Week 11: mijmeringen van een middelmatige, maar gelukkige, loper...

Schrik niet, dit wordt niet het opstapje richting een 'ik stop er mee'... Het feit dat ik een middelmatige loper ben wist ik al langer (veel langer) en dat ik een gelukkige loper ben ook. Maar beide aspecten werden vandaag weer eens bevestigd, dus vandaar dat ik het er toch even over wil hebben.
T.a.v. het middelmatige kan ik kort zijn: als je rond de 40 bent, 1.82, 75 kg en 3 x per week gevarieerd traint gedurende meerdere jaren, dan zou je PR op de 10 toch beter moeten zijn dan '43 hoog'. En ja, m'n PR op andere afstanden laten een zelfde beeld zien. Vandaag, tijdens de 30 km lenteloop werd ik er weer een paar keer mee geconfronteerd. Hieronder kort de scene's.

Scene 1: Samen op pad
Bram, Peter en ik lopen ruim 20 km samen, het tempo is voor mij iets sneller dan gepland (5.30 de km ipv 5.40). Bram, met 58 jaar de oudste van het stel en bij Just Run bekend (of berucht) om z'n gewoonte altijd op kop te willen lopen, houdt zichtbaar in en als er een gaatje valt en ik richting Peter aangeef wat een kanjer Bram is, antwoordt Peter 'ja, maar hij traint ook 60 - 70 km per week. Mijn reactie 'dat loop ik op dit moment ook', waarop Peter ontnuchterend antwoordt 'het lukt me echt niet vaker dan om 2 x per week te lopen'...... met nog 3 km te gaan zie ik beiden uit zicht verdwijnen.

Scene 2: Dat was een vermoeidende 30 km
Na gefinished te zijn in 2.45 uur, met een gemiddelde van 5.30 de km, slaat de stijfheid in de spieren enorm snel toe. Waarschijnlijk heeft de regen toch z'n slopende werk gedaan. Ik hobbel met Bram nog een rondje over de baan en duik daarna een kleedkamer in. Daar zit een jongeman van in de 20. Hij liep met z'n vriendin steeds voor ons. Elke km een paar seconden sneller dus uiteindelijk uit zicht. Hij kijkt me fris gedouched aan. We complimenteren elkaar met het uitlopen, waarna hij zegt 'poeh, dat was zwaar'. Ha, kijk, een lotgenoot. 'Last van de regen?', vraag ik? 'Nee, ik liep vandaag mee voor m'n vriendin, dus moest steeds m'n tempo inhouden.'
Tja.... Oh, ja: en z'n vriendin liep vandaag haar eerste 30, dus dat ging helemaal niet slecht.
Dat kon ik alleen maar beamen :-)

Scene 3: klikklak
Ik heb me omgekleed en strompel richting de auto. Er zit werkelijk waar geen tempo meer in. Dan hoor ik 'klikklak' achter me. Het is 'de vriendin van'. Ze heeft zich omgekleed en draagt laarzen met stiletto hakken van zo'n 10 centimeter. Fris en fruitig loopt ze me voorbij alsof het nu tijd is voor een middagje shoppen.
En voor mij? Voor mij is het tijd om de hele middag zo weinig mogelijk te doen, een bubbelbad te nemen en de beentjes te strekken op de bank (of bed).

Maar goed, zoals ik in het begin al zei: dit is geen opmaat richting een 'ik stop er mee'. Nee, ik heb vandaag genoten. Misschien was het tempo iets te hoog, maar ik hield het vol (1e 10: 55 minuten vlak, 2e 1o: 54.30, 3e 10: 55 minuten vlak), was met Bram en Peter in goed gezelschap (tot de laatste 3 km...) en heb weer een grens verlegd. Lopen is geweldig al is dat misschien niet altijd uit te leggen voor niet-lopers. Wat dat betreft zou ik ook niet willen ruilen met iemand die een minuut per km sneller loopt maar het als een plichtmatige en/of saaie bezigheid ziet.