36 km in de benen of tussen de oren?

Vandaag een intensieve periode van 3 weken afgesloten met een duurloop van 36,3 km. Ik had een globaal parcours uitgestippeld met een aantal opties om de route te verlengen of verkorten. Met het gevoel dat 6 km extra er vandaag nog wel bij had gekund, kwam ik na bijna 3 uur en 20 minuten weer thuis.

In het laatste uur liep ik in de omgeving van de Oostvaardersplassen en de dijk. Locaties waar ik de afgelopen maanden veel liep, alleen had ik nu zo'n 10 kilometer meer in de benen door een 'omweg' aan het begin van m'n training. In dit laatste deel van de training wilde ik extra focussen op ontspannen lopen en niet teveel bezig te zijn met 'hoe ver moet ik nog'. Ik heb steeds meer het gevoel dat bij lange duurlopen de zwaarte niet zit in het aantal kilometers dat je al gelopen hebt maar in het aantal kilometers dat je nog moet lopen. Oftewel dat het meer tussen je oren zit dan in je benen omdat je met schema's al snel bezig bent met kilometers en uren/minuten en daarmee met aftellen. En met aftellen kom je al snel in gedachten als 'nog even volhouden het is bijna voorbij'. Hoe zou je echter 36 kilometer lopen als je van te voren wel weet dat het een lange duurloop wordt maar niet hoe lang deze exact gaat duren en hoe het parcours exact verloopt?

Wat dat betreft waren m'n fartlektrainingen op vakantie perfect aangezien ik nooit exact wist hoe lang het nog duurde voordat ik terug was. Elke route door de bossen ging anders. Bij de training van vandaag simuleerde ik dat deels door het parcours hier en daar te improviseren. Daarnaast visualiseerde ik me een aantal keer dat ik gewoon m'n huis voorbij liep en nog een rondje weerwater zou doen.
Of ik daarmee in de marathon de man met de hamer kan ontlopen weet ik niet, maar het aftellen van de laatste kilometers wil ik (zo lang mogelijk) vermijden!