Gevarieerde duurloop van 16 kilometer waarvan 9 blootvoets

Nadat ik de afgelopen maanden een paar keer 1 tot 2 kilometer blootvoets had hardgelopen als variatie tijdens een training, besloot ik dat het vandaag tijd was om het eens als hoofdingrediënt van de training te proberen. Ik had daarvoor een parcours tussen het kasteel en de Kemphaan op het oog, bestaande uit voornamelijk wandel- en ruiterpaden en enkele verbindende stukjes asfalt.


Na 3 kilometer op schoenen er naar toe te zijn gelopen, bleek echter dat er toch een verschil is tussen een pad dat er natuurlijk uitziet en een pad dat prettig loopbaar is. Ik was van plan om als eerste het looppad door het Weteringpark te nemen richting het ruiterpad naast het Stanleypad en de woonboten. Het looppad door het Weteringpark is zo'n 1 1/2 jaar geleden aangelegd en zowel alleen als met de loopgroep heb ik er meerdere keren opgelopen. Op hardloopschoenen een perfect pad, maar waar ik niet bij stil had gestaan was dat de toplaag voornamelijk bestaat uit kleine kiezels. Op blote voeten voelde het alles behalve prettig met als gevolg dat ik de route bijstelde en de korte, geasfalteerde route richting het ruiterpad koos. Een beetje een valse start dus, maar vervolgens ging het prima. Na een kilometer afalt volgde het ruiterpad: zo'n 1 1/2 kilometer rul zand. Een pittig stuk maar het lukte me om het tempo onder de 5 minuten de kilometer te houden.
Na dit ruiterpad ging het rechtsaf het bos in. Dit is een prachtig hardloopgebied en er liggen diverse paden die je richting landgoed De Kemphaan voeren. Ook hier zijn echter een aantal van deze paden voorzien van een toplaag met kleine kiezels dus het was twee keer even zoeken naar de juiste afslag, maar het lukte om op de zanderige paden te blijven. Na een kleine 3 kilometer was ik uit het bos, pakte een klein stukje asfalt bij de Kemphaan, vond weer een ruiterpad en belandde weer in het bosgebied. Hier was ik op de heenweg ook langsgekomen, en ik koos er voor om exact dezelfde weg terug te gaan: het bos uit en het ruiterpad op richting het Kasteel. Het mulle zandpad was dit keer nog zwaarder en ik merkte dat m'n benen vermoeid werden. Daarom besloot ik, na 9 kilometer blootvoets te hebben hardgelopen, dat het tijd was om de laatste 3 kilometer weer m'n Nike's aan te doen.
Al met al een motiverende training!

High tech, low tech, no tech en het gevoel van vrijheid

Eén van de mooiste ervaringen tijdens het lopen is het gevoel van vrijheid. Dat ervaarde ik afgelopen dinsdag heel sterk toen ik een uurtje ging hardlopen in de bossen bij Zeist. Het aardige was dat het te danken was aan een balans tussen no tech, low tech en high tech.

No tech: halverwege het rondje liep ik zo'n 2 kilometer blootvoets. Ik doe dit af en toe tijdens m'n trainingen en het blijft een bijzondere ervaring, zeker als je blootvoets loopt op gras of een bospad. Tegelijkertijd merk ik dat zeker de eerste honderden meters m'n voeten wat schrikachtig zijn als ze een takje of dennenappel voelen en dat ik daarna toch geconcentreerder loop, meer focus op de weg voor me en m'n snelheid wat beperk. De vrijheid aan m'n voeten is geweldig maar zorgt dus voor wat minder vrijheid in m'n hoofd.

Low tech: de rest van het rondje liep ik op m'n nike free 3.0. In mijn 'schoenen arsenaal' de schoen met de minste demping en ondersteuning. Natuurlijk is dit geen blootvoets lopen maar in mijn beleving (een persoonlijk gevoel dus) voelt deze schoen wel erg natuurlijk aan en geeft het me tijdens het lopen een gevoel van vrijheid. Ik heb veel beter contact met de ondergrond dan met een traditionele schoen maar hoef met m'n gedachten niet bij scherpe steentjes, takjes, etc. bezig te zijn.
De demping, hoe gering ook, zorgt ook in m'n reguliere trainingen voor een goede balans met onnatuurlijke ondergrond zoals asfalt en beton (een in Almere veel voorkomende ondergrond voor fietspaden). Want ik moet eerlijk bekennen dat blootvoetslopen op asfalt wel te doen is maar dat ik het absoluut niet fijn vind voelen. Niet vanwege de impact, maar omdat beton en asfalt voor mij niet als een natuurlijke loopondergrond aanvoelen.

High tech: lopen in de natuur geeft helemaal een gevoel van vrijheid als je op gevoel willekeurige paden inslaat. Je ondertussen niet bezig hoeft te houden met de vraag of je nog wel de weg naar huis terugvindt. Dinsdag maakte ik voor het eerst gebruik van de mogelijkheden van m'n sporthorloge om de startlocatie terug te vinden. Met als resultaat dat ik in de Zeister bossen op gevoel 45 minuten lang fietspaden, ruiterpaden, nordic walking paden en een wirwar van kleine bospaden insloeg om daarna via de GPS in 15 minuten de kortste weg terug naar het beginpunt te lopen.

Lopen op blote voeten, m'n free 3.0 en met m'n Garming 410 zorgden aldus dinsdag voor een perfect gevoel van vrijheid.

Paul geslaagd voor z'n trainersexamen

Zaterdag was het dan zover: het praktijkexamen van Paul. De laatste horde op weg naar de trainerslicentie. Zo'n examen is allereerst een kwestie van goed voorbereiden. Paul had gekozen voor een training die aansloot op z'n jaarplan maar ook rekening hield met de lopers die niet dat schema volgden. Ook bood het voldoende handvatten voor de lopers om op eigen niveau te trainen. Dit laatste is erg belangrijk omdat in de praktijk blijkt dat bij een oproep om mee te doen aan een trainersexamen Just Runners uit zowel de A,B, C als D groep inschrijven.

Zo'n twee weken geleden hebben we het lesplan uitgebreid tegen het licht gehouden en hier en daar nog wat aangescherpt (extra aandacht voor rode draad, hoe stuur je tijdens de training op het bereiken van gestelde trainingsdoelen, etc.). En tot slot had Paul nog een aantal elementen uit z'n examenles getest tijdens een reguliere Just Run training. Kortom: hij was er zaterdag klaar voor. Van zenuwen was niks te merken en uitgerekend op de warmste dag van het jaar stonden zo'n 15 Just Run lopers om 12.00 uur voor hem klaar op de atletiekbaan van Huizen.
De training zelf liep voorspoedig. Paul toonde geen spoor van zenuwen en er werd lekker ontspannen getraind. Na een half uurtje had de examinator genoeg gezien en ging hij samen met Paul nog even naar binnen om na te praten. Aan mij de 'eer' om de training af te ronden waarna het wachten kon beginnen. Maar omdat zowel Paul als de lopers het gevoel hadden dat het allemaal prima was gegaan, was de sfeer relaxed. Na een half uurtje wachten, was de formele uitslag daar: geslaagd, inclusief de complimenten voor de training en het na-gesprek. Tijd voor felicitaties, lovende woorden over en weer, bloemen en een kado voor Paul van de club, een mooi dankwoord van Paul en een presentje van hem voor alle Just Runners die waren meegekomen. Kortom: een letterlijk en figuurlijk warme happening.
Later op de middag volgde nog een trainer in opleiding van Just Run het voorbeeld van Paul: Agnes. Daarmee heeft Just Run er weer twee gediplomeerde trainers bij. Dat in combinatie met een geslaagd HTA project (afgelopen woensdag de laatste training) maakte het een prima week voor onze loopgroep.

Als toetje trakteerde ik mezelf vandaag op een lange rustige duurloop van 2 uur in de omgeving van de groene kathedraal, Almere Overgooi en de Kemphaan.