Week 12: alles in het teken van lange duurloop

De Lenteloop over 30 km vormde de opmaat richting week 12, oftewel de laatste opbouwende week en de week waarin (volgens schema) de langste rustige duurloop zou moeten worden gelopen.
Waar week 12 echter mee begon was spierpijn en stijfheid :-). De wedstrijd en de vele kilometers die daaraan vooraf gingen tellen toch wel aan. Vooral m'n rechterheup piept en kraakt bij het wandelen en trappenlopen. Het idee om in week 12 veel kilometers te maken was maandag dan ook niet echt een fijn vooruitzicht. Ook de weersverwachting voorspelde niet veel goeds: een koude, winderige, regenachtige week......
Alles bij elkaar opgeteld zette me dat wel aan het denken. Wat wil ik deze week vooral doen? Vijf keer trainen (zoals de planning aangaf)? De lange duurloop van over de 3 uur (zoals de planning ook aangaf)? Alles?
Dinsdag besloot ik uiteindelijk om deze week de nadruk te leggen op rustige duur. Niet op zoveel mogelijk kilometers of tempo's. Daarom dinsdag gelijk maar gestart met een rustige loop van 2 uur rond de Lepelaarsplassen. Dat rustige was ook wel nodig na de zondag maar de stijfheid in de rechterheup blijkt tijdens het lopen zelf geen rol te spelen. Met het gevoel de week goed te zijn begonnen maakte ik het rondje dan ook af. Zelfs het weer viel reuze mee.
Vervolgens was het tijd om toch ook maar de planning voor de rest van de week wat concreter te maken. Vooral de planning van de langste lange duurloop was punt van aandacht omdat met de Paasdagen er ook nog een aantal 'uitstapjes' op het programma staan. Daarom in overleg met Syl besloten om de langste duurloop op vrijdag te doen, zodat we de dagen daarna alle tijd zouden hebben. En voor mij als voordeel dat het lichaam meer tijd krijgt om te herstellen.
Gezien het besluit om vrijdag de grens van 3 uur te slechten, leek het me geen goed idee om daarvoor nog (fanatiek) te trainen, dus vrijdagochtend begon ik uitgerust (ahemm, het lichaam piept en kraakt nog steeds....) aan de training. Het idee dat het 'de' lange duurloop zou worden, zorgde wel voor een focus: na deze training zou het afbouwen kunnen beginnen.
Ik had me tot doel gesteld over de 3 uurs grens heen te gaan in een rustig tempo. Het idee om zolang te lopen blijft een uitdaging en ik had daarom een mooie ronde uitgestippeld. Die moest me opnieuw langs de Oostvaardersplassen brengen.
De duurloop startte rond 11.30 met (zowaar) een zonnetje. Dat duurde zo'n 3 kwartier: toen barstte een striemende hagelbui los. Maar ik krijg bij dat soort omstandigheden altijd een gevoel van 'laat iedereen maar binnen blijven of schuilen: ik loop er dwars doorheen' :-)
Na 10 minuten brak het wolkendek weer open en kon ik genieten van de bossen rond Almere Buiten. De tocht door de Oostvaardersplassen leverde dit keer geen fraaie plaatjes van Edelherten op, maar ach... ik liep lekker en na zo'n 2 uur kwam de dijk in zicht. Daar stond een ijskoude wind pal tegen. M'n wangen deden er pijn van. Na zo'n 2 1/2 uur passeerde ik de vogelhut bij de Lepelaarsplassen en stond ik voor de keuze: nog afbuigen richting Waterwijk of via een rechte lijn naar huis. Het tempo zat er op dat moment al niet meer in maar in rechte lijn naar huis zou betekenen dat ik niet boven de 3 uur zou komen. Afbuigen dus. Dat betekende weer de wind pal van voren en net op dat moment begon het te sneeuwen. Jawel, te sneeuwen....en niet zo'n beetje ook. En dan bereid je je voor op een marathon die vorig jaar met een temperatuur van 27-28 graden werd gehouden.
Na 3 uur en 15 minuten naderde ik dan de 'finish'. Lichamelijk was het ook wel z'n beetje op maar in m'n hoofd was ik nog verbazend fris waardoor ik mezelf om wist te praten nog een klein stukje door te lopen en er 5 extra minuten aan vast te plakken. Dat betekende ook nog 5 extra minuten sneeuw, maar dat kon er nog wel bij :-)
Aldus stond de teller aan het eind op 3 uur en 20 minuten. Morgen rustig aan en dan zie ik wel of ik zondag nog ga lopen. Maar met z'n 80 kilometer in 6 dagen (zondag t/m donderdag) is het wat mij betreft geen kwestie van moeten meer.