G&G Surf: barefoot schoen voor een tientje?

De eerste mail van de Almere crosscup kwam onlangs binnen. Mart gaat zeker meedoen aan het circuit, dit jaar bestaande uit 4 wedstrijden, ik ga denk ik voor losse inschrijvingen. Natuurlijk kwam vervolgens de vraag naar voren op welke schoen ik die ga lopen. De crosscup staat synoniem voor modder en ik betwijfel om m'n Free's (met name de dunne stoffen bovenkant en binnenzool) daar ongeschonden uitkomen. De cross op blote voeten lopen durf ik (nog) niet aan.
Dat betekende dus nadenken over een alternatieve schoen. De vibram Five finger kwam natuurlijk gelijk naar voren als een serieuze optie. Zeker ook na m'n loopje op woensdag. Die 10 km op blote voeten smaakte naar meer maar tegelijkertijd bleken er enkele beperkingen: in het donker lopen op blote voeten is te gevaarlijk en sommige paden zijn voor mij niet geschikt omdat de ondergrond te ruw/scherp is. Denk daarbij aan wandelpaden met een toplaag van fijn grind of grof asfalt waarbij het net niet recht neerkomen van je voet zorgt voor ontvelling.
Ik hik echter wel tegen de prijs aan van de Vibram en ze zijn in Almere ook niet of zeer beperkt verkrijgbaar. In het voorjaar had ik bij Bever zwerfsport al wel een paar in m'n handen gehad maar deze waren te groot en niet het model dat specifiek voor hardlopen geschikt is.
Na het geven van een training vanochtend besloot ik weer een keer langs te gaan bij de winkel. Dit keer had men helemaal geen Vibrams maar ik zag wel een waterschoen die er erg interessant uitzag: de G&G surf. De maat 43 zat prima en met een prijskaartje van 10 euro leken ze me wel geschikt voor een paar testloopjes. Als ze tijdens het lopen niet voldoen of als de zool te snel slijt dan was het een aardig experiment. Blijken ze wel geschikt en langer mee te gaan dan heb ik een nieuwe minimalistische schoen in m'n 'arsenaal', zowel qua demping als qua prijs :-)
Natuurlijk heb ik vervolgens gelijk een testloopje gedaan: zeven kilometer over asfalt, betonpad, zand en bospaden. Qua demping is het identiek aan blootvoets lopen. Het grootste verschil is dat je je verzekerd weet van enige bescherming en dat voelt goed. De steentjes voel je, nog veel beter dan bij de Free's, maar paden met veel losse steentjes kon ik dit keer wel pijnloos nemen.
Na afloop was het slechts een kwestie van schoenen even onder de kraan afspoelen en buiten laten drogen en ze waren weer schoon. De onderkant vertoonde nog geen slijtplekken, benieuwd of dat zo blijft als ik er ook een langere duurloop mee ga doen.
Hieronder 3 foto's: 'nieuw', 'na 1e loop van 7 km' en 'na 1e loop en afgespoeld'

Interval met Just Run en 10 kilometer blootvoets alleen

Gisteren weer lekker met de A groep meegelopen. Voor m'n gevoel was het al weer een tijdje geleden dat ik als loper op de dinsdag met een interval mee kon doen. Natuurlijk werd er veel nagepraat over de dam tot damloop. Tijdens de training was het lopen met korte pas regelmatig onderwerp van gesprek. Petrus toont daarbij als (1 van de) snelste loper van de a-groep dat korte pas en hoge snelheid prima samengaan.

Omdat ik morgen met een voorlichtingsavond op school heb, besloot ik vanavond zelf te lopen. Snel na het eten, zodat het nog licht was. Ik wilde niet alleen profiteren van het lekkere weer maar was ook van plan om het grootste deel op blote voeten te lopen. Aan het einde van de training werd het zicht wat minder (zeker als je onder een brug / viaduct loopt) maar uiteindelijk stond er zo'n 10 kilometer op de teller waarvan het meeste op asfalt en ongeveer een derde op onverharde paden. De ruiterpaden langs de vaart nabij het kasteel vormen daarbij een uitdagend (hobbelig, mul) parcours.

Naast het feit dat beide trainingen prima gingen na de damloop, viel me ook op dat ik me na afloop bijna direct hersteld voelde. Het zelfde gevoel dus als vorige week woensdag. De snellere tempo's zorgen er wel voor dat de training zelf pittige stukken kent maar door de focus op efficiëntie met korte pas en ontspannen loophouding, lijkt het wel of na de training de inspanning gelijk van je afvalt en je weer volkomen fris bent. Bijzonder.

Combinatie barefoot techniek en Nike Free's beginnen vruchten af te werpen

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik ben ovegestapt van 'reguliere' loopschoenen naar Nike Free (3.0, 5.0 en run+). Geen pure barefoot schoenen, wel een mooie mix van eenvoud en comfort. Alleen al door dit type schoen te dragen veranderde m'n techniek: van landing op de hak naar midden/voorvoet en van een relatief zware, lange pas naar een lichtere, korte pas.

Na een half jaar 'learning by doing', ontstond de behoefte om me meer te verdiepen in bijbehorende looptheorieen. Chi running (boek en dvd), Pose running (dvd) en evolution running (dvd) boden meer dan voldoende aanknopingspunten en vorig weekeind volgde de clinic barefoot running (zie ook eerder blogposts). Dat resulteerde deze week in een opvallend makkelijk rondje weerwater en een PR op de 16.1 tijdens de dam tot damloop. Het gevoel bekruipt me dat er een aantal puzzelstukjes op z'n plaats aan het vallen zijn :-)

Belangrijkste aandachtspunten die ik voormezelf had meegenomen van de barefoot running clinic waren de sterke aandacht op loopefficienty inclusief een gedoseerde armbeweging (passend bij de snelheid die je wilt ontwikkelen) en een iets gehoekte loophouding van heup tot voet om verend te kunnen lopen. Dit laatste was een nuancering van m'n streven om m'n hele lichaam lang te maken tijdens het lopen. Het verschil merkte ik vooral vandaag: de geringe aanpassing in de bekkenstand voorkwam spierspanning op m'n bovenbenen (iets dat ik de maanden ervoor wel voelde tijdens een pittige training of wedstrijd).

Nadat ik dinsdag training had gegeven, stond woensdag m'n enige eigen looptraining van deze week op het programma (druk, druk). Het plan was om een rondje weerwater te lopen waarbij ontspanning centraal stond maar waarbij ik wel een redelijk tempo wilde lopen mits m'n hartslag niet te hoog zou oplopen.
Het resultaat was een rondje met een zeer stabiel gemiddeld tempo van 4.47 bij een hartslag van gemiddeld 153. Eenmaal thuis had ik nauwelijks het gevoel me ingespannen te hebben.
Het idee dat mijn duurtempo wel eens rond of onder de 4.50 kan liggen mits ik me focus op loopefficienty was redelijk verbijsterend. En ik moet bekennen dat ik voor het eerst weer ging nadenken over het lopen van een tweede marathon.

Vandaag stond de dam tot damloop op het programma. Oorspronkelijk zou ik meedoen met het recreantenteam van de VU maar uiteindelijk werd ik gepromoveerd naar het wedstrijdteam :-). Omdat ik 8 mijl van de fish potatorun met een gemiddelde van 4.34 had gelopen, was die kilometertijd ook het doel van de 10 mijl van de damloop. Dat zou moeten leiden tot een tijd van ruim 1.13. Maar omdat de temperatuur een stuk gunstiger voorspeld was, hoopte ik dat het nog iets harder kon. Daarnaast is het beste voornemen voor de damloop natuurlijk om vooral te genieten van de sfeer van het evenement: de lopers in hun bedrijfsoutfit, de trommelaars, de muziek die overal door de boxen schalt en natuurlijk de start met de tunnel. Dit laatste blijft een interessant fenomeen: opgejaagd door wedstrijdstress, pompende beats (muziek en trommels) en een aflopend wegdek legt de horde lopers de eerste twee kilometer als bezetenen af en word je in de tunnel links en rechts alleen maar voorbij gerend.
Mijn focus lag in de eerste kilometers vooral op ontspanning en kleine pas waarbij ik een paar keer m'n hartslag checkte om te kijken of m'n gevoel paste bij de 'harde cijfers'. Dat bleek het geval en al snel had ik een prettig tempo te pakken.
Het vervolg van de loop stond vooral in het tekenen van genieten van de sfeer en gestaag lopers voor me inhalen. Met nog 3 kilometer te gaan was het tijd om de laatste reserves aan te spreken. Achteraf gezien had ik daar beter nog even mee kunnen wachten want nadat het tempo van 4.30 naar 4.20 was gegaan en de hartslag naar de 180 liep, werd het de laatste kilometer toch nog werken. Maar op dit schoonheidsfoutje na, ging de wedstrijd zeer soepel met als resultaat een gemiddelde van 4.28 de kilometer en een eindtijd van 1.12.11.
Het was voor het eerst dat ik een afstand van boven de 10 km afgelegde met een gemiddelde van 4.30 of lager, dus de combinatie van m'n Free's en bare foot running techniek beginnen z'n vruchten af te werpen.

Loopweekend met Fish Potato Run en clinic barefoot running

Ik moet eerlijk bekennen dat ik had uitgekeken naar dit weekend. Op zaterdag stond de Fish Potator Run op het programma en zondag een loopclinic 'barefoot running'.

De Fish Potato Run is speciaal voor me omdat de finish in Emmeloord ligt: de plaats waar ik ben opgegroeid. Het parcours van Urk naar Emmeloord is ook bijzonder: bijna 1 rechte weg van de haven naar de poldertoren. Zaterdag betekende dat een windje schuin in de rug. Tegenover deze meevaller stond de hoge temperatuur (22 graden) die de laatste kilometers extra zwaar maakte. M'n planning was om de 12,88 km (8 mijl) in zo'n 58 minuten te lopen. De klok bleef uiteindelijk steken op 58.34, oftewel een gemiddeld tempo van 4.34 minuten de km. Het had misschien nog iets harder gekund maar ik wilde me niet forceren met het oog op de loopclinic van zondag.
Deze clinic 'barefoot running', gegeven door Wouter Buist, was nog een kadootje voor m'n 45e verjaardag.
De clinic startte om 11.00 uur bij de Soester Duinen. Een prachtige locatie. We waren met tien lopers en na een kort voorstel rondje (ik bleek van de cursisten de meeste ervaring te hebben met blootvoetslopen) gingen we het bos in. De schoenen lagen toen al in de auto. Geen gewenning dus maar gelijk het 'echte' werk. Na een kort stukje inlopen en het uitwisselen van eerste ervaringen (wat voelen je voeten, verandert je pas, etc), was het tijd voor wat oefeningen. Ontspanning en efficiency waren daarbij de kernbegrippen. De meeste aspecten die Wouter naar voren bracht had ik al eerder ervaren tijdens m'n eigen trainingen. Maar er viel meer dan genoeg te leren en daarnaast was het zeer motiverend om er als groep mee bezig te zijn.
Wel opvallend: de vele opmerkingen van voorbijgangers. Je krijgt als loopgroep wel eens opmerkingen van wandelaars of 'hangjongeren', maar dit keer konden zelfs andere hardlopers het niet laten. En nee, we waren onze loopschoenen niet vergeten :-)
Na zo'n 2 uur was de clinic afgelopen en hadden we al oefenend en hardlopend een schitterend rondje van 4 km afgelegd, vooral bospad en zand maar ook een stukje betonnen fietspad. Beton lijkt heftig maar als je daar ontspannen en efficient op loopt dan voel je nauwelijk impact. Een aantal lopers hield het hierna voor gezien maar met z'n 6en wilden we het rondje als 'toetje' nog een keer afleggen maar dan in 1 keer, zonder instructies of pauzes. En eerlijk is eerlijk: dat smaakt naar meer.
Voor wie meer wil weten over Wouters clinics: zie z'n website http://www.wouterbuist.nl/. Daarnaast geeft Wouter ook een workshop tijdens de looptrainersdag op 13 november.