Twee gevarieerde trainingen

Vakantie en geen trainingen bij Just Run. Reden genoeg dus om lekker overdag te lopen. De 20 km duurloop (zie eerdere blog post) had geen weerslag op m'n pezen maar ik merk wel dat m'n voetzolen kwetsbaarder zijn geworden. Door meer op de bal van m'n voet te lopen ontstaat er een grotere druk aan de voorkant en tot andere drukpunten op m'n voet. Voor m'n gevoel komt er meer eelt onder mijn voeten, maar ook een paar 'drukplekken' die niet zozeer pijnlijk zijn maar wel gevoeliger. In ieder geval een puntje van extra aandacht en reden om bij het aantrekken van 'n free's nauwkeurig te checken of er geen vuil/steentjes e.d. in m'n schoen zitten en de schoen zodanig te strikken dat mijn blote voeten nauw aansluiten op de schoen waardoor de kans op wrijving beperkt blijkt.

Na 2 kerstdagen was het zondag hoogste tijd om m'n hoofd en lijf weer 'fris' te krijgen via een interval. Dat werd het bekende rondje weerwater met wisselende tempo's, puur op gevoel. Gelukkig waren de wegen behoorlijk schoon, dus ik kon bij de tempo's goed aanzetten.

Vandaag ruim 1 1/2 uur en zo'n 16 km gelopen, waarvan deels door het bos. Daar lag zowaar nog sneeuw en ijs en omdat ik er ook een paar langere stukken met hoger tempo aan plakte, ontstond een lekkere fartlek training in de omgeving van het kasteel en Overgooi.

Drang tot lopen loopt uit de hand: 20 km in winterse sferen

Na de kick van afgelopen zaterdag, wilde ik het liefst zondag weer m'n hardloopschoenen aantrekken. Maar het weer werkte niet bepaald mee. En dat bleef zo op de maandag en dinsdag. Vandaag waren de belangrijkste fietspaden echter goed begaanbaar en nadat ik 's ochtends nog op de VU had gewerkt, stond 's middags me niets in de weg om m'n frees aan te trekken en mijn vakantie te vieren met een loopje.
Ik had van te voren alleen bepaald dat ik via het fietspad langs het spoor richting Almere Buiten zou lopen om vervolgens wel te zien waar mijn benen, hart en hoofd me naar toe zouden leiden. Dat werd een deels besneeuwde route richting de Oostvaardersplassen. Deze bracht mooie herinneringen naar boven over de voorbereiding op Rotterdam, zo'n 2 jaar geleden. Het tempo lag niet hoog, de paden werden steeds minder toegankelijk, maar het was prachtig. En zo voerde een bospad me vanaf het kassencomplex tot aan de rand van de oostvaardersplassen.
Tot zover hadden m'n benen naar m'n hart geluisterd maar het resultaat was wel dat ik een uur van huis was en dat de weg terug qua kilometers nauwelijks korter was maar wel zwaarder vanwege de tegenwind. Uiteindelijk besloot ik via de dijk richting Blok van Kuffeler te lopen en via de bekende route langs de observatiehut en de lepelaarsplassen richting de Parkwijk te gaan.
Zwaar is het woord wat beste past bij die route. De wind op de dijk stond pal tegen en gevoelsmatig was het een stuk kouder dan zaterdag (bij -9!). Het pad tussen Blok van Kuffeler en Waterwijk was besneeuwd en daardoor vergelijkbaar met een loopje over het strand over een lengte van 3 km.
Uiteindelijk kwam ik 2 uur en 20 km later weer thuis. Moe, hongerig met stijve bovenbenen en pijnlijke kuiten. Dit was meer dan ik van plan was. Maar desondanks: een mooi begin van de vakantie :-)

Buitentemperatuur -9 maar de wedstrijd is hartverwarmend

De trainingen van de afgelopen week stonden in het teken van het weer, of meer specifiek: de kou. Met als hoogtepunt vandaag de houtwijkerkerstloop: 10 km bij -9! Daarover zo meer, maar eerst de andere belevenissen:

Vorig weekeind vierden we met de familie ons traditioneel verlate sinterklaasfeest: met z'n allen in een huisje van staatsbosbeheer nabij Borculo. Ook dit keer weer geweldig: bijpraten, spelletjes, kadootjes en met z'n vijven (Frank, Mark, Ron, Mart en ik) hardlopen. Een betere vervanging van de crosscup die in het zelfde weekeind plaatsvond kon ik me niet wensen.
Nadat we zondag in de loop van de dag thuis waren gekomen en omdat het zonnetje nog scheen, besloot ik nog een lange duurloop te doen via 1 van m'n favoriete routes: lepelaarsplassen, block van kuffeler, wilgenbos. Kortste route is zo'n 12 kilometer maar het liep dermate lekker op m'n free's dat ik er uiteindelijk 15 van maakte.
Daarmee was fase 2 van m'n trainingsprogramma toch wel definitief afgesloten. Tijd om de free's ook te gaan gebruiken voor trainingen bij Just Run en wedstrijden.

Dinsdag was het dermate koud dat Pia ipv een interval een tempoduurloop gaf. Drie rondes van 3 km in opbouwende snelheid. Een perfecte trainingsvorm en het laatste rondje kon ik goed doortrekken. Dat ik op blote voeten in m'n schoenen loop trok wel de aandacht :-) maar de schoenen zitten zo soepel om m'n voeten dat ze heel goed warm blijven.

Woensdag gaf ik zelf training. Toch wel een speciale want het was de laatste HTA training. Ook ik legde meer de nadruk op duurloop met wat korte tempo's. Het is simpelweg te koud om stil te gaan staan of heel rustig te dribbelen. De groep lijkt klaar voor zaterdag en ze geven bijna allemaal aan door te gaan bij Just Run. Dat is natuurlijk mooi om te horen. Onder de toezegging elkaar zaterdag weer te zien in Dronten namen we als groep afscheid. Niet wetende dat de weervoorspellingen voor zaterdag extreem zouden worden.

Zaterdagochtend begint de reguliere training om 8.30 en omdat de houtwijkerkerstloop om 13.00 uur start, had ik van te voren aan Ton al aangeven geen training te willen geven. Ook meelopen stond niet op het schema. Echter, met de voorspelling dat extreem koud zou worden, was ik toch benieuwd wie er kwam opdagen en ik wilde ook Ton even spreken over de wedstrijd.
Iets voor half negen bij de sporthal aangekomen bleek Ton er te zijn, samen met 1 (!) loper: Walter. Na wat onderling gedol over de kou en het feit dat Walter de enige loper was, spraken Ton en ik af rond 11.00 uur gezamenlijk naar Dronten te gaan. Ton om 'de troepen' aan te moedigen, ik om me aan een 10 km te wagen.

Tja. 10 km bij -9, met berichten over een gevoelstemperatuur van -15. Dat is onbekend terrein en dus een tas vol kleding en de afspraak met mezelf om rustig te beginnen en geen risico's te nemen. Maar... om wel op blote voeten in m'n free's te lopen.

We waren vroeg in Dronten en 1 voor 1 druppelde de Just Runners binnen. Dat was geweldig om te zien. Voor diverse HTA'ers was het zelfs hun eerste wedstrijd. En dat in deze omstandigheden. Respect.
Met 3 laagjes bovenkleding, wat vaseline op m'n gezicht, een muts, handschoenen en m'n dikste tight aan dribbelde ik een kwartiertje voor de start naar buiten. De kou kwam je tegemoet. Inlopen was er niet bij, alleen wat huppen bij de start. Niet bepaald een ideale voorbereiding maar de wilskracht van iedereen was hartverwarmend.
Ongelooflijk ook om zoveel lopers te zien. Het blijft een apart volkje :-)

De wedstrijd zelf ging boven verwachting. De organisatie had het parcours goed sneeuwvrij gemaakt (hulde) en verkeer werd goed tegengehouden (nogmaals hulde). Bewust rustig startend om niet te diep in te hoeven ademen ging de eerste helft erg ontspannen. Het tempo was hoog genoeg om continu lopers in te halen (ik startte in het 2e deel van het lopersveld, waaronder ook veel deelnemers aan de halve marathon zaten) maar m'n ademhaling zat op een pastempo van 4 (4 passen per ademhaling). Eenmaal op de polderwegen, tussen de boerderijen, ging m'n ademhaling omhoog naar 2 passen maar toen was ik ook halverwege. Ondertussen had ik absoluut geen last van de kou. Na zo'n 8 kilometer had ik het gevoel dat ik voor mijn doen een goede tijd aan het neerzetten was. Ik had nog niet op m'n horloge gekeken maar als je blijft inhalen en zelf nauwelijks wordt ingehaald dan weet je dat het goed gaat :-). Dat motiveerde me om de laatste kilometer zo hard mogelijk te gaan. Dat leidde uiteindelijk tot een eindtijd van 45.08. Voor mij perfect!
Na afloop bleek wel dat Ton het zwaarder had gehad met het aanmoedigen (lees: stilstaan) van de Just Runners dan ik. Eenmaal terug in de scholengemeenschap die als omkleedruimte diende, kwamen 1 voor 1 de Just Runners weer binnen. Ieder met z'n eigen verhaal en iedereen terecht trots. Daarna met Ton terug naar Almere. Verwarming in de auto hoog aan en napraten. Een goede afsluiting van een koude, ik bedoel warme, loopweek.

10 km op m'n free's en Paul voor de groep

Het was een goede loopweek. Die begon van het weekeinde met een geslaagde ontbijtloop in Dronten als onderdeel van het HTA project. Vervolgens stond dinsdag weer een eigen training op het programma met als doel om in twee etappes van 5 km een rondje om het weerwater te lopen op m'n free's.
Ik werd zowaar twee keer aangesproken door een fietser. Dat overkomt me bijna nooit. Lopers vertellen vaak over het feit dat ze worden nageroepen en met de loopgroep hoor je ook regelmatig opmerkingen (dat kan harder / hup 1-2-3 / etc.), maar in m'n eentje maak ik dat zelden mee. Dit keer waren het echter zowaar positieve reacties. Allereerst complimenteerde iemand me over m'n snelheid. Dat was gelijk reden om wat rustiger te lopen :-) daarna zei een fietser dat ik de eerste loper was die hij tegen was gekomen die goed verlicht was.
Ondertussen liep ik soepel langs het weerwater waarbij ik echt kan genieten van de fraaie skyline. Dat beeld van een moderne stad wordt vervolgens weer teniet gedaan door de nieuwe naam van het stadscentrum: citymall 036. Het idee om Almere te promoten onder het kerngetal 036 is toch wel erg ouderwets. Enerzijds omdat 036 symbool staat voor de status van vroeger (een buitengebied), anderzijds omdat een kerngetal natuurlijk hopeloos verouderd is. Nog even en iedereen belt mobiel en over 5 jaar weet zelfs de Almeerse jeugd niet meer wat het kerngetal is.
Tja, dat soort gedachten gaan dus door m'n hoofd als ik aan het lopen ben.

Woensdag was bijzonder omdat Paul z'n eerste trainingsles gaf. Dat verliep prima. Hij stond enthousiast voor de groep en had het goed voorbereid. Een goede basis om de training 'skills' verder uit te bouwen.

Donderdag was het opnieuw tijd voor een rondje weerwater. Ik had me daarbij voorgenomen om minimaal 7 km achter elkaar te lopen maar indien alles goed voelde de volle 10 km door te lopen. Het tempo lag rustiger (mede door een forse wind tegen in het middenstuk) en in de laatste 2 km ging ik m'n bovenbenen voelen maar met een goed gevoel en zonder pijn kon ik de 10 km achterelkaar uitlopen. Weer een mijlpaal op m'n free's bereikt. Ik kom nu in een stadium waarin het lopen van wedstrijden en het meetrainen met Just Run op de free's tot de mogelijkheden behoort.
Die wedstrijd moet overigens nog even wachten: het familieweekeind staat voor de deur. Alle mogelijkheden voor een fraaie bosloop maar de cross moeten Mart en ik een keertje overslaan.

Rondjes Weerwater met tussenstops

Dinsdag en donderdag stonden er weer twee 'free trainingen' op het programma. Nadat ik afgelopen weekeind het 5 km rondje in 1 keer uitgelopen had, werd het tijd voor een nieuwe ronde om het weerwater heen van in totaal zo'n 10 km. Om dit toch enigszins op te bouwen legde ik dit rondje dinsdag met 3 korte wandelpauzes af en donderdag met 2 keer een minuutje wandelen. Dinsdag ging het erg goed, donderdag startte prima maar eindigde minder. Ik hield ik me wel aan een beheerste ademhaling (4 passen frequentie, zie ook een eerdere blogpost) maar ik verbaasde me over het tempo wat ik kon aanhouden en dat liep letterlijk lekker tot zo'n 8 km en daarna ging het lichaam protesteren. Het lopen van een rustig tempo blijft toch de grootste uitdaging. De schoenen zijn zo licht en soepel en je loopt steeds actief dus voor je het weet ga je weer richting wedstrijdtempo. Als ik de komende 2 keren de 10 km met respectievelijk 1 en geen tussenstops wil uitlopen dan moet ik echter nog rustiger gaan lopen.

Tussen de trainingen op m'n Nike Free's door, heb ik woensdag nog training gegeven voor het HTA (hardloop training Almere) project. Morgen volgt een training voor de A/B en zondag gaan we met de HTA deelnemers naar Dronten om het wedstrijdparcours van de houtwijkerkerstloop (het einddoel van de HTA) te verkennen. Aan deze 'verkenningsloop' zit tevens een ontbijt gekoppeld. Leuk initiatief! Betekent wel dat ik zondagochtend voor negenen in de auto richting Dronten zit en de gekregen Sinterklaaskadootjes nog even moet laten staan :-)