De crosscup en hoe het allemaal begon

Dit weekeinde stond de tweede wedstrijd van de crosscup 2009/2010 op het programma. De crosscup is en blijft zeer speciaal voor me. Dat begon 8 jaar geleden. Mart was toen nog 5, wilde dolgraag op atletiek maar was nog te jong (minimum leeftijd om lid te worden van AVA'81 was 6). De cross van de AVA was echter een loop circuit zonder minimumleeftijd. Reden genoeg dus voor Mart om mee te willen lopen. Maar in het weekeind van die eerste crosswedstrijd voor Mart waaide het de zaterdag windkracht 9 en het idee dat Mart de dag erop in z'n eentje 2 km door het bos zou lopen vond ik niet echt prettig. Dus besloot ik om mee te lopen. We hadden er beiden lol in en de volgende loopjes van het circuit gingen we samen.

Daarbij merkte ik echter dat ik de ene keer lekker liep en de andere keer niet vooruit te branden was. En dat was voor mij de reden om zelf maar eens te gaan trainen. Acht jaar later lopen we nog steeds samen. Mart de 4 km (hij werd vorige wedstrijd 3e bij de 'mannen' 4 km), ik loop de 8 km (22e bij de 'masters'......). Ondertussen ben ik trainer geworden en zit Mart alweer 7 jaar op atletiek. Ben ik blij met een km tijd onder de 4 minuten en raffelt Mart die af in 3.12.
Maar al die jaren lopen we samen in, verkennen we het parcours, bespreken de wedstrijdtactiek en lopen we ook samen uit, ondertussen elkaar vertellend over de belevenissen tijdens de wedstrijd.

Kortom: de crosscup is een stukje familietraditie, eentje die ik nog heel lang hoop voort te zetten. Wat dat betreft was het ook mooi om nu Bram te zien lopen met z'n kleinkinderen. Net terug van de marathon van New York liep hij nu hand in hand met twee kleine kids door het bos te rennen in z'n rol als opa.
Lopen een individuele sport? Soms wel maar zeker niet altijd :-)