Week 14: aftellen is begonnen, nog 13 dagen

Als het even kan, wil ik de komende 13 dagen steeds iets korts posten op m'n blog. Zeg maar als een soort aftellen tot het uur U. Waarschijnlijk staat voor de komende dagen de blessure wel centraal, maar goed.
Gisteravond (met Lin) en vanavond (met Mart) de 'tilproef' gedaan :-) oftewel: 1 van de kids naar boven tillen. Dat lukte zaterdagavond niet. Gisteravond en zojuist wel. Dus er zit iets meer kracht in.... Verder het nodige gerekt en 'geijst'. Training is niet aan de orde, maar ik heb het gevoel dat de resterende dagen (meer dan) voldoende moeten zijn voor goed herstel.

Week 13: beducht voor het 'b-woord'

Gistermiddag weer getrained. Woensdag was de laatste keer, dus ik had er weer zin in. Het zonnetje scheen en ik had een training in gedachten op 1 van m'n favorite parcoursjes: een nabij gelegen rondje van zo'n 2 km over voornamelijk bospaden.
De start was stroef. Het stijve, stramme gevoel bij m'n rechter heup/bil van de afgelopen trainingen was, zodra ik ging hardlopen, helaas gelijk weer aanwezig. Maar ik voelde me verder prima, dus ben in een rustig tempo doorgelopen. Geleidelijk aan voelde alles weer zoals 'vanouds' en bij het parcours aangekomen had ik er echt zin in. Ik had besloten om vier rondjes te lopen en per rondje het tempo op te schroeven: van een eerste rondje zo rond het inlooptempo richting het laatste rondje in een pittig tempo (iets sneller dan 10 km tempo). Het 1e rondje ging in 11.35, het 2e in 10.51, het 3e in 9.40 en de laatste in 8.57. De training verliep daarmee volgens plan en dat gaf me een goed gevoel.

Eenmaal thuis en na wat rekken en strekken en douchen, kon ik het niet laten even op de bank te gaan liggen en viel vervolgens snel in slaap. Toen ik wakker werd voelde ik gelijk de stijfheid bij m'n heup/bil. Dit voelde niet goed en eerlijk gezegd baalde ik behoorlijk. Het goede gevoel waarmee ik de training afsloot is weg. Want als ik 1 ding niet wil, dan is het natuurlijk een blessure. Maar goed, misschien had/heb ik die al....... Het lastige is toch dat je gedurende je hele voorbereiding regelmatig pijntjes hebt. Pijntjes die komen en gaan. Maar als het niet weg gaat, of steeds weer terugkomt, dan gaat het 'b-woord' toch door je hoofd spoken.
In de avond ging in ieder geval het gevoel niet weg, de lichte pijn straalde ook door naar de rug en ik merk dat ik een duidelijk verminderde kracht in m'n been heb: Lin even de trap op tillen lukt nauwelijks. Dit laatste symptoom doet me overigens denken aan een soortgelijk probleem halverwege m'n voorbereiding.
Verder die avond wat 'geijst' en gerekt. Ik zal de komende dagen niet lopen en regelmatig koelen en strekken, en als dat goed gaat wat relevante krachtoefeningen doen. Ik ga er echter vanuit dat met genoeg rust m'n lichaam voldoende tijd heeft om te herstellen. Het feit dat er geen sprake is van een acute en/of scherpe pijn en dat de stijfheid tot nu toe bij het lopen steeds verdween, geven moed. Rustig blijven (zowel lichamelijk als in m'n hoofd) is dus het devies.

Week 13: gezond terug uit Noorwegen

Na 2 1/2 dag Noorwegen weer terug op Nederlandse bodem. Op zich weer een leuke ervaring: workshops geven in het Engels, de internationale setting. En met vers gevallen sneeuw zag het landschap er schitterend uit. Over dat laatste denken veel Noren overigens anders: ze vinden de het eind van de winter de meest deprimerende tijd van het jaar en net toen de sneeuw bijna was gesmolten en het lente leek te worden..... ging het weer sneeuwen :-)
Vanwege de marathon is zo'n reisje naar het buitenland toch wel een extra 'horde'. Het reizen kost energie en de klimatologische verschillen (zowel temperatuur buiten als de airco's e.d.) zorgen voor een grotere kans op ziekte. En het risico op verkoudheid is iets wat aan het eind van de marathonvoorbereiding toch al het grootste is. Kortom: het was dus belangrijk om weer gezond terug te komen uit Noorwegen. En dat is (voor zover ik dat nu kan overzien) ook gelukt. Ik voel me goed en heb weer zin om dit weekeinde te lopen.
Enige aandachtspunt is nog wel de wat stijve rechterdij (al is die minder stijf dan een paar dagen geleden!). Ik moet toch maar wat extra krachtoefeningen gaan doen voor bil en hamstring. Daarnaast wil ik met de trainingen zelf ook niet meer tot het uiterste gaan. Dus geen 10 km in wedstrijdtempo meer o.i.d. (iets wat in sommige marathonschema's nog op het programma staat op zo'n 14 dagen voor de wedstrijd).

N.a.v. een vraag van Peter over de wijze waarop het thuisfront reageert op m'n aspiraties en 'dagelijkse' trainingen en eventuele andere gemoedstoestanden. Syl, Lin en Mart leven erg mee, ieder op hun eigen wijze. Tegelijkertijd draait het gezin niet om het lopen van pa. Gelukkig niet :-) Syl, Lin en Mart hebben hun eigen bezigheden en dat zijn er ook het nodige. Dus een goede planning is belangrijk en zorgt er voor dat iedereen 'z'n ding kan doen'. Het idee dat een marathonvoorbereiding veel impact zou kunnen hebben, speelde wel voordat ik er aan begon maar in de praktijk blijkt dat reuze mee te vallen. Naast het feit dat de andere gezinsleven ook hun eigen bezigheden hebben, speelt daarbij ook een rol dat ik toch al veel met lopen bezig was. Ik denk daarnaast dat m'n gemoedstoestand ook niet veel aan verandering onderhevig is geweest. Al schijnt het wel zo te zijn dat juist in de laatste 2-3 weken dit een hekel punt kan zijn vanwege wedstrijdzenuwen en ontwenningsverschijnselen...... We zullen zien!

Week 13: snelheidstraining 'a la Yasso'

Nadat vorige week de lange duurloop zo centraal had gestaan, wilde ik toch nog 1 keer testen hoe het met m'n basissnelheid stond. Afgelopen zondag wilde ik wel wat versnellingen doen, maar het lichaam was eigenlijk nog te moe. Vandaag wilde ik daarom opnieuw kijken hoe het ging. Ik voelde me zeker beter uitgerust, alleen m'n rechterheup blijft een aandachtspunt.
Als training had ik gekozen voor 'Yasso's 800-tjes'. Dit is een even simpele als (volgens de experts) doeltreffende training waarover ik voor het eerst las in het 'trainingshandboek lopen', waarin allerlei artikelen staan uit de Amerikaanse edities van Runnersworld.
Het idee van de training is simpel: tbv tempotraining neem je je geplande eindtijd op de marathon en maakt van de uren/minuten, nu minuten/seconden. Dit is de tijd voor je 800 meter. Oftewel: als je 3 uur over je marathon wilt doen, dan loop de de 800 in 3 minuten, wil je de marathon in 3 uur en 50 minuten doen, dan loop je de 800 in 3 minuut 50. De rusttijd is even lang. Doel is om 10 x 800 te lopen in je geplande tijd.
Ik zat te twijfelen welke tijd ik als richttijd zal nemen: doel is binnen de 4 uur, maar op basis van m'n training tot nu toe weet ik dat het ook sneller moet kunnen. Daarom maar met het gevoel 'dit is m'n laatste echte meting' gekozen voor 3.50.
Na het eerste rondje iets te hard te hebben gelopen, kwam de gemiddelde doorkomsttijd uiteindelijk uit op 3.45.......
Betekent dat nu dat ik de marathon in 3.45 zou moeten kunnen lopen?
Ik denk in principe wel, dat zou ik wel stroken bij m'n 10 km tijd. Maar.... dit is m'n eerste marathon en dan moet je e.e.a. toch een stuk conservatiever inschatten. Kortom: op basis van de omstandigheden en het gevoel van de dag zal ik wel ergens tussen de 5.30 en 5.40 minuten de km starten en dan zien we wel!
Trouwens, voor wie dit leest en denkt: ik kan die 10 x 800 wel in 3 minuten per rondje afraffelen: ja dat betekent dat de basissnelheid goed genoeg is voor de 3 uur, maar nee.... daarmee loop je dus geen 3 uur over de marathon: dat vereist ook andere trainingsvormen, waaronder die lange duurlopen :-)

Kortom: over m'n snelheid heb ik een goed gevoel overgehouden aan deze training en dat is het belangrijkste. M'n rechterheup baart me echter wel zorgen, met name bij het op gang komen van elk rondje voelde ik 'm irriteren. De komende 2 1/2 week moeten dus echt in het teken staan van rust.
Ondertussen staat er voor vanavond weer een reis richting Noorwegen op het programma en kom ik vrijdagavond laat weer terug. Hoewel verleidelijk neem ik de loopschoenen maar niet mee. Dat scheelt enerzijds bagage (kan nu alles met handbagage meenemen) en daarnaast kunnen de benen de komende dagen herstellen. Mogelijk dat volgende week nog 1 of 2 dagen Noorwegen op het programma staan maar de laatste week voor de marathon wil ik dat zeker vermijden!

Week 12: korte maar gevarieerde training

Vandaag toch nog een uur gelopen. Na de lange duurlooptrainingen wilde ik deze week afsluiten met wat tempoversnellingen. Stel daar overigens niet teveel van voor: ik moest mezelf echt 'pushen' voor de tempo's en het herstel tijdens de actieve rust (doorlopen maar wel op adem komen) ging gevoelsmatig maar traag. Ik weet niet of het kwam door de vermoeidheid van de afgelopen week / weken of dat door de vele duurtrainingen de basissnelheid toch naar beneden is gegaan (al bevatte elke trainingsweek tot nu toe wel interval en/of fartlek elementen). Maar goed, het vormde de afsluiting van een inspannende loopweek. Vanaf nu is het afbouwen!

Week 12: alles in het teken van lange duurloop

De Lenteloop over 30 km vormde de opmaat richting week 12, oftewel de laatste opbouwende week en de week waarin (volgens schema) de langste rustige duurloop zou moeten worden gelopen.
Waar week 12 echter mee begon was spierpijn en stijfheid :-). De wedstrijd en de vele kilometers die daaraan vooraf gingen tellen toch wel aan. Vooral m'n rechterheup piept en kraakt bij het wandelen en trappenlopen. Het idee om in week 12 veel kilometers te maken was maandag dan ook niet echt een fijn vooruitzicht. Ook de weersverwachting voorspelde niet veel goeds: een koude, winderige, regenachtige week......
Alles bij elkaar opgeteld zette me dat wel aan het denken. Wat wil ik deze week vooral doen? Vijf keer trainen (zoals de planning aangaf)? De lange duurloop van over de 3 uur (zoals de planning ook aangaf)? Alles?
Dinsdag besloot ik uiteindelijk om deze week de nadruk te leggen op rustige duur. Niet op zoveel mogelijk kilometers of tempo's. Daarom dinsdag gelijk maar gestart met een rustige loop van 2 uur rond de Lepelaarsplassen. Dat rustige was ook wel nodig na de zondag maar de stijfheid in de rechterheup blijkt tijdens het lopen zelf geen rol te spelen. Met het gevoel de week goed te zijn begonnen maakte ik het rondje dan ook af. Zelfs het weer viel reuze mee.
Vervolgens was het tijd om toch ook maar de planning voor de rest van de week wat concreter te maken. Vooral de planning van de langste lange duurloop was punt van aandacht omdat met de Paasdagen er ook nog een aantal 'uitstapjes' op het programma staan. Daarom in overleg met Syl besloten om de langste duurloop op vrijdag te doen, zodat we de dagen daarna alle tijd zouden hebben. En voor mij als voordeel dat het lichaam meer tijd krijgt om te herstellen.
Gezien het besluit om vrijdag de grens van 3 uur te slechten, leek het me geen goed idee om daarvoor nog (fanatiek) te trainen, dus vrijdagochtend begon ik uitgerust (ahemm, het lichaam piept en kraakt nog steeds....) aan de training. Het idee dat het 'de' lange duurloop zou worden, zorgde wel voor een focus: na deze training zou het afbouwen kunnen beginnen.
Ik had me tot doel gesteld over de 3 uurs grens heen te gaan in een rustig tempo. Het idee om zolang te lopen blijft een uitdaging en ik had daarom een mooie ronde uitgestippeld. Die moest me opnieuw langs de Oostvaardersplassen brengen.
De duurloop startte rond 11.30 met (zowaar) een zonnetje. Dat duurde zo'n 3 kwartier: toen barstte een striemende hagelbui los. Maar ik krijg bij dat soort omstandigheden altijd een gevoel van 'laat iedereen maar binnen blijven of schuilen: ik loop er dwars doorheen' :-)
Na 10 minuten brak het wolkendek weer open en kon ik genieten van de bossen rond Almere Buiten. De tocht door de Oostvaardersplassen leverde dit keer geen fraaie plaatjes van Edelherten op, maar ach... ik liep lekker en na zo'n 2 uur kwam de dijk in zicht. Daar stond een ijskoude wind pal tegen. M'n wangen deden er pijn van. Na zo'n 2 1/2 uur passeerde ik de vogelhut bij de Lepelaarsplassen en stond ik voor de keuze: nog afbuigen richting Waterwijk of via een rechte lijn naar huis. Het tempo zat er op dat moment al niet meer in maar in rechte lijn naar huis zou betekenen dat ik niet boven de 3 uur zou komen. Afbuigen dus. Dat betekende weer de wind pal van voren en net op dat moment begon het te sneeuwen. Jawel, te sneeuwen....en niet zo'n beetje ook. En dan bereid je je voor op een marathon die vorig jaar met een temperatuur van 27-28 graden werd gehouden.
Na 3 uur en 15 minuten naderde ik dan de 'finish'. Lichamelijk was het ook wel z'n beetje op maar in m'n hoofd was ik nog verbazend fris waardoor ik mezelf om wist te praten nog een klein stukje door te lopen en er 5 extra minuten aan vast te plakken. Dat betekende ook nog 5 extra minuten sneeuw, maar dat kon er nog wel bij :-)
Aldus stond de teller aan het eind op 3 uur en 20 minuten. Morgen rustig aan en dan zie ik wel of ik zondag nog ga lopen. Maar met z'n 80 kilometer in 6 dagen (zondag t/m donderdag) is het wat mij betreft geen kwestie van moeten meer.

Week 11: mijmeringen van een middelmatige, maar gelukkige, loper...

Schrik niet, dit wordt niet het opstapje richting een 'ik stop er mee'... Het feit dat ik een middelmatige loper ben wist ik al langer (veel langer) en dat ik een gelukkige loper ben ook. Maar beide aspecten werden vandaag weer eens bevestigd, dus vandaar dat ik het er toch even over wil hebben.
T.a.v. het middelmatige kan ik kort zijn: als je rond de 40 bent, 1.82, 75 kg en 3 x per week gevarieerd traint gedurende meerdere jaren, dan zou je PR op de 10 toch beter moeten zijn dan '43 hoog'. En ja, m'n PR op andere afstanden laten een zelfde beeld zien. Vandaag, tijdens de 30 km lenteloop werd ik er weer een paar keer mee geconfronteerd. Hieronder kort de scene's.

Scene 1: Samen op pad
Bram, Peter en ik lopen ruim 20 km samen, het tempo is voor mij iets sneller dan gepland (5.30 de km ipv 5.40). Bram, met 58 jaar de oudste van het stel en bij Just Run bekend (of berucht) om z'n gewoonte altijd op kop te willen lopen, houdt zichtbaar in en als er een gaatje valt en ik richting Peter aangeef wat een kanjer Bram is, antwoordt Peter 'ja, maar hij traint ook 60 - 70 km per week. Mijn reactie 'dat loop ik op dit moment ook', waarop Peter ontnuchterend antwoordt 'het lukt me echt niet vaker dan om 2 x per week te lopen'...... met nog 3 km te gaan zie ik beiden uit zicht verdwijnen.

Scene 2: Dat was een vermoeidende 30 km
Na gefinished te zijn in 2.45 uur, met een gemiddelde van 5.30 de km, slaat de stijfheid in de spieren enorm snel toe. Waarschijnlijk heeft de regen toch z'n slopende werk gedaan. Ik hobbel met Bram nog een rondje over de baan en duik daarna een kleedkamer in. Daar zit een jongeman van in de 20. Hij liep met z'n vriendin steeds voor ons. Elke km een paar seconden sneller dus uiteindelijk uit zicht. Hij kijkt me fris gedouched aan. We complimenteren elkaar met het uitlopen, waarna hij zegt 'poeh, dat was zwaar'. Ha, kijk, een lotgenoot. 'Last van de regen?', vraag ik? 'Nee, ik liep vandaag mee voor m'n vriendin, dus moest steeds m'n tempo inhouden.'
Tja.... Oh, ja: en z'n vriendin liep vandaag haar eerste 30, dus dat ging helemaal niet slecht.
Dat kon ik alleen maar beamen :-)

Scene 3: klikklak
Ik heb me omgekleed en strompel richting de auto. Er zit werkelijk waar geen tempo meer in. Dan hoor ik 'klikklak' achter me. Het is 'de vriendin van'. Ze heeft zich omgekleed en draagt laarzen met stiletto hakken van zo'n 10 centimeter. Fris en fruitig loopt ze me voorbij alsof het nu tijd is voor een middagje shoppen.
En voor mij? Voor mij is het tijd om de hele middag zo weinig mogelijk te doen, een bubbelbad te nemen en de beentjes te strekken op de bank (of bed).

Maar goed, zoals ik in het begin al zei: dit is geen opmaat richting een 'ik stop er mee'. Nee, ik heb vandaag genoten. Misschien was het tempo iets te hoog, maar ik hield het vol (1e 10: 55 minuten vlak, 2e 1o: 54.30, 3e 10: 55 minuten vlak), was met Bram en Peter in goed gezelschap (tot de laatste 3 km...) en heb weer een grens verlegd. Lopen is geweldig al is dat misschien niet altijd uit te leggen voor niet-lopers. Wat dat betreft zou ik ook niet willen ruilen met iemand die een minuut per km sneller loopt maar het als een plichtmatige en/of saaie bezigheid ziet.

Week 11: 'dagje Noorwegen' overleefd: op naar de lenteloop

Toch wel spannend zo'n trip naar Noorwegen. Natuurlijk om een workshop te geven voor Noorse collega's over een nieuw op te zetten intranet, maar misschien nog meer vanwege de vraag 'verteer ik fysiek de reis wel goed'. Die reis begon dinsdagavond rond 19.00 uur in Almere met een aankomst rond 2 uur 's nachts in het hotel. Vervolgens om 09.00 uur op het hoofdkantoor in Hovik (prachtig gelegen aan een Noors fjord) en na de workshop om 16.00 vertrekken richting Oslo, waarna ik rond 23.30 uur weer thuis ben. Behoorlijk vermoeiend, maar wel een geslaagde en leuke onderneming :-)

Fysiek gezien viel het me (achteraf) mee. Na een goede nachtrust en het uitwerken van de workshop resultaten, had ik donderdagavond zowaar zin in een training. Al had ik me voorgenomen die niet zo fanatiek te doen als de week ervoor met Ron (2 rondjes Weerwater.....). Wat dat betreft werd ik op m'n wenken bediend. Dit keer was Wim de grote roerganger. En Wim trakteerde ons op een kleine 1 1/2 uur zeeer langzaam tempo. De ervaren lopers onder ons weten dat dat ook zeer vermoeiend kan zijn :-) maar toch een stuk minder belastend dan lange stukken 'knallen'.
Vrijdag met een beetje lentegevoel (maar toch ook zware benen!) zelf nog zo'n 75 minuten gelopen zodat er voor zaterdag een vrije dag in zit. Niet verkeerd want ik had me tussendoor ook nog ingeschreven voor de lenteloop van de AVA. Dat worden 30 kilometers van rond de 5.40 (marathon tempo). Tenminste.... dat is de planning.

Week 11: de marathon als project

Ik heb het misschien al een keer eerder geschreven, maar je kan de voorbereiding op een marathon als een project zien. Voor deze week moet ik zo'n 7 uur aan trainingsarbeid inplannen om 70 kilometers 'op te kunnen leveren'. Dat valt niet mee omdat ik morgen, een workshop geef op ons hoofdkantoor in Noorwegen. Dat betekent dinsdagavond heen vliegen en woensdagavond weer terug. Twee avonden waarop niet gelopen kan worden. Maandagavond is ook geen optie: dat is de vaste repetitieavond van Syl's Fem@il. Het kwam er dus op neer dat ik vandaag overdag moest lopen. Maar eigenlijk was daarvoor geen tijd: te druk met werk. Door zondagavond en maandagavond alvast wat acties op te pakken lukte het echter toch om alles begin van de middag te hebben afgerond waardoor ik met een goed gevoel 80 minuten kon hardlopen. Grotendeels rustig maar 2 keer op een onverhard (paarden)pad 10 minuten in tempo.
Ik probeer een training van 80 minuten ook donderdag- en vrijdagavond in te plannen, dan staat er nog 3 uur open voor de zondag........ toevallig net als de Lenteloop (30 km) op het programma staat. Komt dat even goed uit :-)
Wel zaak om deze week gezond door te komen. Naar verwachting is de aankomst in het hotel in Noorwegen pas rond 01.30 uur en vliegen is fysiek gezien sowieso geen optimale tijdsbesteding (krappe plaatsen, luchtvochtigheid).

Week 10: goed gevoel maar zware benen...

Omdat ik vrijdag al had gelopen, was het zaterdag een 'loopvrije' dag. Dat was ook wel nodig want de benen voelden erg zwaar. Lekker uitgeslapen, maar gedurende de dag ging dat gevoel echter niet weg en toen ik 's avonds Lin even de trap af wilde tillen voelde ik de overgebleven kracht in m'n benen wegebben. En daarmee moest ik zondagochtend nog 26 kilometer lopen. Pfffff.......

Zondagochtend ging om 8.00 uur de wekker zodat ik een uurtje de tijd had om wat los te komen. Maar ik moet zeggen dat ik er een hard hoofd in had. Ik vroeg mezelf af of de kans groot was dat ik voortijdig een kortere weg zou nemen, of dat het toch niet beter was om met de club mee te te lopen (en dan zou ik nog wel zien of ik de 2.30 zou vollopen).

Maar ik had eigenlijk wel een aardige route voor mezelf uitgestippeld en besloot daarom toch maar om er weer alleen op uit te trekken. Eenmaal het loopritme te pakken (op een liedje uit Cats, de musical waarvan Lin op dit moment helemaal in de ban is, dus dat gaat in je hoofd zitten.....), ging het eigenlijk wel redelijk. Het begin ging rustig, maar na zo'n 10 kilometer kwam de tegenwind en het lichaam reageerde vanzelf door extra kracht te zetten. Vervolgens liep het zelfs zo'n 10 kilometer lekker :-) Wie had dat gedacht. Het Circelpad lag er verlaten bij en leidde me al kronkelend naar de dijk. Maar de 5 kilometer op de dijk richting Almere Haven telden toch wel aan en het laatste stuk naar huis was het vooral een kwestie van concentreren op een soepele pas.

Over de rest van de dag kan ik kort zijn: het gevoel van zaterdag kwam nog heviger terug. M'n heupen voelen stijf en als ik wandel, lijk ik wel een oude man..... De 66 km van deze week zijn (nog) niet goed verteerd. Met het oog op de komende 2 weken (met de meeste kilometers van de hele voorbereiding) moet ik toch even opletten of het lichaam wel herstelt, anders is het misschien beter om door de week de training iets lichter te maken en/of een training te schrappen.

Week 10: kilometers maken

Het gevoel van 'ik moet kilometers maken' overheerst een beetje. Deze week 5 x trainen, dat betekende na de dinsdag en woensdag ook een donderdag en vrijdagtraining.
Donderdag was Ron speciaal uit Noord Holland gekomen om de A-groep te 'pijnigen' :-) Pittige tempowisselingen zorgde er voor dat naast de benen ook 'tussen de oren' werd getraind. Volhouden en tempohardheid dus......
Omdat ik morgenochtend wel weer eens een keer wil uitslapen vanavond opnieuw gelopen. De benen waren nog behoorlijk zwaar maar nadat ik Mart naar atletiek had bracht, was er mooi een uur de tijd voor een rondje onverharde paden. Het eerste deel van de loop was het hoofd nog vol werk maar in het bos werd dit 'overschreeuwd' door de vogels waardoor ik weer wat oog kreeg voor de omgeving.
Morgen lekker rustig aan......... en zondag weer een lange duurloop!

Week 10: trainen met koud weer, wedstrijd in de hitte?

Het lentegevoel dat er toch al een beetje in sloop, is de afgelopen dagen behoorlijk verdwenen. 'Hoogtepunt' was de training dinsdagavond: koud, glad, sneeuw, hagel. En dan te bedenken dat het vorig jaar tijdens de marathon 27 graden was.....
In Lore of Running, het onvolprezen boek van Tim Noakes, staat volgens mij nog ergens een stukje over het voorbereiden op een wedstrijd in een ander klimaat (bijvoorbeeld: je traint in NL en je bent van plan om een marathon in Australie te lopen). Kern van het verhaal was in ieder geval om bij overgang naar warmer klimaat de weken ervoor te gaan trainen met extra laagjes kleding zodat het lichaam kon 'wennen' aan het extra zweten. Die extra laagjes had ik gisteren en vandaag al aan vanwege de kou en wind :-)
Afwachten maar wat het met het weer gaat doen. Het is toch iets waar je geen invloed op hebt.

Over de trainingen zelf: gisteren niet meegelopen met de A want daar stond een intensieve interval op het programma. Ik heb het gevoel dat dat te belastend is voor m'n spieren en pezen, daarom voor de B groep gekozen: extensieve interval. Toch net even minder fel, maar wel in een tempo dat behoorlijk sneller is dan m'n marathon tempo. Voelde goed aan.
Vandaag een uurtje rustig gelopen met m'n nieuwe loopschoenen (Wave Creation 9). Derde keer dat ik ze aan heb, geen blaren, wel genieten :-).

Ondertussen zijn we al aanbeland in week 10. De tijd vliegt!

week 9: 'even' een halve marathon....

Zaterdagochtend weer eens heerlijk meegetraind met Just Run. Meestal geef ik zaterdags zelf training maar ongetwijfeld mede door de harde storm en het feit dat het nog vakantie was, bleek de opkomst laag. Ton gaf doorom training aan de hele groep en ik kon lekker aansluiten :-).

Vandaag stond een rustige duurloop op het programma van zo'n 2 uur. Ik zeg wel rustig, maar ik heb gaandeweg de voorbereiding wel gemerkt dat te rustig voor mij ook niet optimaal is. Rustige stukken afwisselen met wedstrijdtempo is daarom een goed alternatief. Enige nadeel: wat is het wedstrijdtempo...... ? Ik ben er nog steeds niet uit en ga daarom op m'n gevoel af. Dat werd vanmiddag mede beinvloed door de harde wind. Het eerste stuk had ik voornamelijk wind tegen en omdat ik het tempo niet te laag wilde maken, betekende dat een krachtige pas. Vervolgens met wind mee moest ik me soms inhouden om niet te hard te gaan.

Al snel bedacht ik me dat ik geen energiereep voor tussendoor had meegenomen. Eigenlijk wel slordig maar omdat de afgelopen weken de zondagloop een stuk langer was het ik echt het gevoel van 'nog even een stukje lopen'. Eenmaal thuis en alles nagerekend bleek dat 'even een stukje lopen' nog 21 km te zijn. Volgende keer weer serieus voorbereiden :-)