Ik loop vrij en m'n kuiten lopen vol

Deze week 2 keer getraind met m'n free's. Stukjes hardlopen afgewisseld door stukje wandelen. Vooral op gevoel. Hierbij wat losse indrukken:
* door het materiaal (vormgeving, enigszins elastisch materiaal, lichte gewicht) zit de schoen als gegoten.
* je hebt direct contact met de ondergrond, dat je daarbij ook de oneffenheden voelt vond ik positief
* de schoen ondersteunt geen haklanding, je gaat dus 'vanzelf' op je midden- of voorvoet lopen. Hierdoor heb je steeds het gevoel alert te lopen maar ook de neiging om het tempo op te voeren
* een aantal spieren gaat protesteren, met name m'n kuiten 'liepen vol'. En die voel ik vandaag, een dag na m'n laatste training, nog behoorlijk

Het gevolg van deze andere vorm van belasting is dat ik wel extra moet letten op het doen van versterkende en ontspannende spieroefeningen. Die heb ik toch al in een eerder stadium van de fysio meegekregen maar worden alleen maar belangrijker.

Voor het komend weekeind laat ik de Free's in de kast staan en pak ik weer m'n vertrouwde Mizuno's. Morgen geef ik fartlek aan de A-B groep van Just Run en zondagochtend is dan toch eindelijk tijd voor een 'loop reünie' met Helen en Rudolf.

Het is oranje en het weegt bij niks....

In het boek 'de geboren renner' wordt ook ingegaan op blootvoets lopen (bare foot running) en alternatief schoeisel. Denk daarbij aan schoeisel dat je natuurlijker laat lopen (dus geen haklanding), flexibel is en beter contact geeft met de ondergrond zonder dat je je voeten open haalt.



Voorbeelden zijn het lopen op bootschoenen, Vibram Fivefingers (zie foto: niet veel meer dan een vijftenig beschermlaagje voor je voeten)en Nike Free's concept. De bootschoen is niet bedoeld voor hardlopen (qua pasvorm, vochtregulatie e.d.), de Fivefingers is me - nu nog- te heftig (qua looks maar ook door het geheel ontbreken van elke vorm van demping) maar Nike Free's concept zag ik wel zitten. Ook al moet ik bekennen dat ik bij de aanschaf van m'n eerste paar schoenen voor Nike koos vanwege het ondersteunende gevoel, iets wat ik nu juist nadrukkelijk probeer te vermijden.



Het Free concept kent 3 types: 7-5-3. 7 geeft het meeste ondersteuning, 3 staat het dichtst bij blootvoetslopen.
Zo'n maand geleden besloot ik naar winkel te gaan om het concept even uit te proberen waarbij m'n gedachten uitgingen naar type 5. Dat bleek echter niet eenvoudig. Er is weinig vraag naar deze schoen en het bestellen duurde al met al ruim drie weken.
Maar afgelopen weekeind was het dan zover. In knaloranje stonden ze voor me klaar bij Run2day.
De verkoper keek me indringend aan en was niet de eerste die me vroeg wat ik met deze schoen wilde gaan doen. Je hebt blijkbaar wat uit te leggen als je er mee rond gaat lopen :-) Dat leverde echter een aardig gesprek op en wat goede tips.

Tja, en wat ga ik met deze schoen doen? In ieder geval starten met korte stukken lopen, kijken hoe het voelt, wat er gebeurt. Wie weet blijkt het een goede schoen voor 'erbij'. Er zijn baanatleten die de schoen gebruiken voor specifieke oefeningen om de voet en enkel sterker te maken. En wie weet bevalt het zo goed dat ik er een 10k of meer meer ga lopen.
Morgen wil ik meer vertellen over de eerste ervaringen, maar naast de kleur was er nog 1 ding wat me direct opviel: het zijn echte lichtgewichten. Zijn m'n andere schoenen 350-450 gram per schoen, de Free weegt 250 gram.

Natuurlijker lopen: tijd voor een experiment

Discussies over looptechniek, schoeisel, warming up en vele andere elementen in het hardlopen zie je overal om je heen. Als trainer kan je er niet omheen op het moment dat je een cursus volgt, maar ook de gemiddelde loper wordt er mee geconfronteerd. Op de club, bij het lezen van runners world, bij het kopen van nieuwe loopschoenen maar ook als je geblesseerd raakt en je afvraagt wat je fout doet en/of beter kan.

Na weer eens te lang met een blessure te hebben doorgelopen (ik denk zelfs nog de naweeen van de marathon van Rotterdam), maar ook na het lezen van 'de geboren renner' vond ik het een maand geleden tijd om eens iets nieuws te proberen en mezelf een experiment voor te schotelen. Niet zo extreem als Christopher McDougall (zie ook m'n boekreview in een eerdere blogpost) maar wel 1 die me, net als McDougall dichter bij de essentie van het lopen moet brengen.

Er zijn mensen die van mening zijn dat hardlopen tegennatuurlijk is en dat als je het al wil doen je dit zo beschermd mogelijk moet doen. Simpel gezegd: hoe meer demping, des te beter. Aan de andere kant heb je mensen die vinden dat hardlopen in het dna van de mens zit en je dus zo snel mogelijk 'terug naar de natuur moet'. Simpel gezegd: ren blootvoets. In McDougall's boek kom je van deze laatste categorie mooie voorbeelden tegen.

Zelf denk ik dat de mens geboren is om te rennen. Dat voel ik op het moment dat ik door het bos hardloop of met loopmaten een intervaltraining doe. Maar we zijn in onze westerse wereld iets/veel van die natuurlijke aanleg kwijtgeraakt. En daarnaast werkt het feit dat onze leefruimte voor het grootste deel geasfalteerd is, ook niet echt mee. Lopen in de stad verschilt fundamenteel met lopen in de savanne. Vertaald naar mezelf betekent dat: ik wil wel terug naar een natuurlijkere manier van lopen maar stapsgewijs en dan zie ik wel waar ik uitkom.

Voor mezelf houdt die keuze ook in dat ik op zoek ben gegaan naar een ander type hardloopschoen. Een schoen die je niet gericht is op demping en het ondersteunen van een haklanding maar die je het gevoel geeft contact te hebben met de grond en je dwingt (of positiever gezegd 'motiveert') op je midden/voorvoet te landen.
Om het maar eens zweverig te formuleren: ik wil de vrijheid die ik voel als ik op blote voeten over het strand ren ook voelen in de stad. En dan ook op zo'n wijze dat ik er minder blessuregevoelig van wordt. Of dat allemaal gaat lukken weet ik niet, daarom is het ook een experiment.

En dus is het zinvol om aan het einde van deze blogpost nog even een 'disclaimer' neer te zetten. Zie de blogposts die ik hierover schrijf vooral als een verslaglegging. Heb je zelf ervaring, deel ze maar zie mijn experiment svp NIET als een pleidooi om het ook zo te doen. Er is m.i. niet een ideale aanpak, alleen al omdat ieder mens fysiek gezien verschillend is, iedereen andere doelen heeft en ook nog eens anders traint. Het is dus geen kwestie van het kopieren van het 'beste kunstje', wel van openstaan voor verschillende ideeën en kritisch kijken naar wat voor jou werkt.

Boek review: De geboren renner, door Christopher Mc Dougall

Geboren renner
McDougall, C. & MacDougall, C.

Het aantal hardloopboeken in mijn boekenkast groeit gestaag. Ik heb even zitten te twijfelen welk boek ik als eerste zou reviewen, maar heb besloten om gelijk maar met mijn huidige favoriet te beginnen: 'de geboren renner', geschreven door Christopher McDougall.

Voor iedereen die van lopen houdt is dit een 'must read'.

Het knappe van dit boek is dat het op drie niveaus gelezen kan worden:

* als een spannend (en waar gebeurd!) verhaal over een gefrustreerde loper die zich in een loopavontuur stort, op ontdekkingstocht gaat in Mexico en daar de meest bizarre personages tegenkomt. Dit mondt uiteindelijk uit in een loopwedstrijd tussen leden van een legendarische indianenstam en een scala aan ultrarunners uit de 'moderne wereld'.

* als een kritische verhandeling op de huidige loopcultuur en de (commerciele) drang naar maximale ondersteuning van lopers. Iets dat niet leidt tot snellere tijden of minder blessures maar eerder het tegenovergestelde tot gevolg lijkt te hebben

* als een zoektocht naar de wezensvraag 'wat maakt de mens tot een mens', inclusief het belang van het lopen in de opkomst van de homo sapiens.

McDougall weeft deze componenten fraai door elkaar heen. Het resultaat zal voor iedereen anders zijn (dat ligt er ook aan of je 'gevoelig' bent voor het tweede en/of derde niveau) maar voor mij was het zeer inspirerend. Zo heeft z'n kritische verhandeling over loopschoenen me aangezet om me meer te verdiepen in 'barefoot running'. Niet dat ik nu ineens op blote voeten het asfalt aan ga vallen maar het heeft wel geleid tot de aanschaf van een paar 'afwijkende' schoenen. Daar kom ik echter zeer binnenkort op terug.

Weer aan de slag met m'n blog!

Het is erg lang stil geweest op m'n blog. Dat komt natuurlijk mede omdat ik het gebruikte om te vertellen hoe m'n voorbereiding voor de marathon van Rotterdam van 2008 er uit zag.

Het is echter de hoogste tijd om er weer mee te starten. Nee, niet met een marathon voorbereiding, maar met het regelmatig schrijven van een blogpost. Ik heb daarbij een aantal onderwerpen voor ogen:

* boeken: het aantal loopboeken in m'n boekenkast groeit gestaag, ik ben van plan om van de boeken die ik gelezen heb een korte recentie en/of beschrijving te geven.

* trainingen bij Just Run: korte verslagen van gegeven of gevolgde trainingen

* voorbereiding en lopen van 'wedstrijden': verwacht hier geen beschrijvingen van topprestaties. In mijn loopwoordenboek is een term als 'plezier' veel belangrijker dan 'PR', laat staan 'winnen'.

* praktijkbegeleiding: ik begeleid Paul, ook lid van Just Run, voor de cursus trainer loopgroepen (tegenwoordig is de veelzeggende naam 'cursus niveau 3').

* mijn ervaringen met mijn nieuwste loopschoen: de Nike Free 5.0 V4. Deze schoen moet het blootvoetslopen op een verantwoorde manier benaderen. Ik ben van plan m'n ervaringen te beschrijven. Geen verkooppraatjes maar een persoonlijk verhaal. Hoe ik de schoen ga gebruiken (ter verrijking van m'n training of echt met als doel om er bijv. een 10 k mee te lopen) dat weet ik nog niet, laat staan of ik me ooit waag aan het 'barefoot running'.

Tot zover. Als je vragen / opmerkingen hebt, laat iets van je horen in de commentaar box.