ATC Ten Miles: spelen met de wind

Zondavond, de tijd vliegt. Hierbij een overzichtje van de trainingen van deze week en de wedstrijd van vandaag.

Dinsdag lukte het om eind van de middag nog de free's aan te trekken voor een rondje Weerwater. Dan merk je ook dat het eindelijk weer langer licht blijft. Door op een paar stukken het tempo te verhogen kreeg het rondje een beetje een interval karakter.

Donderdag sloot ik aan bij Just Run waarbij Pia een klein groepje A lopers onder haar hoede nam. De bruggen waren zeker aan de gladde kant maar er werd alert over het spoorbaanpad gelopen en iedereen vond het duidelijk prettig om weer samen te lopen.

Zaterdag lag er sneeuw en daar werd door de reguliere zaterdaglopers goed op geanticipeerd: slechts twee lopers kwamen voor niets naar de sporthal om de mededeling van Ton aan te horen dat de training was afgelast. 1 daarvan was Bram die eigenlijk al wel verwacht had dat het niet door ging maar toch even kwam buurten. Aangezien hij nog wel een rondje Weerwater wilde lopen en ik de verse sneeuw wel wilde beroeren gingen we met z'n 2en. Hier en daar waren er wat slechtere stukken maar over het algemeen was het rondje goed te doen. Het feit dat je slechts met z'n 2en bent maakt het daarbij makkelijker om overzicht te houden en geconcentreerd te blijven lopen.

Vandaag stond de 10 mijl, oftewel 16.1 km van TVA op het programma. De afgelopen dagen had de organisatie op de website goed gecommuniceerd over de status en aangepast parcours. Zo op het eerste gezicht leek de opkomst dus niet te lijden te hebben gehad van de weersomstandigheden. Het parcours liep nu eerst via de dijk naar de Stichtse Brug om na 3 km te keren en vervolgens richting de Hollandse brug te lopen. Of we daarbij exact de 16.1 km vol maakten betwijfel ik, maar het was niet zozeer de tijd waarvan ik blij werd, alswel mijn lopen zelf en het 'spelen' met de wind.
Na de start ging het eerst 3 km wind mee. Dat gaf al snel het gevoel dat het erg soepel ging. Grootste uitdaging was vooral om op een zo schoon mogelijk stuk van het parcours te lopen. Zeker in het begin loopt iedereen nog dicht op elkaar terwijl je met licht besneeuwde paden liever wat ruimte houdt.
De weg terug was merkbaar zwaarder door de tegenwind. Net als een aantal lopers om me heen probeerde ik daarop te anticiperen door aan te sluiten bij een loper voor je. Maar als iedereen dat probeert dan valt dat niet mee.... het gevolg was dat je lopers voor je zag versnellen net als je zelf wilde aansluiten. De keuze was toen om of 'aanvallend' te blijven lopen en aansluiting te zoeken bij lopers voor me (ook al was de wedstrijd eigenlijk nog maar net begonnen) of om het tempo stabieler te houden met het risico alleen te lopen.
Ik koos voor de eerste optie en dat werkte stimulerend met als gevolg dat ik meerdere keren de korte afstanden tussen de verschillende lopers voor me overbrugde, even aansloot en dan weer verder ging.
Na zo'n 6 km bereikte ik weer het beginpunt en stond het 2e deel van het parcours op het menu: heen en terug naar de Hollandse brug. Inmiddels stabiliseerde de verschillen zich wat meer en liep ik samen met een andere loper waarbij we een paar keer de kop van elkaar overnamen. Op dat moment kregen we een breed geschouderde loper in het vizier wat reden was om hier doelgericht naar toe te lopen.
Ik kon het niet nalaten om na het aansluiten hem te complimenteren met z'n brede rug :-) Ook hier deed zich weer hetzelfde voor als op het eerste stuk: als je een gat dichtloopt heb je al snel de neiging om het tempo vast te houden en al vlug 'besloten' we hem achter ons te laten.
Vlak voor het keerpunt ontdekte ik echter dat een veter los zat. Dat overkomt me eigenlijk nooit en ook dit keer had ik een dubbele knoop gebruikt. Dat betekende bij het keerpunt stoppen, veter strikken en weer op gang komen. Al met al duurde het zo'n 1 1/2 km om weer aansluiting te vinden en ook nu kon ik het niet laten om het tempo vast te houden en dus weg te lopen van m'n net teruggevonden 'loopmaat'. Dat lukte ook door de rugwind die het makkelijker maakte weer een soepele tred aan te houden. Het parcours werkte niet altijd mee: hier en daar was het glad en was er beduidend minder grip, maar ik liep heerlijk.

Ging dan verder alles volgens plan? Ja en nee. Ja: want ondanks dat het aan het eind weer zwaar werd liep ik heerlijk op m'n free's en was ik erg tevreden met m'n eindtijd van 1.13.57. En toch ook nee, want door wie werd ik op het laatst weer ingehaald? Juist: de loper met wie ik een groot deel van de wedstrijd had samengelopen. Uiteindelijk finishte hij een paar seconden eerder. Maar toen we elkaar na de finish de hand schudde en complimenteerde bleek dat hij iets meer vooraan was gestart en onze klok exact dezelfde eindtijd aangaf. Een mooie symbolische afsluiting van een lekkere wedstrijd waarbij het ook mooi was om te zien dat er diverse Just Runners meeliepen met zowel de 10 miles als de 10 km.

Veel aandacht voor blootvoetslopen

Blootvoetslopen staat volop in de belangstelling. Niet alleen door 'de geboren renner' maar ook door de resultaten van (de op het boek geïnspireerde?) onderzoek. Een publicatie in Nature kreeg o.a. in het NRC en de Volkskrant veel aandacht. Essentie is daarbij niet zozeer het lopen op blote voeten maar de voorvoet landing (waarbij overigens de hak wel de grond kan raken maar niet als eerste). Dit laatste wordt bemoeilijkt door het reguliere loopschoenen concept dat gericht is op demping en een dikkere hak om een haklanding mogelijk te maken daar waar iemand die blootvoets loopt al snel zal merken dat een haklanding ongemakkelijk of zelfs pijnlijk is.

Hieronder een aardig filmpje van Nature over de resultaten over het onderzoek. In de dagbladen werd overigens wel een genuanceerder beeld geschetst: kern van de boodschap was niet dat nu bewezen is dat voorvoetlanding beter is dan haklanding, maar dat het gangbare hardloopschoenen concept in ieder geval niet staande blijft en dat de loper vooral naar z'n lichaam moet luisteren om uit te vinden wat het beste werkt. Of zoals Bert Otten, hoogleraar neuromechanica en prothesiologie aan het UMC Groningen het in de VK verwoordde: "De oplossing zit niet in de schoenen, maar in de loper zelf. Bij het hardlopen moet je het gevoel krijgen dat alles klopt, dat je vliegt." Bij dit laatste kan ik me in ieder geval helemaal aansluiten.

Eindelijk weer trainen bij Just Run, te strakke veters en koning winter

Dinsdag gingen dan eindelijk de trainingen bij Just Run weer van start. En voor mij was het gelijk de eerste keer sinds zo'n 3 maanden dat ik met een interval op dinsdag meetrainde. Die had ik bewust overgeslagen omdat ik op m'n Free's de afstanden aan het opbouwen was en het niet aandurfde om snelheidstrainingen samen met anderen te doen. Controle was het toverwoord in de opbouwmaanden en ik weet van mezelf dat het lastig is om controle te houden over mijn tempo als ik samen met andere loopmaten interval train. Niet dat we elkaar bij de A groep kapot lopen, maar regelmatig is het tempo wel iets te 'enthousiast' :-).

De intervaltraining verliep echter prima. Ton had er merkbaar ook weer zin in om training te geven en de eerste helft van de training lag de nadruk voor mij op lekker meedoen. Dat kwam mede doordat het toch wel koud was. Maar na een half uur was het lichaam klaar voor een zwaardere belasting en het tweede deel van de kern was het heerlijk om de snelheid omhoog te gooien. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat de meter kort in het dieprood ging, maar dat voelde goed.

Donderdag gaf ik zelf een duurtraining aan de A groep. Daarbij ging er achteraf gezien in de voorbereiding iets fout bij het aantrekken van m'n schoenen. Omdat ik op blote voeten in m'n Free's loop, probeer ik extra te letten op het goed strikken van m'n schoenen. Ik heb een keer te los gestrikt en toen merkte ik direct dat er wrijving ontstond. Daarna strik ik iets strakker maar donderdag was dat te strak. Dat ging ik na ruim een uur duurloop merken en na afloop had ik zowel aan m'n linker- als rechtervoet wondjes. De training zelf (zo'n 14 km met een paar tempo versnellingen) ging prima, maar met het resultaat aan m'n voeten was ik minder tevreden.

Sowieso zijn voor mij de voetzolen het meest kwetsbaar gebleken bij het trainen op de Free's. Misschien omdat ik geen sokken draag, misschien omdat door het koude weer er eerder kloofjes ontstaan. Maar het gevolg is wel dat mijn voetzolen ruwer zijn geworden: meer eelt en ook wat kloofjes. Door m'n schoenen te strak aan te trekken resulteerde dit donderdag in pijnlijke sneetjes.
Gelukkig waren deze twee dagen later goeddeels hersteld en om dit voortaan te voorkomen let ik extra op kloofjes door m'n voeten wat soepeler te houden met zalf en door m'n veters minder strak aan te doen.

Zaterdag resulteerde dat in een zowel pijnvrije als perfecte 5 km training met Mart. Na zo'n 2 km rustig in te hebben gelopen, ging het tempo omhoog en liepen we ruim 2 km in pittig tempo rond de Parkwijk. De laatste kilometer liepen we voldaan napratend weer richting huis.
Zondag was ik van plan om bij Just Run de rustige duurloop te doen, maar bij het opstaan was al wel duidelijk dat die niet door zou gaan. Koning Winter regeert weer. Benieuwd of er nog wat lopers zouden komen, ben ik toch even naar de sporthal gegaan. Er bleken een tiental lopers zich verzameld te hebben. Die gingen uiteindelijk op eigen gelegenheid lopen. Nadat ik nog even een paar minuten met Ton bleef napraten, ging ik ook op pad en koos voor een route langs de vogelhut, blok van kuffeler en het wilgenbos. Al snel kwam ik de andere Just Run'ers tegen, waarvan de meesten na een half uurtje lopen terugkeerde. Vervolgens had ik de besneeuwde wereld voor mezelf. Dat resulteerde in een duurloop van zo'n 80 minuten in een prachtige besneeuwde omgeving. Een goede afsluiting van een gevarieerde trainingsweek!

Afzien tijdens eerste wedstrijd van het nieuwe jaar

Na deze week op dinsdag en zaterdag een rondje weerwater te hebben gelopen, stond vandaag dan toch eindelijk de eerste wedstrijd op het programma. Het circuit van de crosscup leidde dit keer naar het beginbos. Een perfecte naam want dit was ook het begin van mijn hardloop 'avontuur' omdat ik hier 8 jaar geleden voor het eerst met Mart (toen 5 jaar oud) de cross meeliep.
Acht jaar geleden maakte een herfststorm het bijzonder. Dit keer was het het winterweer. Of beter gezegd: de smeltende sneeuwmassa. Dat resulteerde in 8 kilometer afzien want letterlijk elke meter van het parcours was zwaar vanwege sneeuw, modder en smeltwater. En dan was de organisatie nog wel zo verstandig geweest om de beruchte heuvel er vanwege veiligheidsredenen uit te halen.
Ik moet bekennen dat het vandaag niet meeviel. Dat zelfde gold ook voor Mart, dus we konden na afloop lief en vooral leed delen. Ik kwam geen moment in een lekker ritme en terwijl normaal gesproken het derde rondje het lastigst is om het tempo vast te houden, had ik dat nu van rondje twee tot en met de finish.

Het goede nieuws van vandaag is dat de trainingen bij Just Run weer zijn begonnen. Als het een beetje sneeuwvrij blijft, betekent dat dus weer lekker met de groep meetrainen en training geven. Daar kijk ik na zo'n 4 weken alleen lopen wel weer naar uit.

Rondje Weerwater in plaats van Egmond

Gistermiddag was de kogel door de kerk: Egmond is afgelast. Al m'n 'als dan' scenario's kunnen overboord.
Als m'n voeten nat en koud worden en blijven en ik ben nog niet halverwege dan...
Als ik tegen een sneeuwstorm in moet lopen en het zicht is slecht dan...
Als ik na een paar kilometer denk 'doorlopen heeft geen zin' dan....

Niks van dat alles. Geen avontuur en dus geen sterke verhalen. Het werd thuis voor de buis schaatsen kijken :-)

Dat Egmond niet door ging betekende echter niet dat ik zondag niet gelopen heb. Het sneeuwde 's ochtends waardoor er een prachtig vers sneeuwlaagje lag waar prima op te lopen was. Het winterlandschap maakte het extra fraai waardoor het een lekker duurloopje om het Weerwater heen werd en ik na een klein uurtje weer thuis was.
Om na een snelle douche weer met het gezin naar buiten te gaan omdat de kids wilde schaatsen op 1 van de weinige redelijke stukken ijs in de gracht vlak bij ons huis.

De trainingen van Just Run zijn ondertussen nog steeds afgelast vanwege het slechte weer. Daar ben ik het helemaal mee eens want een avondtraining met een grote groep lopers is iets totaal anders dan zelf overdag een uurtje lopen.

Wel wordt er woensdag een zaaltraining georganiseerd door Marjan en Roel. Een goed initiatief!

Halve marathon Egmond: vanwege de extreme omstandigheden maakt de organisatie het parcours nog zwaarder....

Eind vorig jaar hoorde ik dat de VU mee zou doen aan de halve marathon van Egmond. Natuurlijk waren de teams al vol. Echter, begin deze week kreeg ik te horen dat er toch nog een startnr beschikbaar was.
Leuk! Ik reageerde enthousiast met in het achterhoofd dat het weer niet ideaal was maar ach, de trainingen verliepen de afgelopen weken super (alleen deze week is het rustig omdat alle Just Run trainingen zijn afgelast). En hoewel ik nog nooit Egmond gelopen heb, heeft het natuurlijk een aantrekkingskracht.

Maar elke dag die volgende en er meer informatie beschikbaar kwam over a.s. zondag werden m'n gevoelens gemengder.
Het tij? Dit jaar erg ongunstig.
Het weer: een 'snijdende wind' aldus teletekst. En de term 'sneeuwstorm' begint ook al te vallen op het journaal.
Het parcours: daar staat Egmond om bekend: het parcours is zwaar.
Maar.... gezien de extreme omstandigheden besloot de organisatie te kijken naar alteratieve routes. Vanmiddag kwam een mailtje langs: het parcours is aangepast.
In plaats van 7 km strand, wordt het nu 10 1/2 km. Heen wel te verstaan ,en daarna nog de zelfde route terug
Kortom: er staat zondag een cross van 21 km op het programma.

Ik heb besloten de opties open te houden. Is Egmond zondag bereikbaar per spoor? Is het parcours te doen? Wel of niet starten?
Wordt vervolgd.

Nieuwe jaar start met pittige tempoduurloop

Na 2 dagen niet gelopen te hebben had ik vanochtend weer zin om de free's aan te trekken. De nacht was wel korter dan gebruikelijk :-) maar naar buiten kijkend zag ik een witte wereld en een strak blauwe lucht. Oorspronkelijk wilde ik rond het weerwater een training doen met oplopende snelheid maar de wegen lagen er slecht bij: veel te glad. Alleen het spoorbaan pad leek goed te doen. Een heen-terug parcours is niet het meest inspirerend, maar ik had me voorgenomen om zo'n 45 minuten heen te lopen en dan het tempo terug op te voeren zodat ik in 40 minuten terug was.
De heenweg ging lekker, het tempo beheerst. Hier en daar was zelfs het spoorbaanpad glad (met name in de omgeving van station almere-stad). Wat wel al snel duidelijk was, was dat er een windje stond en dat ik deze in de rug had.... en dat ik die op de terugweg dus tegen zou krijgen.
Uiteindelijk kwam ik na 45 minuten vlakbij het einde van het fietspad tussen Almere Poort en Almere strand, dus ik ben nog even doorgelopen naar de oversteek richting de parkeerplaatsen van het Almere Strand. De klok stond op ruim 47 minuten.
De terugweg had ik de wind in de omgeving van Almere Poort pal tegen. In de open vlakten van dit nieuwe stadsdeel was die wind verre van aangenaam, maar ik vond al snel een tempo dat pittig voelde maar vol te houden was. Uiteindelijk bereikte ik het beginpunt na precies 1.30 uur en dat ik aan de ruim 47 minuten heenloop dus een terugloop van ruim 42 minuten had gekoppeld. Precies een verschil van 5 minuten.
Thuis kon ik het niet nalaten om de afstand nog even op google earth na te meten. Dat bleek in totaal 17 km te zijn. Een goed begin van het jaar!
Komende zondag staat de nieuwjaars 'receptie' van Just Run op het programma: eerst een (korte) duurloop, daarna bijpraten. Zeker gezellig.

Voor de lezers van m'n blog: een sportief 2010 en vergeet vooral niet te genieten van het lopen (of andere activiteiten)!