Buitentemperatuur -9 maar de wedstrijd is hartverwarmend

De trainingen van de afgelopen week stonden in het teken van het weer, of meer specifiek: de kou. Met als hoogtepunt vandaag de houtwijkerkerstloop: 10 km bij -9! Daarover zo meer, maar eerst de andere belevenissen:

Vorig weekeind vierden we met de familie ons traditioneel verlate sinterklaasfeest: met z'n allen in een huisje van staatsbosbeheer nabij Borculo. Ook dit keer weer geweldig: bijpraten, spelletjes, kadootjes en met z'n vijven (Frank, Mark, Ron, Mart en ik) hardlopen. Een betere vervanging van de crosscup die in het zelfde weekeind plaatsvond kon ik me niet wensen.
Nadat we zondag in de loop van de dag thuis waren gekomen en omdat het zonnetje nog scheen, besloot ik nog een lange duurloop te doen via 1 van m'n favoriete routes: lepelaarsplassen, block van kuffeler, wilgenbos. Kortste route is zo'n 12 kilometer maar het liep dermate lekker op m'n free's dat ik er uiteindelijk 15 van maakte.
Daarmee was fase 2 van m'n trainingsprogramma toch wel definitief afgesloten. Tijd om de free's ook te gaan gebruiken voor trainingen bij Just Run en wedstrijden.

Dinsdag was het dermate koud dat Pia ipv een interval een tempoduurloop gaf. Drie rondes van 3 km in opbouwende snelheid. Een perfecte trainingsvorm en het laatste rondje kon ik goed doortrekken. Dat ik op blote voeten in m'n schoenen loop trok wel de aandacht :-) maar de schoenen zitten zo soepel om m'n voeten dat ze heel goed warm blijven.

Woensdag gaf ik zelf training. Toch wel een speciale want het was de laatste HTA training. Ook ik legde meer de nadruk op duurloop met wat korte tempo's. Het is simpelweg te koud om stil te gaan staan of heel rustig te dribbelen. De groep lijkt klaar voor zaterdag en ze geven bijna allemaal aan door te gaan bij Just Run. Dat is natuurlijk mooi om te horen. Onder de toezegging elkaar zaterdag weer te zien in Dronten namen we als groep afscheid. Niet wetende dat de weervoorspellingen voor zaterdag extreem zouden worden.

Zaterdagochtend begint de reguliere training om 8.30 en omdat de houtwijkerkerstloop om 13.00 uur start, had ik van te voren aan Ton al aangeven geen training te willen geven. Ook meelopen stond niet op het schema. Echter, met de voorspelling dat extreem koud zou worden, was ik toch benieuwd wie er kwam opdagen en ik wilde ook Ton even spreken over de wedstrijd.
Iets voor half negen bij de sporthal aangekomen bleek Ton er te zijn, samen met 1 (!) loper: Walter. Na wat onderling gedol over de kou en het feit dat Walter de enige loper was, spraken Ton en ik af rond 11.00 uur gezamenlijk naar Dronten te gaan. Ton om 'de troepen' aan te moedigen, ik om me aan een 10 km te wagen.

Tja. 10 km bij -9, met berichten over een gevoelstemperatuur van -15. Dat is onbekend terrein en dus een tas vol kleding en de afspraak met mezelf om rustig te beginnen en geen risico's te nemen. Maar... om wel op blote voeten in m'n free's te lopen.

We waren vroeg in Dronten en 1 voor 1 druppelde de Just Runners binnen. Dat was geweldig om te zien. Voor diverse HTA'ers was het zelfs hun eerste wedstrijd. En dat in deze omstandigheden. Respect.
Met 3 laagjes bovenkleding, wat vaseline op m'n gezicht, een muts, handschoenen en m'n dikste tight aan dribbelde ik een kwartiertje voor de start naar buiten. De kou kwam je tegemoet. Inlopen was er niet bij, alleen wat huppen bij de start. Niet bepaald een ideale voorbereiding maar de wilskracht van iedereen was hartverwarmend.
Ongelooflijk ook om zoveel lopers te zien. Het blijft een apart volkje :-)

De wedstrijd zelf ging boven verwachting. De organisatie had het parcours goed sneeuwvrij gemaakt (hulde) en verkeer werd goed tegengehouden (nogmaals hulde). Bewust rustig startend om niet te diep in te hoeven ademen ging de eerste helft erg ontspannen. Het tempo was hoog genoeg om continu lopers in te halen (ik startte in het 2e deel van het lopersveld, waaronder ook veel deelnemers aan de halve marathon zaten) maar m'n ademhaling zat op een pastempo van 4 (4 passen per ademhaling). Eenmaal op de polderwegen, tussen de boerderijen, ging m'n ademhaling omhoog naar 2 passen maar toen was ik ook halverwege. Ondertussen had ik absoluut geen last van de kou. Na zo'n 8 kilometer had ik het gevoel dat ik voor mijn doen een goede tijd aan het neerzetten was. Ik had nog niet op m'n horloge gekeken maar als je blijft inhalen en zelf nauwelijks wordt ingehaald dan weet je dat het goed gaat :-). Dat motiveerde me om de laatste kilometer zo hard mogelijk te gaan. Dat leidde uiteindelijk tot een eindtijd van 45.08. Voor mij perfect!
Na afloop bleek wel dat Ton het zwaarder had gehad met het aanmoedigen (lees: stilstaan) van de Just Runners dan ik. Eenmaal terug in de scholengemeenschap die als omkleedruimte diende, kwamen 1 voor 1 de Just Runners weer binnen. Ieder met z'n eigen verhaal en iedereen terecht trots. Daarna met Ton terug naar Almere. Verwarming in de auto hoog aan en napraten. Een goede afsluiting van een koude, ik bedoel warme, loopweek.