Week 7, rustige duurloop: oog in oog met edelherten

00.15 uur: naar bed
01.00 uur: in slaap
06.00 uur: wekker
06.45 uur: start hardlopen (- 5 graden)
08.00 uur: via Kotterbos aanbeland bij Oostvaardersplassen
08.05 uur: fietspad geblokkeerd door een grote kudde edelherten........
08.10 uur: ik ren over het fietspad en parallel van me rennen de edelherten mee....
09.30 uur: weer thuis. Moe en stram. Maar wat een belevenis.

Zo, dat was in een notendop de lange duurloop, wat er aan vooraf ging :-) Nu de langere versie. Die begon eigenlijk al gisteren: na een prima fartlek met de groep (ik had zo'n 10 lopers bij de A/B): zonnetje, koud, rondje zo dicht mogelijk langs het Weerwater met alle soorten ondergrond, stond de rest van de dag in het teken van het schoolschaaktoernooi. Als begeleider van 1 van de teams van het Zonnewiel betekende dat continu staan kijken bij de tafels, iets dat ik behoorlijk merkte aan het eind van de dag. Weer te laat in bed, met nog een vermoeid gevoel in de benen, zag ik zowaar wat op tegen de lange duurloop. Omdat Mart met een cross mee zou doen en Syl voor zowel de middag als avond afspraken had, zat er niks anders op dan om 9.30 uur weer terug te zijn van het lopen. Met een rustige duurloop van 2.45 uur op het programma betekende dat dus: de wekker om 6 uur en uiterlijk 6.45 uur het huis uit. Toen ik rond 01.0o uur nog niet sliep en wist dat over 5 uur de wekker ging voor een loop van bijna 3 uur...... bekroop me toch even het gevoel van 'waar ben ik mee bezig.... :-)

Dik aangekleed (het vroor nog zo'n 5 graden) vertrok ik volgens plan richting Almere Buiten. Het nadeel van de vroegte, de kou en het feit dat het om een rustige duurloop ging, is dat je lichaam stijf is en blijft. De route voerde me over hetzelfde pad langs de Oostvaardersplassen als vorige week, maar nu vanuit Almere Buiten richting de dijk. Misschien omdat het nog zo vroeg was, en dat ik mogelijk de eerste passant was, maar er waren enorm veel edelherten te zien. Drie grote kuddes en een paar enkelingen. Hoogtepunt vormde de 'ontmoeting' op het fietspad langs de Oostvaardersplassen. Plots zag ik op zo'n 100 meter een tiental edelherten op het fietspad staan, waarvan meerdere waren getooid met een enorm gewei. Ik bleef staan, maar de dieren bleven ook staan. Daarom maar voetje voor voetje doorgelopen om te zien hoe de beesten zouden reageerden. In eerste instantie bleven ze me aankijken, daarna gingen ze 1 voor 1 via een waadplek door het water (zo'n 5 meter breed) naar een 'schiereiland' aan de overkant. In een zeer rustig drafje liepen ze van me weg op zo'n 15 meter langs het fietspad. Maar omdat ik sneller liep (ja,ja, ik zei al: ze liepen in een zeer rustig drafje), haalde ik ze in en zowaar liep ik aldus gelijk op met de kudde. Dat was echt ongelooflijk. Maar omdat ik harder liep, liepen ze dus op zeker moment schuin achter me. En aangezien die sloot niet zo breed was, en hun gewei steeds breder leek...... ging m'n hartslag toch wat omhoog. Stel dat 1 of meer mannetjes m'n 'gedrag' toch niet zouden accepteren, wat dan....... Maar gelukkig kwam het niet zover :-)
Al met al echter wel weer een belevenis en natuurlijk het hoogtepunt van de duurloop. Die ging vervolgens via de dijk en het wilgenbos, langs de AVA weer terug richting huis. Het stuk wilgenbos - AVA heb ik daarbij bewust wat harder gelopen. Enerzijds om het marathontempo in een laat stadium van de wedstrijd (als de benen moei zijn) na te bootsen, anderzijds om te kijken of het zeurende gevoel in de benen nou lag aan de stijfheid of aan 'echte' vermoeidheid. Dat bleek toch vooral stijfheid te zijn waardoor ik een half uurtje het hogere tempo aanhield. Met als gevolg dat het uiteindelijk toch echte vermoeidheid werd :-).
Daarmee kwam week 7 aan een eind. Op naar week 8: de laatste opbouwweek van deze periode...... De benen krijgen morgen rust, maar vanaf dinsdag is het weer 'aan de bak'.