaten over het onderzoek. In de dagbladen werd overigens wel een genuanceerder beeld geschetst: kern van de boodschap was niet dat nu bewezen is dat voorvoetlanding beter is dan haklanding, maar dat het gangbare hardloopschoenen concept in ieder geval niet staande blijft en dat de loper vooral naar z'n lichaam moet luisteren om uit te vinden wat het beste werkt. Of zoals Bert Otten, hoogleraar neuromechanica en prothesiologie aan het UMC Groningen het in de VK verwoordde: "De oplossing zit niet in de schoenen, maar in de loper zelf. Bij het hardlopen moet je het gevoel krijgen dat alles klopt, dat je vliegt." Bij dit laatste kan ik me in ieder geval helemaal aansluiten.

Eindelijk weer trainen bij Just Run, te strakke veters en koning winter

Dinsdag gingen dan eindelijk de trainingen bij Just Run weer van start. En voor mij was het gelijk de eerste keer sinds zo'n 3 maanden dat ik met een interval op dinsdag meetrainde. Die had ik bewust overgeslagen omdat ik op m'n Free's de afstanden aan het opbouwen was en het niet aandurfde om snelheidstrainingen samen met anderen te doen. Controle was het toverwoord in de opbouwmaanden en ik weet van mezelf dat het lastig is om controle te houden over mijn tempo als ik samen met andere loopmaten interval train. Niet dat we elkaar bij de A groep kapot lopen, maar regelmatig is het tempo wel iets te 'enthousiast' :-).

De intervaltraining verliep echter prima. Ton had er merkbaar ook weer zin in om training te geven en de eerste helft van de training lag de nadruk voor mij op lekker meedoen. Dat kwam mede doordat het toch wel koud was. Maar na een half uur was het lichaam klaar voor een zwaardere belasting en het tweede deel van de kern was het heerlijk om de snelheid omhoog te gooien. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat de meter kort in het dieprood ging, maar dat voelde goed.

Donderdag gaf ik zelf een duurtraining aan de A groep. Daarbij ging er achteraf gezien in de voorbereiding iets fout bij het aantrekken van m'n schoenen. Omdat ik op blote voeten in m'n Free's loop, probeer ik extra te letten op het goed strikken van m'n schoenen. Ik heb een keer te los gestrikt en toen merkte ik direct dat er wrijving ontstond. Daarna strik ik iets strakker maar donderdag was dat te strak. Dat ging ik na ruim een uur duurloop merken en na afloop had ik zowel aan m'n linker- als rechtervoet wondjes. De training zelf (zo'n 14 km met een paar tempo versnellingen) ging prima, maar met het resultaat aan m'n voeten was ik minder tevreden.

Sowieso zijn voor mij de voetzolen het meest kwetsbaar gebleken bij het trainen op de Free's. Misschien omdat ik geen sokken draag, misschien omdat door het koude weer er eerder kloofjes ontstaan. Maar het gevolg is wel dat mijn voetzolen ruwer zijn geworden: meer eelt en ook wat kloofjes. Door m'n schoenen te strak aan te trekken resulteerde dit donderdag in pijnlijke sneetjes.
Gelukkig waren deze twee dagen later goeddeels hersteld en om dit voortaan te voorkomen let ik extra op kloofjes door m'n voeten wat soepeler te houden met zalf en door m'n veters minder strak aan te doen.

Zaterdag resulteerde dat in een zowel pijnvrije als perfecte 5 km training met Mart. Na zo'n 2 km rustig in te hebben gelopen, ging het tempo omhoog en liepen we ruim 2 km in pittig tempo rond de Parkwijk. De laatste kilometer liepen we voldaan napratend weer richting huis.
Zondag was ik van plan om bij Just Run de rustige duurloop te doen, maar bij het opstaan was al wel duidelijk dat die niet door zou gaan. Koning Winter regeert weer. Benieuwd of er nog wat lopers zouden komen, ben ik toch even naar de sporthal gegaan. Er bleken een tiental lopers zich verzameld te hebben. Die gingen uiteindelijk op eigen gelegenheid lopen. Nadat ik nog even een paar minuten met Ton bleef napraten, ging ik ook op pad en koos voor een route langs de vogelhut, blok van kuffeler en het wilgenbos. Al snel kwam ik de andere Just Run'ers tegen, waarvan de meesten na een half uurtje lopen terugkeerde. Vervolgens had ik de besneeuwde wereld voor mezelf. Dat resulteerde in een duurloop van zo'n 80 minuten in een prachtige besneeuwde omgeving. Een goede afsluiting van een gevarieerde trainingsweek!

Afzien tijdens eerste wedstrijd van het nieuwe jaar

Na deze week op dinsdag en zaterdag een rondje weerwater te hebben gelopen, stond vandaag dan toch eindelijk de eerste wedstrijd op het programma. Het circuit van de crosscup leidde dit keer naar het beginbos. Een perfecte naam want dit was ook het begin van mijn hardloop 'avontuur' omdat ik hier 8 jaar geleden voor het eerst met Mart (toen 5 jaar oud) de cross meeliep.
Acht jaar geleden maakte een herfststorm het bijzonder. Dit keer was het het winterweer. Of beter gezegd: de smeltende sneeuwmassa. Dat resulteerde in 8 kilometer afzien want letterlijk elke meter van het parcours was zwaar vanwege sneeuw, modder en smeltwater. En dan was de organisatie nog wel zo verstandig geweest om de beruchte heuvel er vanwege veiligheidsredenen uit te halen.
Ik moet bekennen dat het vandaag niet meeviel. Dat zelfde gold ook voor Mart, dus we konden na afloop lief en vooral leed delen. Ik kwam geen moment in een lekker ritme en terwijl normaal gesproken het derde rondje het lastigst is om het tempo vast te houden, had ik dat nu van rondje twee tot en met de finish.

Het goede nieuws van vandaag is dat de trainingen bij Just Run weer zijn begonnen. Als het een beetje sneeuwvrij blijft, betekent dat dus weer lekker met de groep meetrainen en training geven. Daar kijk ik na zo'n 4 weken alleen lopen wel weer naar uit.

Rondje Weerwater in plaats van Egmond

Gistermiddag was de kogel door de kerk: Egmond is afgelast. Al m'n 'als dan' scenario's kunnen overboord.
Als m'n voeten nat en koud worden en blijven en ik ben nog niet halverwege dan...
Als ik tegen een sneeuwstorm in moet lopen en het zicht is slecht dan...
Als ik na een paar kilometer denk 'doorlopen heeft geen zin' dan....

Niks van dat alles. Geen avontuur en dus geen sterke verhalen. Het werd thuis voor de buis schaatsen kijken :-)

Dat Egmond niet door ging betekende echter niet dat ik zondag niet gelopen heb. Het sneeuwde 's ochtends waardoor er een prachtig vers sneeuwlaagje lag waar prima op te lopen was. Het winterlandschap maakte het extra fraai waardoor het een lekker duurloopje om het Weerwater heen werd en ik na een klein uurtje weer thuis was.
Om na een snelle douche weer met het gezin naar buiten te gaan omdat de kids wilde schaatsen op 1 van de weinige redelijke stukken ijs in de gracht vlak bij ons huis.

De trainingen van Just Run zijn ondertussen nog steeds afgelast vanwege het slechte weer. Daar ben ik het helemaal mee eens want een avondtraining met een grote groep lopers is iets totaal anders dan zelf overdag een uurtje lopen.

Wel wordt er woensdag een zaaltraining georganiseerd door Marjan en Roel. Een goed initiatief!

Halve marathon Egmond: vanwege de extreme omstandigheden maakt de organisatie het parcours nog zwaarder....

Eind vorig jaar hoorde ik dat de VU mee zou doen aan de halve marathon van Egmond. Natuurlijk waren de teams al vol. Echter, begin deze week kreeg ik te horen dat er toch nog een startnr beschikbaar was.
Leuk! Ik reageerde enthousiast met in het achterhoofd dat het weer niet ideaal was maar ach, de trainingen verliepen de afgelopen weken super (alleen deze week is het rustig omdat alle Just Run trainingen zijn afgelast). En hoewel ik nog nooit Egmond gelopen heb, heeft het natuurlijk een aantrekkingskracht.

Maar elke dag die volgende en er meer informatie beschikbaar kwam over a.s. zondag werden m'n gevoelens gemengder.
Het tij? Dit jaar erg ongunstig.
Het weer: een 'snijdende wind' aldus teletekst. En de term 'sneeuwstorm' begint ook al te vallen op het journaal.
Het parcours: daar staat Egmond om bekend: het parcours is zwaar.
Maar.... gezien de extreme omstandigheden besloot de organisatie te kijken naar alteratieve routes. Vanmiddag kwam een mailtje langs: het parcours is aangepast.
In plaats van 7 km strand, wordt het nu 10 1/2 km. Heen wel te verstaan ,en daarna nog de zelfde route terug
Kortom: er staat zondag een cross van 21 km op het programma.

Ik heb besloten de opties open te houden. Is Egmond zondag bereikbaar per spoor? Is het parcours te doen? Wel of niet starten?
Wordt vervolgd.

Nieuwe jaar start met pittige tempoduurloop

Na 2 dagen niet gelopen te hebben had ik vanochtend weer zin om de free's aan te trekken. De nacht was wel korter dan gebruikelijk :-) maar naar buiten kijkend zag ik een witte wereld en een strak blauwe lucht. Oorspronkelijk wilde ik rond het weerwater een training doen met oplopende snelheid maar de wegen lagen er slecht bij: veel te glad. Alleen het spoorbaan pad leek goed te doen. Een heen-terug parcours is niet het meest inspirerend, maar ik had me voorgenomen om zo'n 45 minuten heen te lopen en dan het tempo terug op te voeren zodat ik in 40 minuten terug was.
De heenweg ging lekker, het tempo beheerst. Hier en daar was zelfs het spoorbaanpad glad (met name in de omgeving van station almere-stad). Wat wel al snel duidelijk was, was dat er een windje stond en dat ik deze in de rug had.... en dat ik die op de terugweg dus tegen zou krijgen.
Uiteindelijk kwam ik na 45 minuten vlakbij het einde van het fietspad tussen Almere Poort en Almere strand, dus ik ben nog even doorgelopen naar de oversteek richting de parkeerplaatsen van het Almere Strand. De klok stond op ruim 47 minuten.
De terugweg had ik de wind in de omgeving van Almere Poort pal tegen. In de open vlakten van dit nieuwe stadsdeel was die wind verre van aangenaam, maar ik vond al snel een tempo dat pittig voelde maar vol te houden was. Uiteindelijk bereikte ik het beginpunt na precies 1.30 uur en dat ik aan de ruim 47 minuten heenloop dus een terugloop van ruim 42 minuten had gekoppeld. Precies een verschil van 5 minuten.
Thuis kon ik het niet nalaten om de afstand nog even op google earth na te meten. Dat bleek in totaal 17 km te zijn. Een goed begin van het jaar!
Komende zondag staat de nieuwjaars 'receptie' van Just Run op het programma: eerst een (korte) duurloop, daarna bijpraten. Zeker gezellig.

Voor de lezers van m'n blog: een sportief 2010 en vergeet vooral niet te genieten van het lopen (of andere activiteiten)!