Week 13: beducht voor het 'b-woord'

Gistermiddag weer getrained. Woensdag was de laatste keer, dus ik had er weer zin in. Het zonnetje scheen en ik had een training in gedachten op 1 van m'n favorite parcoursjes: een nabij gelegen rondje van zo'n 2 km over voornamelijk bospaden.
De start was stroef. Het stijve, stramme gevoel bij m'n rechter heup/bil van de afgelopen trainingen was, zodra ik ging hardlopen, helaas gelijk weer aanwezig. Maar ik voelde me verder prima, dus ben in een rustig tempo doorgelopen. Geleidelijk aan voelde alles weer zoals 'vanouds' en bij het parcours aangekomen had ik er echt zin in. Ik had besloten om vier rondjes te lopen en per rondje het tempo op te schroeven: van een eerste rondje zo rond het inlooptempo richting het laatste rondje in een pittig tempo (iets sneller dan 10 km tempo). Het 1e rondje ging in 11.35, het 2e in 10.51, het 3e in 9.40 en de laatste in 8.57. De training verliep daarmee volgens plan en dat gaf me een goed gevoel.

Eenmaal thuis en na wat rekken en strekken en douchen, kon ik het niet laten even op de bank te gaan liggen en viel vervolgens snel in slaap. Toen ik wakker werd voelde ik gelijk de stijfheid bij m'n heup/bil. Dit voelde niet goed en eerlijk gezegd baalde ik behoorlijk. Het goede gevoel waarmee ik de training afsloot is weg. Want als ik 1 ding niet wil, dan is het natuurlijk een blessure. Maar goed, misschien had/heb ik die al....... Het lastige is toch dat je gedurende je hele voorbereiding regelmatig pijntjes hebt. Pijntjes die komen en gaan. Maar als het niet weg gaat, of steeds weer terugkomt, dan gaat het 'b-woord' toch door je hoofd spoken.
In de avond ging in ieder geval het gevoel niet weg, de lichte pijn straalde ook door naar de rug en ik merk dat ik een duidelijk verminderde kracht in m'n been heb: Lin even de trap op tillen lukt nauwelijks. Dit laatste symptoom doet me overigens denken aan een soortgelijk probleem halverwege m'n voorbereiding.
Verder die avond wat 'geijst' en gerekt. Ik zal de komende dagen niet lopen en regelmatig koelen en strekken, en als dat goed gaat wat relevante krachtoefeningen doen. Ik ga er echter vanuit dat met genoeg rust m'n lichaam voldoende tijd heeft om te herstellen. Het feit dat er geen sprake is van een acute en/of scherpe pijn en dat de stijfheid tot nu toe bij het lopen steeds verdween, geven moed. Rustig blijven (zowel lichamelijk als in m'n hoofd) is dus het devies.