Kort bijpraten...

Ok, ik weet het: lange tijd (te rustig) hier.... en omdat ik vanaf vanavond 8 dagen richting Cran Canaria ga (ja,ja) even een berichtje voor de bezorgde achterblijvers :-)

Er zit weer vooruitgang in. Ik ben inmiddels 3 x onder handen genomen door de fysio... en vorige week woensdag stond weer de eerste te geven training op het programma. Dat viel me toen overigens nog wel tegen: ik had een parcoursje op 10 minuten afstand in gedachten maar het er naar toe lopen met de groep veroorzaakte toch een lichte pijn in het rechterbovenbeen.
Twee dagen daarna zelf gaan lopen en toen was de pijn er niet. Wel een lichte stijfheid na afloop maar dat mag van de fysio... als ik het lopen maar rustig aan doe en niet te lang (20 minuten). Zelfde recept afgelopen zondag, dit keer samen met Mart. Lekker door de groene bossen ondertussen kletsend over van alles en nog wat.
Bij de oefeningen die de fysio me heeft gegeven voel ik dat de kracht ook weer langzamerhand terugkomt. Dus..... positief!!! Het is nog (lang) niet over: stijfheid en minder kracht in de spieren, maar de opwaardse lijn is weer te pakken.

The day(s) after......

Het lichaam is nog stram. Als ik even loop/beweeg gaat het wel, maar na enige tijd van inactiviteit kom ik bijna niet overeind. Verder is het bioritme nog wat van slag. Ongetwijfeld door een combinatie van afvalstoffen plus een behoefte/noodzaak om extra energie tot me te nemen. Vanacht was ik om 4 uur klaar wakker en had honger, ben er maar uitgegaan. Vanmiddag weer wat bijgeslapen. Morgen moet ik echter de hele dag cursus geven (in 1 dag aan de slag met Wiki's), dus dan moet ik wel fit zijn :-)
Op het moment dat de stijfheid wegtrekt blijft overigens wel het blessuregevoel in m'n rechterbovenbeen terugkomen. Ik ben dan ook van plan om naar een sportfysiotherapeut te gaan om te zien wat exact de oorzaak is en hoe het het best behandeld kan worden.

Tegenover al deze lichamelijke ongemakken staat echter een nog steeds trots gevoel en een grote stroom van schouderklopjes en complimentjes en dat voelt als een warme deken :-)

Marathon uitgelopen! Maar vraag niet hoe.....

Het zit er op, ik ben gefinished. Maar vraag niet hoe. Laat ik echter eerst beginnen met het begin: gisteren voelde m'n benen al iets beter en vanochtend was dat weer het geval. Als ik begon met dribbelen kreeg ik niet gelijk pijnklachten. Daarnaast verliep de reis vlot, had ik voldoende omkleedruimte, was het zonnig. Kortom: ik had een erg positief gevoel bij de start. En na een paar kilometer wist ik ook dat 1 van m'n angstscenario's: binnen 5 km al moeten stoppen vanwege een te sterke pijn, niet zo gebeuren. Ik voelde m'n bovenbenen wel wat, maar niet irritant. Dat goede gevoel duurde zo'n 18 km en werd versterkt door het enthousiasme van Syl, Mart, Lin en Frank die me (o.a. met dank aan de metro) op meerdere punten stonden aan te moedigen. De kilometers gingen in een tempo dat zo schommelde tussen de 5.30 en 5.40 en ik wist op het 4 uursschema aardig wat minuten te pakken. Natuurlijk had ik wel het besef dat ik mogelijk te hard zou gaan, maar het was een tempo dat lekker aanvoelde en ik had geen idee of lopen op sterke reserve (bijv. door te starten met een tempo van 6 minuten) iets zou uitmaken voor m'n blessure.
Zo rond de 18 km zakte het tempo echter naar beneden en dat zette zich de volgende 7-8 km gestaag door waardoor het richting de 6.20-6.30 de km ging. Door m'n opgebouwde reservere lag ik daarmee nog steeds op een eindtijd van 4 uur, maar zo'n verval merk je natuurlijk wel en ik had geen idee of ik op een bepaald punt kon stabiliseren. Al snel wist ik dat dat niet het geval was en toen ik na zo'n 26 km Syl, de kids en Frank weer tegenkwam schudde ik m'n hoofd als teken dat ik m'n tempo niet kon vasthouden en het niet goed ging. Nou is het 26 km punt vlakbij de start en finish lijn gesitueerd, dus de vraag 'stoppen of doorgaan' komt dan ook onherroepelijk naar voren. Ik was echter nog niet kapot (al was het erg zwaar) en gezien alle gedane trainingsarbeid wilde ik niet het bijltje erbij neerleggen. Dat betekent dus doorlopen = steeds verder weglopen van start-finish.
Al snel was ook de 6 minuten de km geen optie meer en had ik niet meer in huis dan een dribbeltempo. Alleen mensen die stilstonden of wandelen waren nog een prooi..... voor de rest werd ik links en rechts ingehaald. Veel van deze lopers hadden een beroerde techniek en zaten er zichtbaar door heen. Ik kon alleen maar raden hoe m'n loopstijl en gezichtsuitdrukking er op dat moment uitzag. Uiteindelijk ging het tempo zelfs naar de 8 minuten toe en waren m'n bovenbenen zo moe dat ik niet een stoeprand op/af durfde of m'n pas kon verlengen om even over een tramrails te springen. Ik liep daardoor soms schuin over het parcours om 'het ritme' te vinden om de rails te nemen. Het klinkt absurd maar het is zo. De laatste 16 km was het dan ook een kwestie van kilometers afstrepen en mezelf dwingen om niet te gaan wandelen, zoals om me heen met bosjes gebeurde. Ik wist namelijk dat m'n bovenbenen zo stijf waren dat ik daarna nooit meer in beweging zou komen (en dit bleek ook zo bij de finish). De laatste 10 kilometer was het daarom vooral doorzettingsvermogen wat me op de been heeft gehouden en daar ben ik achteraf gezien ook het meeste trots op. De eindtijd was een ramp maar ik heb geen meter gewandeld. Na 40 km zag ik Syl, de kids en Frank weer en sprongen de tranen in m'n ogen. Bij hun ook zo bleek later. Janken werd het echter niet..... (misschien was ik daar wel te moe voor). Ik moet ook bekennen dat de fantastische ontvangst van het publiek richting de finish voor een groot deel aan me voorbij is gegaan. Ik was teveel met mezelf bezig. Maar na 42 km en 195 meter lag daar dan toch de finish. Al wandelend na de finischlijn kreeg ik een medaille aangereikt, banaan, drinken, 'deken' tegen de kou en ik merkte dat ik bijna geen pas meer kon doen. Het was zelfs zo erg dat ik alleen maar zijwaarts van de stoep op de straat kon stappen. Daar was ik echter snel herenigd met Syl, Lin, Mart en Frank en na de nodige kussen en knuffels was het strompelen richting de omkleedruimtes.
Inmiddels ben ik het nodige drinken, een pizza en bubbelbad verder maar de trap op en af gaat nog niet bepaald soepel. Ben benieuwd hoe het lichaam dat de komende dagen gaat verwerken. En of dit het begin is van meerdere marathons..... dat moet de tijd maar uitwijzen.

Week 15: nog 1 dag

Dit is m'n laatste post voor 'de grote dag'. Vanacht goed geslapen en vandaag staat in het teken van rustig aandoen, voldoende drinken en koolhydraten eten. Niet dat ik nu alleen maar koolhydraten naar binnen werk, maar procentueel gezien is de afgelopen dagen met name de verhouding koolhydraten - vetten nog meer verschoven in de richting van koolhydraten.
Morgenochtend ziet het schema er globaal als volgt uit:
* vertrek uit Almere rond 7.45 - 08.00 uur
* aankomst Schiedam, station rond 8.50 - 9.00 uur
* trein richting Rotterdam: 9.00 - 9.15 uur
* aankomst Rotterdam CS: 9.15 - 9.30 uur
* richting centrum: splitsen (Syl, kids: richting start, ik richting omkleedruimtes Albeda College)
* richting startvak: 10.00 uur (mede afhankelijk van weerssituatie)
* start: 11.00 uur
Syl, Mart en Lin zullen ergens tussen het Maritiem Museum en de Erasmusbrug gaan staan en het is de bedoeling dat Frank daar ook naar toe gaat. De marathon route komt in deze omgeving drie keer langs: na de start, na zo'n 26 km en na zo'n 41 km.

Ongeacht het resultaat van morgen, zal ik in ieder geval nog minimaal 1 post doen over de 'belevenissen' voor/tijdens/na de marathon. Of dat een happy ending heeft of niet...... dat zien we wel :-) Verder moet ik nog even nadenken hoe /of /in welke vorm ik deze blog wil continueren.
Maar dat is allemaal van latere zorg. Voor nu: iedereen die de afgelopen weken heeft meegeleefd en in gesprekken, telefoontjes, mail, via reacties op deze blog of hoe dan ook me steun heeft gegeven: bedankt! Het was onderdeel van een enerverende reis die, ongeacht het resultaat van morgen, al meer dan de moeite waard is geweest.

Week 15: nog 2 dagen

Ik post steeds laat op de avond, dus het aftellen loopt een beetje spaak. Eigenlijk is nog het 1 1/2 dag.....
Vandaag naar Rotterdam geweest voor het startnummer (voor de meeschrijvers....: nr: 5997) en gelijk een beetje de sfeer geproefd. Enerzijds heb ik veel zin in zondag, anderzijds is (en blijft?) er twijfel. Als ik me had ingeschreven voor een 10 km of 1/2e marathon dan was ik niet gestart en had ik gedacht 'komt een andere keer wel weer'. Maar waarom dan wel op de hele marathon, m'n eerste nog wel? Klinkt nogal onlogisch :-)
Misschien is juist dat het wel. De magie van de marathon, m'n eerste, in Rotterdam. Daar wil ik niet op voorhand afscheid van nemen: ik wil het ondergaan. En dan blijkt vanzelf wel hoe lang de ervaring duurt en hoe het fysiek (en psychisch!) voelt.

Week 15: nog 3 dagen....

Vooral de onderbenen voelen zwaar aan vandaag, verleidelijk om dat gevoel er uit te willen lopen, maar toch maar niet :-)
Morgen neem ik vrij. Eerst in de ochtend richting Rotterdam voor het startbewijs. Dat zou ook op de wedstrijdag zelf kunnen, maar ik wil eventuele hectiek vlak voor de start vermijden. Omdat we zondag van plan zijn om de auto bij NS Schiedam neer te zetten en dan met de trein richting Rotterdam CS te gaan, doe ik dat morgen ook. De boel verkennen dus.
's Middags geen plannen, behalve rustig aan doen.....

Week 15: nog 4 dagen.....

Vandaag nog even de loopschoenen aangedaan, maar dat duurde maar kort (rondje om het huis...). Irritatie in bovenbeenspieren kwam weer boven en ik wil niet proberen 'er doorheen' te lopen om te zien of het over gaat. Heb me verzoend met het feit dat het zondag niet anders zal zijn en dan moet maar blijken hoe het lichaam reageert. Voorbereiding, bestaande uit een combinatie van rust en een flinke dosis koolhydraten, gaat gewoon door. Morgen nog 1 dag werken, daarna vrijdag een dagje vrij om naar Rotterdam te gaan voor startnr.

Week 15: nog 5 dagen....

Stilte voor de storm :-). Extra bordje spagetti als lunch en rijst/saus/kip als avondeten. Trek tussendoor wordt gestild met banaan of yoghurt/muesli....
De weersvoorspelling begint ook interessant te worden. Voorspelling is nu 11 graden en wisselvalig weer. Hoewel niet optimaal toch een heel stuk beter dan rond het vriespunt met (natte) sneeuw of 25 graden.
Voor morgen stond er het geven van een training bij Just Run gepland maar vanwege m'n blessure heb ik die afgezegd. Rien (sinds afgelopen zaterdag gediplomeerd trainer) neemt het over.
Gisteravond trouwens nog via de website van Gemeentewerken Rotterdam een 3D download van het parcours gevonden: ik kan nu op de PC het hele parcours 'in vogelvlucht' voor me zien via Google Earth. Toch aardig. Zie ook: http://www.gw.rotterdam.nl/smartsite2190344.dws

Week 15: nog 6 dagen.....

Het begint te kriebelen! Eigenlijk is het lichaam er nog niet (helemaal) klaar voor maar ik krijg echt het gevoel dat het aftellen is begonnen. Ik let al een week of 2 extra op m'n voeding (minder snoep en vet eten, meer groente, fruit, vis e.d.). Deze week wil nog meer de nadruk leggen op extra koolhydraten. Daarnaast is er ook nog een voornemen om extra te slapen....

Week 14: nog 7 dagen.....

Vandaag de 'stoute' (hardloop)schoenen aangetrokken om te zien hoe het voelde. Eerst wandelen en daarna over in een rustige looppas. Het gevoel was hetzelfde als zo'n 1 1/2 week geleden aan het begin bij de 1000 metertjes. Toen trainde ik redelijk stevig door en werd het na elke pauze lastiger om weer op gang te komen. Nu liet ik het niet zover komen en beperkte ik het tot zo'n 100 meter rustig dribbelen, wat rekken, weer 100 meter dribbelen, wat rekken, etc.
Na zo'n 15 minuten echter weer naar huis gegaan. Niet teleurgesteld, wel met het gevoel dat ik met nog een week te gaan, beter iets te lang rust kan houden dan te snel weer vooruit te willen.

Zojuist begonnen met een draaiboek voor de laatste 3 dagen. Vrijdag ga ik naar Rotterdam voor m'n startnummer, zaterdag kleding klaarleggen en eventueel laatste inkopen van voeding en drinken (al heb ik volgens mij wel alles in huis). Het draaiboek voor zondag is wat uitgebreider :-) met reizen (auto en OV), omkleden, start, finish en zowel een planning voor mij als Syl, Lin en Mart. Aan die planning ben ik nog aan het sleutelen, ... later daarover dus meer.

Oh en tot slot: m'n primaire einddoel heb ik iets bijgesteld. Dat was in eerste instantie simpelweg 'uitlopen'. Maar daar heb ik nu van gemaakt 'uitlopen zonder zware blessure'. Ik voorzie op dit moment geen scenario waarbij ik niet start, maar enige mate van zelfreflectie onderweg lijkt me wel verstandig.... Daarnaast is m'n tweede doel 'onder de 4 uur' toch wat meer minder prominent geworden, dat zal toch echt op de dag zelf moeten blijken.

En daarmee gaat de laatste week in!

Week 14: nog 8 dagen....

Vanochtend begon enigszins humeurig. Vrije tijd.... dus alle aandacht voor de blessure. Ik kan niet uit ervaring spreken, maar weet dat veel marathonlopers in de laatste 2 weken geprikkeld raken door de combinatie van twijfel (ben ik er klaar voor, heb ik wel genoeg gedaan, kan ik m'n doel wel halen) en afkickverschijnselen (vanwege het afbouwen van de training waardoor patronen wegvallen en chemische processen veranderen).

Gaandeweg de ochtend bekruipt me echter het gevoel dat het toch weer iets beter gaat en als ik in de gang een aanzet geef tot looppas voel ik geen pijn of verlies van kracht. Dat gevoel zet in de rest van de dag door,. Dribbelen door de kamer voelt goed en looppas op de plaats voelt nog beter :-) en ik betrap mezelf er op dat ik overweeg morgen weer te gaan lopen.
Of ik dat echt ga doen weet ik nog niet en mocht ik gaan lopen dan is de pijngrens ook gelijk de limiet (pijn = stoppen). Maar het geeft me in ieder geval een positieve energie.

Ik weet dat ik in m'n blog de laatste dagen veel over 'gevoel' schrijf en al lezende ontstaat mogelijk het beeld van emotionele golven met zowel pieken als dalen. Maar ik vind dat dat er bij hoort.
Het is de passie voor het lopen en de ambitie om een grens te verleggen die me deed besluiten om voor de marathon te gaan trainen en dat is geen schakelaar die je op commando aan- of uitzet. Tegelijkertijd weet ik ook wel dat Rotterdam geen ultiem doel is dat kost wat kost gehaald moet worden en ik probeer er wel op te letten dat ik Syl, Lin en Mart niet steeds lastig val met gemopper over pijntjes en twijfels :-).
Vandaag was in ieder geval een stap in de goede richting, ik ben benieuwd hoe het morgen voelt!

Week 14: nog 9 dagen...

Vanochtend Mart en Lin naar school gebracht. Kon de neiging niet onderdrukken om even in 'looppas' over te gaan maar voelde gelijk dat blessure nog niet over is. Bijna al een week niet gelopen..... en geen idee of dat nog gaat lukken voor de marathon zelf.

Week 14: nog 10 dagen....

Vanochtend fris opgestaan. 'Probleemgebied' is iets soepeler dus het fietsen lijkt een positief effect te hebben. Daarmee is de blessure overigens zeker nog niet over: ik merk het met name als ik sokken/schoenen wil aantrekken, op m'n rechterbeen balanceer en vervolgens m'n linkerbeen weer neerzet.
Gezien het positieve gevoel van het fietsen, vanavond weer op het stalen ros geklomen :-) Dit keer zo'n 75 minuten stevig (maar niet vol) doorgefietst, o.a. langs de Noorderplassen. Aldus kwamen ook de loopkriebels weer terug. Net toen ik dacht dat ik dat gevoel moet meenemen richting de marathon, sprong er een ree uit de bosjes en draafde lichtvoetig voor me weg. Als ik in Rotterdam de man met de hamer tegenkom, moet ik dat beeld van de ree maar visualiseren en zelf lichtvoetig doorgaan..... :-)

Week 14: nog 11 dagen....

Opnieuw opgestaan met lichte stijfheid rond heup/bil/bovenbeen. Strekken en 'ijsen' hoort inmiddels bij het ritueel. Bij wandelen voel ik nog steeds licht verschil tussen beide benen. Wel het gevoel dat er minder 'uistraling' is naar bijv. rug.
Vanavond samen met Mart zo'n driekwartier gefietst: vooral om de hartslag omhog te krijgen, daarnaast ook de bovenbenen een beetje belast bij de tempo''s omhoog de brug op :-) Was niet alleen gezellig maar ook fysiek en geestelijk gezien goed om te doen. Zolang ik niet hardloop ,wil ik toch om de dag wel even op de fiets stappen voor max. een uur.

Twijfel t.a.v. de marathon is er niet: ik ga er vanuit dat 11 dagen rustig aan doen voldoende moet zijn voor herstel. Mogelijk dat ik dan niet optimaal geprepareerd aan de start sta en dat een 'gedroomde' eindtijd van 3.55 of daaronder niet haalbaar is maar uitlopen (hoofddoel) en een tijd onder de 4 uur (2e doel) zijn richtpunt.

Week 14: nog 12 dagen....

Het voelt vandaag weer iets soepeler aan dan gisteren, maar rekken was vanochtend wel nodig. 'Til proef' trap op en trap af dit keer niet met Mart of Lin maar met wat kleine meubels (vandaag kwamen de nieuwe eettafel en stoelen, vandaar), daarbij bleek wel dat klacht nog zeker niet over is: spierkracht in rechterbeen is niet 100% en geringe pijn. Vanavond geen training.