Hardlopen door schitterend en heuvelachtig Edinburgh

Ik was deze week 4 dagen in Edinburgh voor werk (UKSG 2010 conferentie). Op eerdere 'dienstreizen' had ik nooit m'n hardloopspullen meegenomen maar omdat ik wat tijd voor mezelf had leek het me dit keer wel mogelijk om 1 of 2 keer hard te lopen. Dat leverde uiteindelijk twee perfecte loopjes op in een schitterende stad, met zonnig (!) weer.
Maandagochtend stond ik om 07.15 uur bij het B&B buiten met een globaal idee van een groene zone in westelijke richting. Al binnen vijf minuten zag ik een prachtig glooiend park voor me liggen. Er waren meerdere lopers en die liepen allemaal keurig op het fietspad, maar vlak daarnaast was op het gras een natuurlijk pad zichtbaar. Het resultaat: een parcours van zo'n 2 km op een natuurlijke ondergrond in een fantastische stad die langzaam wakker wordt. En ook ideaal om de vermoeidheid van de reis van zondag en de verkennende wandeling van me de 'af te lopen'. Zo'n anderhalf uur later zat ik aan de eieren met spek, helemaal klaar voor 3 conferentiedagen.
Op de dinsdag volgde de tweede loop. Daarbij had ik m'n doel iets ambitieuzer gesteld. Niet een fraai glooiend park maar de heuvels in. Edinburg kent zowaar een 251 meter hoge vulkaankegel, direct buiten de stad. Hoewel ik niet de top heb gehaald (dat zou het klimmen ipv hardlopen zijn geworden) was het voor een polderloper een forse klim met panoramische vergezichten.

bron foto: http://www.edwud.com/2008/09/13/view-over-holyrood-park/

Bijna beneden lag er een gras parcours voor me en al lopend had ik het gevoel over een golfbaan te lopen zo fraai lag het er bij. Tja en toen moest ik wel m'n free's (3.0) uitdoen om daadwerkelijk een stuk blootvoets af te leggen in de Schotse heuvels. Na zo'n 1 1/2 km met de schoenen in de hand, ging het parcours weer over op een verharde weg en gingen de schoenen weer aan. Via een omweg leidde de route vervolgens weer naar huis waar ik 1.45 uur en zo'n 14 km later aankwam. Moe maar ontzettend voldaan en hongerig genoeg voor het 'conference diner' dat zo'n 2 uur later zou plaatsvinden.

Woensdagavond was de vlucht terug, achteraf net op tijd want een paar uur later sloot het vliegveld ivm de vulkaanuitbarsting in IJsland.

Een prettige chaos met 12 volwassenen en 1 paashaas

Hoogtepunt van de afgelopen trainingsweek was de zaterdagtraining van Paul. Z'n 11e training alweer (van de minimaal 12 die hij moet geven voor z'n opleiding). Paul had een circuit voorbereid met 9 stations waarbij elk team na het uitvoeren van een oefening paaseitjes als beloning kreeg. Winnaar was het team dat na afloop de meeste eitjes in de juiste kleur had verzameld.
Het resultaat was, naast een bak vol eitjes voor ieder team, een prettig chaotische training met 12 uitgelaten, enthousiaste en soms valsspelende volwassenen en 1 paashaas (Paul).
Het aardige van zo'n training als deze, maar ook van de fartlek trainingen, is dat ze zo afwijken van de reguliere dinsdag, donderdag en zondag trainingen. Veel Just Runners doen alleen deze reguliere trainingen en ze weten niet was ze missen :-)

M'n andere trainingsactiviteiten waren deze week:
* op de dinsdag een intensieve interval (gegeven door Olaf)
* woensdag zelf training geven aan de HTA A groep (het was KOUD!)
* donderdag een duurloop (gegeven door Hans)
* zondag een rustige duurloop, inclusief zo'n 3 km in hoog tempo halverwege na 45 minuten.

Verder vond ik op internet eindelijk meer info over de toekomst van de Nike Free. Nike brengt deze zomer ipv de Free 3.0 en 5.0 een nieuw model uit, onder een nieuwe naam: nike free run+. Reden voor de andere naam was o.a. een schijnbare onduidelijkheid in nummering (5.0 was toe aan versie 4 en had dus als naam 5.0 V4) en het feit dat de schoen nu ook aangesloten is op de + lijn.
Ik ben benieuwd hoe deze schoen loopt. Volgens Nikeberichten zit het qua ondersteuning tussen de 3.0 en 5.0 in.